Οι Pilgrimare είναι ένα τρίο που μας έρχεται από την Ολλανδία. Σχηματίστηκαν το 2018 από πρώην και νυν μέλη των Weeping Silence, Victims Of Creation, Aeon και Stream Of Passion. Εντάξει, το ξέρω. Tο αμίμητο kitcharella party με τις σοπράνο και τα νταούλια που λάμβανε χώρα στο συμφωνικό metal εκείνης της περιόδου καθιστά την αναφορά ονομάτων όπως το τελευταίο, τουλάχιστον απρεπή. Μερικοί άλλωστε ακόμα υποφέρουν από μετατραυματικό stress που τους προκάλεσε αυτή η ιστορία.
Καταλαβαίνω αλλά τι να σας κάνω που ο κιθαρίστας Eric Hazebroek αποτέλεσε μέλος τους σε κάποια φάση. Πάντως το “Sigil Of The Pilgrim Sun” ευτυχώς δεν περιέχει συμφωνικό metal και γενικά μόνο κιτς δεν το λες. Το ντεμπούτο της μπάντας, πρώτη ολοκληρωμένη κυκλοφορία μετά το αναγνωριστικό single “Voyage To The End Of Time” προ τριετίας, είναι ένα καλοστημένο μείγμα death και doom. Αργόσυρτο και καταχνιάρικο, σαν αυτό που έπαιζαν οι Paradise Lost και οι Anathema – περισσότερο οι Anathema για την ακρίβεια στις αρχές του ‘90. Δηλαδή, πριν τα πράγματα ξεκινήσουν να πηγαίνουν κατά διαόλου και για αυτό το είδος metal μουσικής.
Τους Paradise Lost δεν τους ανέφερα τυχαία, ο δίσκος θυμίζει με τίμιο τρόπο το “Gothic”. To οποίο είναι και ο αγαπημένος μου δίσκος του συγκροτήματος, οπότε φαντάζεστε ότι κατά την ακρόαση των επτά μακροσκελών συνθέσεων της ολλανδικής τριάδας, πέρασα καλά. Και αφού μιλάμε για αγαπημένα, οι πραγματικοί μου αγαπημένοι από την αγγλική Αγία Τριάδα κάνουν την εμφάνισή τους κάπως αργά, στα μισά του δίσκου. Η εξίσου τίμια έμπνευση που αντλείται από τους πρώιμους My Dying Bride λοιπόν, μας χαρίζει την ωραιότερη στιγμή του δίσκου. Και το όνομα αυτής “Through The Well Of Starlight”. Σε αυτό το κομμάτι, όπως και σε πολλές άλλες στιγμές του δίσκου, τα πράγματα ξεκινούν ράθυμα και «βρετανικά» για να καταλήξουν σε κάποιες μετρημένες από άποψη ποσότητας αλλά αξιοπρόσεκτες από άποψη έντασης death metal εξάρσεις.
Στον αντίποδα το πανέμορφα ατμοσφαιρικό “Silent Descent Into Solitude”. Εκεί θα ακούσουμε για πρώτη φορά τα καθαρά φωνητικά του Dario Pace Taliana. Αποτελούν γενικά μια ευχάριστη έκπληξη, η οποία σε κάνει να σκέφτεσαι ότι είναι κρίμα που την στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, μάλλον δεν αποτελεί πλέον μέλος του σχήματος. Όπως και να ‘χει, θα λέγαμε τελικά ότι το “Sigil Of The Pilgrim Sun” αποτελεί μια εξαιρετικά ευπρόσδεκτη κυκλοφορία για τους φίλους του ιδιώματος, καθώς θα ικανοποιήσει σε μεγάλο βαθμό τα ποιοτικά standard τους.
6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com