Τρίτος δίσκος για τους Symphonity, το όνομα των οποίων δεν είχα ακούσει προηγουμένως και δυστυχώς ούτε τις δύο προηγούμενες δουλειές τους. Στην τρίτη τους δισκογραφική δουλειά, η μπάντα όπως προδίδει και με τον τίτλο του δίσκου, καταπιάνεται με τον γνωστό Βενετό έμπορο και εξερευνητή Marco Polo και τα ταξίδια του από το 1271 ως το 1295 στον δρόμο του μεταξιού.
Το πρώτο πράγμα που με «κέρδισε» ήταν το εκπληκτικό εξώφυλλο το οποίο αποτελεί μεγάλο συν για την κυκλοφορία. Ειλικρινά παρακάλεσα να είναι και το περιεχόμενο το ίδιο πλούσιο και προσεγμένο. Και πράγματι ήταν. Ο δίσκος περιέχει εννέα κομμάτια, εννέα ενότητες, η κάθε μία από τις οποίες καταπιάνεται και με μία διαφορετική περίοδο των ταξιδιών του Marco Polo. Τρεις από αυτές τις συνθέσεις, αποτελούν συνδετικούς κρίκους ανάμεσα στα υπόλοιπα κομμάτια, ενάμιση λεπτών περίπου, με πάρα πολύ όμορφες αφηγήσεις. Αφηγήσεις επίσης περιλαμβάνουν όλα τα κομμάτια στο ξεκίνημα τους, κάτι που κάνει την όλη ακρόαση απολαυστική και με φοβερή συνοχή, κρατώντας το ενδιαφέρον και την προσοχή του ακροατή. Δεν νομίζω πως θα ήταν λάθος να πω πως σε μεγάλο βαθμό θυμίζει μουσική, και γενικά επένδυση παιχνιδιού.
Μουσικά η μπάντα κινείται στον χώρο του συμφωνικού power metal, με μπάντες όπως οι Rhapsody ή οι Sonata Arctica να έρχονται κατά νου. Ένα είδος που σε γενικές γραμμές δεν με ενθουσιάζει, αλλά η συγκεκριμένη δουλειά με κέρδισε κυριολεκτικά από την πρώτη ακρόαση. Πολύ δυνατά riff, με νεύρο και χαρακτήρα. Με ρυθμικότητα και φαντασία. Θεατρικά και μεγάλα ρεφρέν χωρίς περιττές (χαζό)χαρούμενες φανφάρες. Συνθέσεις δουλεμένες πραγματικά, με ιδιαίτερα έντονο το ανατολίτικο στοιχείο τόσο μελωδικά όσο και ενορχηστρωτικά, κάτι που έδωσε πολύ ζωή το στο όλο εγχείρημα, ιδιαίτερα λόγο της θεματικής του. Παρότι το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου, το “Mongols”, το οποίο απλώνεται στα δέκα λεπτά δεν με κέρδισε όσο κάποια άλλα παρόλο το “ξύλο” που περιέχει, οφείλω να παραδεχτώ πως οι εναλλαγές του και η ποικιλία ηχοχρωμάτων που περιέχει είναι εξαιρετική. Ειδικά στα πιο παραδοσιακά ασιατικά στοιχεία που περιλαμβάνει, είναι φανερή η έρευνα και η δουλειά που έχει πέσει. Κάτι που ακόμα φαίνεται πως έχει δουλευτεί πολύ είναι τα όποια συμφωνικά/ορχηστρικά μέρη. Δεν είναι μόνο το συνθετικό κομμάτι τους άρτιο αλλά και το ότι ακούγονται πάρα πολύ σωστά συχνοτικά μέσα στην μίξη αλλά και στο κομμάτι αληθοφάνειας περνάνε με μεγάλη άνεση.
Παικτικά η μπάντα φυσάει, απολαυστικό drumming, ρυθμικές κιθάρες και solo από έναν εξαιρετικό παίκτη που πατάει τρομερά καλά με το ένα πόδι στην επιθετικότητα και με το άλλο στην euro power σκηνή. Ενδιαφέρουσα η επιλογή δύο διαφορετικών τραγουδιστών, εκ διαμέτρου αντίθετοι από θέμα προσέγγισης και χροιάς αλλά πράττουν και προσδίδουν τα δέοντα. Φωνάρες και οι δυο τους. Λυρικότητα από παντού, θεατρικότητα, ωραίες και εμπνευσμένες φωνητικές γραμμές, μετρημένα ανοίγματα στις πιο ψηλές περιοχές έτσι ώστε να έχουν αξία καθώς και γρέζια και επιθετικότερη προσέγγιση όταν, όσο και αν πρέπει. Ο κάθε ένας στον ρόλο του κάνει το καλύτερο και αυτό βγαίνει στο τελικό αποτέλεσμα.
Μια φοβερή δουλειά στο σύνολο της, ένα θέμα με άρτια και καλή αφήγηση και απόδοση, διάχυτο θεατρικό στοιχείο και ατμόσφαιρα, που νομίζω πως καλύπτει κάθε ζητούμενο μιας metal κυκλοφορίας. Ξεδιπλώνεται τόσο όμορφα που εγώ ίσως επέλεγα να επεκταθώ σε δύο δίσκους αντί για έναν προκειμένου να αναπτύξω πλήρως την ιστορία. Πραγματικά το απόλαυσα το “Marco Polo:The Metal Soundtrack”. Συνεχίστε έτσι.
8,5/10
Κωνσταντίνος Μάρης
Constantinemaris@gmail.com