[Option A:]
Για μένα οι Metal Church ήταν, είναι (και μάλλον θα είναι) ένα από αυτά τα συγκροτήματα που ενώ έπαιξε στην αρχή της δημιουργίας του στην πρώτη Εθνική με τα τιτάνια πρώτα του τρία άλμπουμ έκανε κάποιες γκέλες και βρέθηκε στην Β’ Εθνική που εκεί όμως διαπρέπει πλέον. Το θεωρώ έντιμο από πλευράς τους και φαίνεται ότι το καλό “Damned If You Do” δεν θα μου αλλάξει άποψη.
Στο “Damned If You Do” λοιπόν οι Metal Church παίζουν αυτό το κράμα thrash/κλασσικού heavy που τους έκανε γνωστούς όλα αυτά τα χρόνια. Για κάποιο λόγο εδώ και καιρό μου φέρνουν όλο και πιο έντονα στο νου τους φοβερούς Overkill κάτι το οποίο δεν με ενοχλεί καθόλου βέβαια. Σε αυτό σίγουρα παίζει ρόλο και η φωνή του Mike Howe που όταν γκαζώνει… Ε, όσο να ναι θυμίζει αρκετά αυτή του Bobby Blitz. Ο άνθρωπος όμως έχει φοβερή φωνή και πραγματικά τα δίνει όλα σε αυτόν τον δίσκο.
Τα δέκα κομμάτια του “Damned If You Do” είναι κατά κύριο λόγο up-tempo thrash-ish συνθέσεις, οδηγούμενες από το κιθαριστικό δίδυμο των Kurdt Vanderhoof και Rick Van Zandt που κάνει πολύ καλή δουλειά. Εξαίρεση στον κανόνα είναι μόλις δύο κομμάτια: το “Revolution Underway” και το “Monkey Finger”. Το πρώτο μου έφερε στο μυαλό τους… Queensrÿche της μεσαίας περιόδου με το πολύ κλασσικό riffing του. Το δεύτερο μάλλον είναι και το χειρότερο κομμάτι του δίσκου μιας και αναδύει έναν… hair metal αέρα από μέσα του και ξεχωρίζει σαν την μύγα μέσα στο γάλα.
Οι Metal Church λοιπόν δεν δείχνουν να θέλουν να επανακαμφθούν στις δάφνες τους από της παλιές καλές ημέρες και ακόμα το έχουν. Δεν μπορώ να πω ότι το “Damned If You Do” θέτει υποψηφιότητα για τους καλύτερους δίσκους τις χρονιάς όμως είναι σίγουρα μια αρκετά προσεγμένη δουλειά που φέρει με σεβασμό το όνομα και την ιστορία αυτό του συγκροτήματος.
6/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
[Option B:]
Δωδέκατος δίσκος για τους heavy/thrashers Metal Church που ξεκίνησαν την πορεία τους δίπλα στους Metallica. Έχοντας κυκλοφορήσει αρκετούς δίσκους ορόσημα για το είδος, τα τελευταία 15 χρόνια συντηρούν την κληρονομιά τους με αξιοπρεπείς δουλειές χωρίς όμως να ενθουσιάζουν. Το ίδιο συμβαίνει και με το “Damned If You Do” που πρακτικά είναι μια αφορμή για έναν νέο κύκλο περιοδειών.
Μεένακαλό ξεκίνημα με το ομώνυμο κομμάτι σε βάζουν στα γρήγορα στο πνεύμα του δίσκου, με το κολλητικόρεφρένκαι τις γρήγορες heavy/thrash κιθάρες. Ο τραγουδιστής Mike Howe μετά την επιστροφή του στο συγκρότημα με τον προηγούμενο δίσκο “XI” βρίσκεται για άλλη μια φορά σε πολύ καλή φόρμα. Απόδειξη αυτού το “The Black Things”, που συναντάμε μετά το ομώνυμο, όπου φτάνει τη φωνή που αρκετά ψηλά σε σημεία εναλλάσσοντας με φωνητικά τύπου UDO, σε μια κατά τ’ άλλα μέτρια σύνθεση. Το ίδιο αδιάφορο, ίσως και περισσότερο είναι και το “By The Numbers” όπου το ρεφρέν επαναλαμβάνεται καμιά 30αρια φορές μπας κ σου κολλήσει. Εκεί που δεν το περιμένεις όμως έρχεται το “Revolution Underway” και σε αποζημιώνει θυμίζοντας έντονα τραγούδια των Accept με κάποια progressive στοιχεία στο ενδιάμεσο. Πολύ καλή σύνθεση που ξεχωρίζει σε σχέση με τα υπόλοιπα κομμάτια. Αμέσως μετά το “Guillotine” περνάει σχετικά απαρατήρητο και στο μανιασμένο“Rot Away” έχεις 3.5 λεπτά να κοπανηθείς και να αποθεώσεις τον Howe στο μικρόφωνο. Εξαιρετικά solo στο “Into the Fold” παντρεύονται άριστα με την πολύ καλή δουλειά στα drums, αλλά και με τα φωνητικά που δεν σταματούν να εκπλήσσουν. Εντύπωση μου έκανε και το επόμενο “Monkey Finger” που είναι ένα hard rock κομμάτι που δύσκολα ταιριάζει με τα υπόλοιπα αλλά είναι εξίσου ενδιαφέρον. Έτσι φτάνοντας προς το τέλος και περνώντας πολύ ευχάριστα και καθόλου κουραστικά η ώρα έχουμε το πιο thrashy “Out of Balance” με τα παιχνιδιάρικα riff και για κλείσιμο το “The War Electric” που μου θύμισε πρώιμους Priest αλλά κατά τα άλλα συγκαταλέγεται στις μέτριες στιγμές του δίσκου.
Δυστυχώς όταν έχεις γνωρίσει τους Metal Church μέσα από δισκάρες όπως το ντεμπούτο τους, το “The Dark” ή το πιο κοντινό χρονικά “Hanging in the Balance” δεν μπορείς να είσαι και τόσο αντικειμενικός με τον τελευταίο τους δίσκο. Σίγουρα θα ικανοποιήσει τους ήδη οπαδούς τους αλλά δεν θα αναζωπυρώσει των ενθουσιασμό των περισσότερων. Ας έχουμε τουλάχιστον άλλη μια ευκαιρία να τους δούμε στη νέα τους περιοδεία.
7/10
Νίκος Δρακόπουλος
nikosdrakos@windowslive.com