Με τους Thulcandra το ταξίδι γνωριμίας μας κρατά από το συμπαθητικό τότε ντεμπούτο τους, το “Fallen Angel’s Dominion” (2010), το οποίο μας οδήγησε στο φανταστικό, κατ’ εμέ, “Under A Frozen Sun” (2012) και από εκεί στο ένα κλικ κατώτερο “Ascension Lost” (2015). Οι Γερμανοί melodic black metallers μετά από δισκογραφικό κενό έξι χρόνων επέστρεψαν με ένα νέο άλμπουμ υπό τον τίτλο “A Dying Wish”.
Σε σχέση λοιπόν με τον προκάτοχό του, στο “A Dying Wish” ο mastermind των Obscura (εξωφρενική δισκάρα το “A Valediction”), Steffen Kummerer, έχει πλέον στο πλευρό του τους Alessandro “Erebor” Delastik (Secrets Of The Moon, Haradwaith, ex-Grabak) στα τύμπανα, τον M. Delastik (Haradwaith, The Soulscape Project, ex-Valgaldrar) στις lead κιθάρες και τον Carsten Schorn (Battue, Nailed Τo Obscurity, ex-Monster) στο μπάσο. Οι παραπάνω αντικατέστησαν αντίστοιχα τους Matthias “Seraph” Landes (Dark Fortress, ex-ReVamp, ex-Daylight Misery), Sebastian Ludwig (Nebelmythen, Wraithcult, Helfahrt) και τον μακαρίτη Christian Kratzer (ex-Hailstone, ex-Troubadix Rache).
Μια δεύτερη αλλαγή που μπορεί να παρατηρήσει κανείς είναι στο εξώφυλλο της κυκλοφορίας αυτής, το οποίο ανέλαβε για πρώτη φορά ο – άγνωστος σε εμένα – Herbert Lochner, παύοντας έτσι την συνεργασία του συγκροτήματος με τον επί τρεις συναπτούς δίσκους, Kristian “Necrolord” Wåhlin, ευρύτερα γνωστό από την συνεργασία του με σχήματα όπως Amorphis (“Elegy”, 1996), At The Gates (“Slaughter Of The Soul”, 1995), Dark Tranquillity (“The Gallery”, 1995) και Suicidal Angels (“Sanctify The Darkness”, 2009) ανάμεσα σε πολλά άλλα. Μπορεί να μην είναι τόσο λεπτομερές όσο αυτά που έκανε ο Necrolord, ωστόσο δεν σημαίνει ότι είναι και άσχημο.
Ακούγοντας τις πρώτες μελωδίες του άλμπουμ, έχεις αμέσως την αίσθηση ότι οι Dissection των πρώτων δυο δίσκων επιστρέφουν. Εντάξει, δεν είναι και κρυφό πως οι Thulcandra έπαιζαν πάντα στο στυλ των Dissection αλλά στο προηγούμενο άλμπουμ τους έχασαν κάπως τον προσανατολισμό τους, ωστόσο αυτό απλά αποτελεί παρελθόν στην νέα τους κυκλοφορία. Έχοντας ανακτήσει την ορμή των προηγούμενων δύο δίσκων και κάτι παραπάνω, επιτίθενται με το “Funeral Pyre”, το οποίο από τις πρώτες κιόλας νότες σε εγκλωβίζει. Στα ίδια χνάρια κινείται και το “Scarred Grandeur” που ακολουθεί. Αυτό που ξεχωρίζει είναι το “A Shining Abyss”, το οποίο θα ζήλευαν και οι ίδιοι οι Dissection, αφού μοιάζει πραγματικά λες και βγήκε μέσα από το “Storm Of The Light’s Bane” του 1995. Το κομμάτι που ίσως το κοντράρει στα ίσα είναι το “The Slivering Silver”. Από την άλλη, υπάρχει και το “In Vain” το οποίο διακατέχετε από την αύρα των Hypocrisy ενώ φανταστικά είναι και τα ιντερλούδια “Orchard Of Grievance” και “In Bleak Misery”.
Το να ξεκινήσεις σαν ένα συγκρότημα που κατά πολλούς εκεί έξω να υποστηρίζουν πως αντιγράφουν ακριβώς ένα συγκεκριμένο συγκρότημα (μπάντες Ιζνογκούντ όπως τις λέω εγώ), φαίνεται ότι ήταν λίγο τάση την τελευταία δεκαετία αλλά οι καλές μπάντες που έμειναν για αρκετό καιρό στο «κουρμπέτι», βολεύτηκαν τελικά αρκετά με αυτό το συγκεκριμένο στυλ ώστε να τροποποιήσουν λίγο τη φόρμουλα και να το κάνουν πιο δικό τους. Οι Thulcandra είναι σίγουρα το καλύτερο παράδειγμα για την παραπάνω τοποθέτηση. Έχουν παραμείνει «στιλιστικά» συνεπείς αλλά το γεγονός ότι το υλικό τους έχει αναπτύξει τον δικό του χαρακτήρα κάνει πραγματικά το “A Dying Wish” να ξεχωρίζει από οποιαδήποτε άλλη κυκλοφορία του σχήματος. Δεν είναι πλέον ένα συγκρότημα που πρέπει να τσεκάρει κανείς, αν και μόνο του αρέσουν οι Dissection, αλλά ένα συγκρότημα που προτείνεται σε όποιον του αρέσει το metal που είναι τόσο μελωδικό όσο και ακραίο. Πατάνε στιβαρά στα δυο τους πόδια και το μέλλον τους ανήκει.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com