Society’s Plague – Call To The Void (Eclipse)

Σχεδόν 8 χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του πρώτου full length άλμπουμ των Societys Plague,The Human,The Canvas. Πρόκειται για μια μπάντα, που πέρα της εμπειρίας, που σίγουρα έχει, στον χώρο της melodic metal μουσικής σκηνής, έχει καταφέρει να αποκτήσει και το δικό της κοινό μέσα στον τόσο καιρό δράσης της. Μετά την μερικών χρόνων απουσία τους λοιπόν, επέστρεψαν το 2016 και έπειτα από αρκετές ζωντανές εμφανίσεις, την άνοιξη του 2018, κυκλοφόρησαν το Call To The Void, τον δεύτερο δίσκο τους.

Το Call To The Voidαποτελείται από 10 συνολικά κομμάτια, με την αρχή να γίνεται με το Ashes For Air”, το οποίο προσωπικά θεωρώ πως είναι αμφιβόλου ταυτότητας, όπως τελικά και ολόκληρος ο δίσκος. Ακούγοντας τα κομμάτια ένα προς ένα, παρατηρεί κανείς από τη μία death και black στοιχεία και από την άλλη μια προσπάθεια συγχώνευσης των παραπάνω με μελωδικούς ρυθμούς. Η προσπάθεια αυτή όμως φαίνεται να μένει κάπου στη μέση, να μην καταφέρνει δηλαδή να αγγίξει τον τελικό της στόχο!

Η αίσθηση που προανέφερα, ότι δηλαδή οι Societys Plague ξεκίνησαν μια προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε, μπορώ να πω πως είναι γενική, την συναντώ δηλαδή κοιτώντας αναλυτικότερα τα μικρά πράγματα που αποτελούν αυτόν τον δίσκο. Τα φωνητικά, οι στίχοι, τα παιξίματα της κιθάρας όπως και των drums δεν μπορώ για κανένα λόγο να πω ότι είναι άσχημα, δεν μπορώ να πω όμως και ότι με κέρδισαν, ότι έχουν κάτι που θα με κάνει να θυμάμαι τα κομμάτια αυτά.

Το πιο ενδιαφέρον μέρος του δίσκου, εμφανίζεται λίγο πριν το κλείσιμο. Στο σημείο αυτό ένα instrumental κομμάτι, με καθαρά παιξίματα και εντελώς διαφορετικό από οποιοδήποτε άλλο, το Dusk, έρχεται και αποτελεί τον “πρόλογο” του Rise Of The Eidolon. Έστω και την τελευταία στιγμή, αυτό το κομμάτι κατάφερε να κεντρίσει το ενδιαφέρον μου με την ενέργεια του.

Συνολικά το Call To The Voidείναι ένας δίσκος που ναι μεν φαίνεται να έχει κάποιες βάσεις ,από την άλλη όμως νιώθω πως του λείπουν ιδέες και αυτό το “κάτι” που θα καταφέρει να σε κερδίσει και θα σε κάνει να θέλεις να πατήσεις το “play” και πάλι!

5/10
Tατιάνα Μαρούλη
tatianamarouli7@gmail.com

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)