Για τέτοιες στιγμές ζω, για να λαμβάνω δισκοκριτικές για τις οποίες πραγματικά να μην ξέρω τι να πω. Με ένα δίσκο που ξεκινάει με ένα funky χαρούμενο και πολύ ενδιαφέρον refrain, αλλά.. τσικαμπούμ; Ομολογώ αυτή η λέξη που άκουσα να επαναλαμβάνεται με άφησε άφωνη. Σίγουρα απομακρυνόμαστε από το metal και πάμε στο funky rock. Και μόνο για αυτό ίσως χρειάζονται λίγο επιείκεια. Είναι πολύ ξεσηκωτικοί, χρειαζόταν ίσως να είναι λίγο πιο groove- άτοι αλλά και πάλι υπάρχει κάτι που με ενοχλεί. Νομίζω θα ήθελα λίγο πιο καλά κομμάτια. Αν και είναι προσεγμένοι σε όλα τους, για να μη θυμίζουν παρακμιακό νέο- rock, ίσως θα έπρεπε να προσθέσουν στο funky λίγο πιο κλασικά rock μοτίβα. Τέλος, πιστεύω ότι εκτός από λίγο «πίσω στο παρελθόν», θα ήθελα πιο μοντέρνο ήχο και μελωδίες. Αν είχαν metal ήχο, classic rock μελωδίες με funky, groove υπόστρωμα και με αυτά τα κομμάτια, ακολουθώντας το δρόμο συγκροτημάτων όπως των Cycle of Pain ακόμα και των RHCP, θα μιλούσαμε για μια πολύ καλή δουλειά.
4.5/10
Ήλια Τσάρα