Το progressive rock supergroup με καταγωγή από την Αγγλία, με καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί με τον ένα και μοναδικό πατέρα του είδους, StevenWilson, μας δίνει το τρίτο του άλμπουμ. Μέσα σε τρία χρόνια μας έχουν δώσει τρεις αξιοπρεπέστατες κυκλοφορίες στον χώρο του είδους με την πιο πρόσφατη να είναι πιο μελωδική και να κινείται ίσως και σε πιο pop μονοπάτια όπως ανακοίνωσε και ο Alex Lifeson των μοναδικών Rush που συμμετέχει στο συγκεκριμένο άλμπουμ.
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι πολύ απολαυστικό και μελωδικό. Τα επόμενα τραγούδια “One Day” και “Knucklehed” ίσως παραείναι ήρεμα στο σημείο που περνάνε απαρατήρητα. Όμως ακολουθεί το υπέροχο “Envy The Dead” με τόσο εξαιρετική μουσική όσο και στιχουργικό περιεχόμενο. Το τέλος του ρεφραίν με τον Nick Beggs να αναφωνεί το εκπληκτικό “When I Look At This Planet I Envy The Dead” σίγουρα δεν θα μας μείνει αξέχαστο.
Στη συνέχεια η αρχή του “Sonic Boom” μας αφήνει με μια γεύση από Prodigy και το υπόλοιπο είναι ένα αρκετά δυνατό και γρήγορο instrumental κομμάτι (σ.σ.: πάντα με βάση τα δεδομένα του είδους). Παρότι σχετικά μικρό είναι αρκετό ώστε το κάθε μέλος της μπάντας να έχει το solo του και να μας δείξει τις δυνατότητές του. Η μπαλάντα “Old Men” με το φλάουτο να συνοδεύει την ακουστική κιθάρα μας χαλαρώνει κινούμενη σε Pink Floyd-ικα μονοπάτια. Το “The House Were Love Once Lived” μελαγχολικό όπως το κάνει ο αργός jazzy ρυθμός του μας κάνει να χαθούμε στην ιστορία που αφηγείται. Για να μας ξυπνήσει λίγο από τους αργούς ρυθμούς έρχεται με τον “groovy” ήχο του το “Iridium Heart”. Το “Twisted World Godless Universe” έχει αρκετά στοιχεία από Rolling Stones ενώ αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική δουλειά του Roger King στην κιθάρα και του Marco Minnemann στα drums. Δυστυχώς το άλμπουμ δεν κλείνει με τον καλύτερο τρόπο καθώς το “I Think Of You” είναι ένα πολύ αδύναμο instrumental κομμάτι και πραγματικά με χάλασε που ο δίσκος έκλεισε με αυτόν τον τρόπο.
Παρότι δεν είμαι φίλος του progressive και πόσο μάλλον του progressive rock μπορώ να πω ότι μέσα στον δίσκο βρήκα κάποια ωραία κομμάτια ή έστω τμήματα τραγουδιών. Αυτό όμως που θαύμασα περισσότερο είναι το στιχουργικό περιεχόμενο του δίσκου καθώς είναι μια κατακραυγή για την τρέλα που επικρατεί στον κόσμο μας. Με τον κύριο Beggs πάντως σίγουρα θα συμφωνήσω στο “When I Look At This Planet I Envy The Dead”…
5.5/10
Θανάσης Γκότοβος
chuckthanoz@gmail.com