«Δεν είναι το μέγεθος του σκύλου στην μάχη αλλά το μέγεθος της μάχης στον σκύλο». Κάπως έτσι αποφάσισαν οι Αμερικανοί The Dogs Divine (really?) να ονομάσουν τον δεύτερο δίσκο τους. Hard rock hallelujah και αμερικανιά μέχρι το κόκκαλο. Δυνατά riffs που σπάνε κόκκαλα, αλύπητο κοπάνημα των τυμπάνων, το μπάσο γεμίζει με τις χαμηλές συχνότητες του και τα γρεζοφωνητικά δένουν σωστά και κλασσικά το σκηνικό. Πολλές επαναλήψεις σε θεματάκια, ειδικά αυτά στην φωνή, είναι κάτι που δεν με ενθουσιάζει και φαίνεται να το κάνουν συχνά τα παλιόσκυλα! Περίσσιο groove, και party mood on! Φαίνεται ότι δεν θέλουν να επαναπροσδιορίσουν κάτι, απλά να περάσουν καλά, με απλά και λιτά πράγματα χωρίς πολλές φαμφάρες και μπουρμπουλήθρες. Εκτός όμως από αυτά μας δείχνουν και την πιο down πλευρά του εαυτού τους με κομμάτια όπως το Gypsy King με ισπανικές κιθάρες να ξεφεύγουν λίγο από τα πολλά γκάζια και το ακουστικό ιντερλούδιο Gussie. Κάνουν και την έκπληξη και κάνουν μία όμορφη διασκευή στους Queen στο I’m In Love With My Car, μπράβο δεν το περίμενα. Πολλά γκάζια και τίποτα να ξεμένει στο μυαλό. Παίζουν πολύ καλά και τα φωνητικά είναι πολύ καλά. Αλλά τα κομμάτια είναι μέτρια, σίγουρα μπορούν πολύ καλύτερα. Θέλει λίγο να ξεφύγουν από τις πολύ κλασσικές νόρμες.
7/10
Tένια Λάρδα