Να και κάτι Σουηδικό που δεν μου άρεσε και πολύ, βασικά σχεδόν καθόλου. Ο λόγος για τους Nirvana 2002 και την black/death κατάσταση τους. Σίγουρα όταν βλέπεις ηχογραφήσεις που έγινα το 89′ και το 91′ δεν περιμένεις να ακούσεις καλό ήχο έτσι? Αλλά περιμένεις να ακούσεις καλές ιδέες έστω για μια μπάντα από μια χώρα που βγάζει παπάδες. Τίποτα από αυτά δεν άκουσα και όσο και αν είμαι φανατικός Σουηδός αυτό εδώ μάλλον θα το θάψω αν και κυρίως κάτι σαν επετειακή κυκλοφορία είναι αν έχω καταλάβει και καλά. Παρ’ όλ’ αυτά δεν βρίσκω λόγω ύπαρξης αυτής της κυκλοφορίας όταν μια μπάντα δεν υφίσταται και κυρίως όταν δεν την γνωρίζουν και πολλοί. Ο ήχος είναι κακός φυσικά για την εποχή του αν και για να είμαι ειλικρινής έχει αυτό το underground που λείπει από το σήμερα. Τα φωνητικά είναι που μου άρεσαν και μόνο γιατί από συνθετικής απόψεως δεν μου κέντρισε καν το ενδιαφέρον. Το όνομα τους το βρίσκω κάπως περίεργο επίσης, βέβαια δεν έχει να κάνει με την κριτική απλά μου ήρθε να το αναφέρω. Αυτά λοιπόν και για όσους ψήνονται για underground κατάσταση ας το τσεκάρουν.
5/10
Θοδωρής Μακρής
thodoris@greekrebels.gr
3 Comment
Πόσο άσχετος πρέπει να εισαι εσύ που γράφεις το άρθρο. Πρέπει να εισαι μικρός σε ηλικία και να μην πρόλαβες εκείνη την εποχή. Αυτά τα ντέμο φιλε μου είναι ανεκτίμητης αξίας . Μπορείς να πεις οτι είναι απ τους προτεργάτες του Σοηδικού ήχου.
Το ότι δεν εβγαλαν δίσκο δεν σημαίνει κάτι. Και οι Sex Pistols έβγαλαν έναν δίσκο τι να κάνουμε τώρα.
Απαραίτητο διαμάντι για κάθε sdm της παλιάς καλής σχολής. Μου έφερε στο μυαλό το δίσκο που δεύτερος δεν υπάρχει το cladestine.
Για του λόγου το αληθές ακούστε στε και βγάλτε τα συμπεράσματα σας. ( Άτομα που έζησαν αυτήν την πολύ δυνατή εποχή για τον ακραίο ήχο θα με καταλάβουν).
Ακούστε το εδώ
https://n2k2.bandcamp.com/album/nirvana-2002-recordings-89-91