Νεοϋορκέζικη τετράδα με ηγέτη τον Mike ο οποίος είναι και ο μόνος που παραμένει σταθερός στην δεκαπενταετή ιστορία του γκρουπ, οι S.O.S. κυκλοφορούν τον τέταρτο δίσκο τους και προβληματίζουν. Η τοπική κληρονομία τους πάνω στο hardcore punk rock’n’roll ύφος τους είναι τεράστια και την υιοθετούν κιόλας. Bad Brains, Iggy Pop, Ramones, Killing Time, Cro-Mags και ένα σωρό άλλοι δραστικότατοι παράγοντες έφτιαξαν το έδαφος πάνω στο οποίο κινούνται οι S.O.S.. Για λόγους άγνωστους όμως, η μπάντα τα κάνει θάλασσα και καταντάει μια καρικατούρα και μισή. Γελοία φωνητικά με διάφορα ουρλιαχτά και αστείες μιμήσεις και προφορές μαζί με ηλίθια χαρούμενες pop μελωδίες ξενερώνουν ακόμα και τους φανατικούς. Ναι, υπάρχουν τραγούδια όπως το γαμάτο “Run It Down To The Ground” και το καλό “Outgrown” που προσπαθούν να κρατήσουν το επίπεδο αλλά φυσικά δεν το πετυχαίνουν. Ανεκδιήγητα θορυβώδης και σάπιος ακόμα και για hardcore δίσκος ο ήχος είναι ο δεύτερος παράγοντας μετά το συνθετικό κομμάτι που σε αποτρέπει από την ακρόαση του δίσκου. Οι δομές είναι τόσο άναρχες που φαντάζουν τυχαίες, σαν πεταμένα ζάρια σε μια χαμένη παρτίδα τάβλι.. Τελευταία σταγόνα στο ποτήρι της υπομονής είναι και η σχετικά μεγάλη διάρκεια του δίσκου που αγγίζει τα πενήντα λεπτά, τα οποία αμφιβάλλω αν υπάρχει άνθρωπος πλην των δημιουργών του δίσκου και του στενού τους κύκλου που να μπορεί να τα ακούσει μονοκοπανιά. Αν γουστάρεις το ευκολοχώνευτο pop punk με hardcore/crossover στοιχεία και γελοία φωνητικά, μόλις βρήκες το αντικείμενο του πόθου σου. Αν γουστάρεις την μουσική σαν τέχνη και έκφραση, τότε μείνε μακριά.
4/10
Νίκος Κεφαλίδης
nick@greekrebels.gr