Στην πρώτη μου επαφή ever με την μεταλλική σκηνή του Περού, η μοίρα μου η μαύρη και η ατυχία μου, από τις 369 καταχωρημένες στο Metal Archives Περουβιανές μπάντες, έπεσα στους Morbid Slaughter. Από το 2009, έχουν κυκλοφορήσει τρία demo και τον Ιανουάριο του 2014 κυκλοφόρησαν μια κασέτα συλλογή με τραγούδια από αυτά. Το EP “Wicca” που κυκλοφορούν τώρα, θα βγει σε 500 αντίτυπα βινυλίου και περιέχει δύο τραγούδια. Το retro black thrash που παίζουν οι Morbid Slaughter δεν ξεφεύγει από των κανόνα αναλόγων συγκροτημάτων. Τα ίδια riff σαν σε επανάληψη για διαγώνισμα, παραγωγή και ήχος επιτειδευμένα σάπιος όπως προστάζει η παράδοση, και όλα τα τυπικά, “κλισεδιασμένα” και χιλιοακουσμένα στοιχεία τέλος πάντων που έχουν και δεκάδες (αν όχι εκατοντάδες) μπάντες ανά την υφήλιο. Μόνο που οι Περουβιανοί έχουν και έναν κρυφό άσο στο μανίκι τους. Δηλαδή θα ήταν άσος αν μιλάγαμε για χαβαλετζίδικη μπάντα. Γιατί μόνο μια χαβαλετζίδικη μπάντα θα είχε έναν τραγουδιστή που τα λέει όπως ο δικός τους, έναν καρικατουρίστικο και ψυθιριστό τάχα μου “evil”, με γατίσια γουργουρητά ενίοτε τρόπο, που στην καλύτερη περίπτωση προκαλεί γέλιο. Δυστυχώς για τους ίδιους όμως, μάλλον παίρνουν στα σοβαρά αυτό που κάνουν, οπότε και καταφέρνουν να καταστρέψουν την όποια ελπίδα να τους αντιμετωπίσει και το κοινό με την ίδια σοβαρότητα. Σας παρακαλώ πολύ, για να καταλάβετε τι ακούν κατά καιρούς τ’ αυτάκια μου, κάντε έναν κόπο και ακούστε ένα εκ των δύο τεμαχίων που περιέχει το EP, έτσι για να νιώσετε κι εσείς τον πόνο μου.
4/10
Νίκος Κεφαλίδης