Πλέον έχουμε αποδεχτεί πως σήμερα η χρήση keyboards στο power metal είναι μία αναγκαιότητα. Οι Overtures από τη διπλανή μας Ιταλία, είναι άλλη μία τυπική περίπτωση μπάντας που βασίζεται στα πλήκτρα, στα μελωδικά (σε πολύ εκνευριστικό σημείο) riffs και στα πιασάρικα refrains που ντε και καλά δεν πρέπει να ξεχαστούν από το μυαλό σου. Δεν μπορούμε όμως να τους αδικήσουμε. Τα παιδιά θέλουν μόνο να κάνουν το κέφι τους. Εμείς όμως, σαν αγοραστές, δε μπορούμε να επενδύσουμε σε ένα δίσκο που από το πρώτο κιόλας 10λεπτο θα βαρεθούμε να ακούμε. Ούτε καν ένα μέτριο κομμάτι δεν εντόπισα στο Rebirth, μετατρέποντας αυτό το review σε σκέτη αγγαρεία. Το mastering, βέβαια, το έχει αναλάβει ο αρκετά έμπειρος Mika Jussila που έχει συνεργαστεί με πολλά μεγάλα ονόματα του χώρου όπως Children Of Bodom, Edguy και Nightwish, αλλά άμα δεν υπάρχει θέληση και από τους ίδιους τι να το κάνεις; Με λίγα λόγια, οι Overtures αποδεικνύουν πιο πολύ απ’ όλους ότι αυτά που είχαν διδάξει κάποτε οι Helloween, πλέον έχουν πάει στράφι και το Rebirth μάλλον είναι χειρότερο και από τα τελευταία albums των Stratovarius. Λένε πως για ένα συγκρότημα έχει μεγάλη σημασία η δεύτερη κυκλοφορία της. Εάν πάρουμε αυτή τη θεωρία στα σοβαρά, οι Overtures τελείωσαν άδοξα.
2/10
Χάρης Μπελαδάκης
xaris@greekrebels.gr