Στην ανάγνωση τίτλων κομματιών όπως “Leviathan“, “Invictus” και “Cimmeria” κάποιος θα περίμενε να σπάσει το κοντέρ της power metal γραφικότητας. Ευτυχώς (για μένα), οι Stormlord ουδεμία σχέση έχουν με αυτό, καθώς η μουσική τους είναι πολύ πιο ουσιώδης.
Οι Ιταλοί υπάρχουν στο προσκήνιο από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 όταν ακόμα έπαιζαν καθαρό death metal σε EPs και demos. Το ντεμπούτο τους (“Supreme Art Of War“, 1999) ήταν κι αυτό που τους καταστάλαξε ηχητικά στο symphonic black, ιδίωμα το οποίο ακολουθούν πιστά μέχρι και σήμερα στο αισίως έκτο τους album. Γι’ αυτόν που έχει ακούσει έστω και ένα μικρό κομμάτι από τη δισκογραφία τους ξέρει στο περίπου τι να περιμένει από το “Far“. Άφθονα ορχηστρικά μέρη, drum kit από άλλο γαλαξία με τη μία δίκαση να διαδέχεται την άλλη, riffs φινλανδικής α-λα-Insomnium φύσεως, οπερετική παραγωγή με συνοδεία χορωδίας ακριβώς όπως κάνουν οι Septicflesh και στίχοι βασισμένοι σε μυθολογία, ιστορία και το φανταστικό να έχουν ίσως περισσότερη βαρύτητα απ’ όσο χρειάζεται. Σε πιο speed συνθέσεις όπως το “Crimson” η φάση ενδέχεται να θυμίσει και λίγο Amon Amarth, κάτι που φαίνεται να τους ταιριάζει γάντι αν συνηθίσει λίγο το αυτί στην ακρόαση. Διαφοροποιούνται στα σίγουρα από γραφικές ποζεριές τύπου Ex Deo καθότι αρκετά πιο σοβαροί, παρόλο που ερμηνευτικά ο Cristiano Borchi δε διαθέτει κάτι το πρωτότυπο.
Συμπερασματικά το “Far” είναι ένα πολύ καλό, καλογυαλισμένο και αρκετά ποιοτικό album που ναι μεν δεν έχει εκείνη την προσωπικότητα που θα σε κάνει να πει “ρε συ, αυτό είναι Stormlord“, αλλά τα κομμάτια που περιέχει ακούγονται παραπάνω από ευχάριστα. Για λάτρεις της μίξης του συμφωνικού με το ακραίο προτείνεται ανεπιφύλακτα.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
cbeladakis@gmail.com