Sathanas χμ…η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα λίγο για να γράψω για την συγκεκριμένη μπάντα. Έχουμε και λέμε λοιπόν. Η μπάντα μετράει 18 χρόνια στο χώρο της black/thrash σκηνής. Αυτό το “πάντρεμα” του ωμού και αντί-χριστιανικού μπλακ σε συνδυασμό με απειροελάχιστες επιρροές από thrash θα έλεγε κανείς πως ναι τα έχουν καταφέρει μια χαρά έως τώρα. Οι στίχοι τους σατανικοί με έναν πιο σκούρο χαρακτήρα σαν οράματα από την Αποκάλυψη και την πτώση της ανθρωπότητας. Ο Paul Tucker μας κάνει όλους να παραλύουμε με το απίστευτο παίξιμο κιθάρας του σε συνδυασμό με τα υψηλά βραχνά φωνητικά του. Ο Bill Davidson στη συνέχεια με εντονότερες γραμμές του μπάσου και τα κτηνώδη γρυλίσματα του σε συνδυασμό με το μαυρισμένο καρδιακό παλμό θα έλεγα οδηγείται από τον ντράμερ Jim Strauss. Κάνεις μας δεν μπορεί να ξεχάσει το περίφημο “Ripping Evil” του 1988 που πραγματικά είναι ότι καλύτερο έχω ακούσει με τον τότε vocalist Mike Smith. Ας πάμε όμως τώρα στον καινούργιο δίσκο τους. Δυνατός,σατανικός χωρίς να έχασαν τον παλιό καλό τους ήχο. Πιστεύω πως είναι ένας δίσκος από τους καλύτερους του είδους του. Το “Oath Of Witchery”, το “Upon The Age Of Darkness” και το “Satan’s Cross” είναι μερικά από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν και σε αφήνουν με αυτήν την ωραία δόση σαπίλας που κάθε μπλακ μεταλάς περιμένει να ακούσει και να κοπανηθεί μέχρι αηδίας! Αξίζουν λοιπόν να τους ακούσετε, σας το προτείνω ανεπιφύλακτα.
8/10
Άρτεμις Παπαδάτου
artemispap27@gmail.com