Η λέξη “Nebala” σημαίνει αρχέγονη ομίχλη στην αρχαιότερη σκανδιναβική γλώσσα, που ερμηνεύεται ως η άβυσσος της απόλυτης δυνατότητας. Αν κάποιος ψάχνει κάτι στο είδος του metal, τότε οι Nebala δεν είναι καθόλου ιδανική ακρόαση.
Nebala είναι το όνομα του μουσικού έργου που οραματίστηκε ο τραγουδιστής και τραγουδοποιός Jonas Lorentzen, ο οποίος έχει αναπτύξει έναν μοναδικό ινδο-σκανδιναβικό ήχο για τους Nebala, των οποίων ο δίσκος “Lustuz Laþu Wōþuz Alu” σηματοδοτεί την πρώτη full-length κυκλοφορία τους. Βασισμένος σε ένα διεπιστημονικό πλαίσιο, ο Jonas Lorentzen συνεργάστηκε με τη φιλόσοφο Naina Gupta και τον ειδικό στη σκανδιναβική μυθολογία και ιστορία Mathias Nordvig για να εξερευνήσουν τις βαθιές ινδο-γερμανικές συνδέσεις μεταξύ του σκανδιναβικού και του βεδικού πολιτισμού. Σε συνεργασία με τον συνθέτη Sebastian Gainsborough (σ.σ.: νεοκλασικό και ηλεκτρονικό ύφος) από τη μουσική σκηνή του Μπρίστολ, χρησιμοποιώντας παραδοσιακά τύμπανα, λύρα, tagelharpa, θιβετιανά μπολ και τραγούδι με τον λαιμό, ο Jonas Lorentzen έχει αναπτύξει έναν φολκλορικό σκανδιναβικό παγανιστικό και άκρως ιδιαίτερο (σ.σ.: και άκρως κουραστικό θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε) μοναδικό ινδο-σκανδιναβικό ήχο για τους Nebala.
Όλα τα τραγούδια βασίζονται στην παλαιοσκανδιναβική μυθολογία και σε ρουνικές επιγραφές από τη Σκανδιναβία. Είναι γραμμένα στην εξαφανισμένη πλέον πρωτο-σκανδιναβική γλώσσα που υπήρχε στη γερμανική εποχή του σιδήρου, πολύ πριν από την εποχή των Βίκινγκς. Τα τραγούδια βασίζονται σε μια πρωτότυπη σεξουαλική θεωρία που προτάθηκε από τη Naina Gupta και σε συμβολικές μυθολογικές ερμηνείες από τον Mathias Nordvig, εξερευνώντας το αρχαίο σεξ και τη σεξουαλικότητα και τη δημιουργικότητα στον σκανδιναβικό πολιτισμό, όπως και στην παλαιοσκανδιναβική μυθολογία, την ποίηση και το τραγούδι.
Καθώς είναι δύσκολο να αξιολογηθεί η καινοτομία, η εφευρετικότητα και η δεξιοτεχνία των καλλιτεχνών λόγω του μουσικού τους είδους, η βαθμολογία αυτού του album αντικατοπτρίζει μόνο το γεγονός ότι δεν εμπίπτει στον γνωστό χώρο του metal. Πάντως αξίζει να τονιστεί πως τα ηλεκτρονικά και στα όρια του industrial στοιχεία στο τέλος του “Ant Mér Sjalfri Þér” σε συνδυασμό με κάτι κραυγές, ήταν το μοναδικό που ξεχώρισε σε αυτόν τον δίσκο.
1/10
Αλίκη Μαξούτογλου
alikimax@gmail.com