Πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά για τους Ρωμαίους goth metallers Tothem και οφείλω να ομολογήσω πως αν και στο ξεκίνημα της ακρόασης έψαχνα το φτυάρι μου, η ολοκλήρωση της συγκεκριμένης διαδικασίας με αφήνει αρκετά ικανοποιημένο, γιατί όχι και εντυπωσιασμένο. Να εξηγηθώ όμως. Βλέπω Ιταλικό goth metal ,γυναίκα στην φωνή και φωτογραφία της στο Metal Archives με μαγιό. Εδώ είμαστε λέω. Το πρώτο κομμάτι είναι με διαφορά το πιο μέτριο του δίσκου με τα, εξαιρετικά σε όλο τον δίσκο, φωνητικά της ιδιαίτερα προικισμένης Roslen Bondi να μην “πατάνε” τόσο καλά και κράτησα ακόμη πιο σφιχτά και αποφασισμένα το φτυαράκι μου. Τι ήταν να περάσει όμως το πρώτο κομμάτι; Καλοπαιγμένο goth rock-metal στην πιο ανάλαφρη εκδοχή του χωρίς την ασήκωτη βαρύτητα και κλασικούρα που πολλές φορές το είδος κουβαλάει και κουράζει, rock φιλοσοφία στο παίξιμο και στα πολύ καλά και εύστοχα solos και μια Φωνή, Θεέ μου! Δεν ξέρω αν η συγκεκριμένη κυρία ακολουθεί παράλληλα κάποιου είδους καριέρα σαν σοπράνο ή κάτι τέτοιο (η Φωνή της μια φορά για εκεί είναι…) αλλά στέκεται στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο. Ωραία κομμάτια με refrains και riffs που σου μένουν στο μυαλό, η Φωνή που λέγαμε που δεν θέλεις για κανένα λόγο να σταματήσει και ένας δίσκος του είδους (του οποίου για να μην παρεξηγηθώ δεν είμαι και ιδιαίτερα φίλος και γνώστης) που πραγματικά τον ευχαριστιέμαι. Οι συγκεκριμένοι Ιταλοί έχουν αναμφίβολά μέλλον. Μέχρι την επόμενη δουλειά τους (έχω ήδη σημειώσει το όνομα τους) και για να μην παίρνουν και τα μυαλά τους αέρα, εδώ σας έχω ένα…
7/10
Τάσος Δεληγιάννης