Καθήστε αναπαυτικά. Ανάψτε ένα αρωματικό κερί, βάλτε ένα μάτσο φρεσκοκομμένα τριαντάφυλλα σε ένα βάζο, λίγες φράουλες σε ένα μπολάκι, πιείτε και λίγο ζεστό κρασί και απολαύστε το νέο αριστούργημα των Oberst. Μόνο αυτό δε μας γράφει το Δελτίο Τύπου για τους Νορβηγούς, που σύμφωνα με ένα περιοδικό το πρώτο τους EP ήταν από τα καλύτερα πράγματα που έβγαλε αυτή η χώρα στο metal για πολλά χρόνια. Μάλλον κουφός θα ήταν ή δε θα είχε ακούσει τι είχε βγάλει πραγματικά η Νορβηγία στο metal.
Που για να ξεκαθαρίσουμε και κάτι, αυτό metal δεν είναι. Επειδή ο τραγουδιστής ουρλιάζει λες και έχει βραχνιάσει η φωνή του, δε φτάνει για να μπει κάτω από τη συγκεκριμένη ταμπέλα. Το κουαρτέτο από το Oslo λοιπόν κυκλοφόρησε το πρώτο του full-length και προσπαθούν με μεγάλη αποτυχία να παίξουν μουσική μέσα από δέκα κομμάτια και σαράντα πέντε λεπτά διάρκεια.
Από την πρώτη στιγμή, οι Oberst μου θύμισαν σε σημεία τους δικούς μας Wish Upon A Star. Μία εξαιρετική μπάντα με πολύ χαρακτηριστικό και ιδιαίτερο ήχο. Απλά μου τους θύμισαν όμως, καθώς σύγκριση δεν υπάρχει αφού μιλάμε για μεγάλη διαφορά ποιότητας και ικανότητας. Το στυλ τους λοιπόν, θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω punk rock με φωνακλάδικα φωνητικά, τα οποία όμως είναι τόσο κακά που ακούς τα φάλτσα και το πόσο ζορίζεται ο τραγουδιστής για να τα βγάλει εις πέρα. Πραγματικά τον λυπάμαι αν προσπαθεί να κάνει το ίδιο και στις ζωντανές εμφανίσεις, αφού ξεκάθαρα το λαρύγγι του δεν είναι για κάτι τέτοιο.
Ανάλαφρα τραγουδάκια με βαρετές κιθάρες και τυπικό drumming, που αν δεν είχαν την αγριάδα της φωνής μπορεί να τα έλεγες και popσε κάποια σημεία. Το μόνο το οποίο κάνει τη μουσική τους λίγο διαφορετική, είναι όταν πειραματίζονται με ρυθμούς και εναλλαγές για μεγαλύτερη ποικιλία, καταφέρνοντας όμως να κάνουν το αποτέλεσμα ακόμα πιο βαρετό ή όταν αφήνουν τις γρήγορες ταχύτητες και ψάχνονται με mid-tempo καταστάσεις. Αν επενδύσουν λίγο παραπάνω στη σωστή σύνθεση, στις μελωδίες που κάποιες είναι πολύ όμορφες και φυσικά σε ένα τύπο που μπορεί να τραγουδήσει, μπορεί να κάνουν κάτι καλύτερο. Για την ώρα όμως, ένα τεράστιο όχι.
2/10
Γιώργος Τερζάκης