Tuners – Purity (Bitter Tea)

Από τον Βόλο μας έρχονται οι Tuners και το ντεμπούτο album τους Purity. Το πρώτο πράγμα που σου τραβάει την προσοχή σε σχέση με τον δίσκο, είναι η ασπρόμαυρη φωτογραφία του εξωφύλλου. Πάρα πολύ όμορφη, αν και δεν είμαι βέβαιη σε τι βαθμό ταιριάζει με την χαρούμενη φύση της μουσικής τους. Το σχήμα παίζει μια up-tempo μίξη alt rock με αρκετά brit pop στοιχεία.

Πιο συγκεκριμένα, ο τραγουδιστής διαθέτει τη σωστή προφορά και το ανάλογο στιλ για να υποστηρίξει κατάλληλα τις αισιόδοξες brit pop-rock συνθέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να χωριστούν άτυπα σε δύο ειδών κατηγορίες. Η πρώτη περιλαμβάνει κομμάτια σαν τα Fly και Dont Leave Me, τα οποία είναι στη λογική μπαντών τύπου The Killers και η δεύτερη διαθέτει πιο μελαγχολικές, down-tempo στιγμές. Τα Those Times και Lonely επηρεάζονται περισσότερο από το surf rock ήχο των The Decemberists και των Red Hot Chili Peppers, ειδικά από την περίοδο που ξεκίνησε από το Stadium Arcadium και ύστερα.

Στο Strangers συναντάμε επίσης επιρροές από Oasis και Coldplay, ενώ στοTimeholeτο κουαρτέτο αποτίνει άτυπα φόρο τιμής στους Muse του Black Holes And Revelations. Τέλος, τοBad Thoughtsκάνει φινάλε με ένα ενδιαφέρον ψυχεδελικό πέρασμα, το οποίο λόγω προσωπικού γούστου αποτέλεσε για εμένα την πιο ενδιαφέρουσα στιγμή του Purity.

Ο δίσκος δεν είναι από τις δουλειές που απευθύνονται στα δικά μου μουσικά γούστα ή των περισσοτέρων αναγνωστών αυτής της σελίδας. Είναι όμως μια αρκετά προσεγμένη δουλειά, η οποία δεν μοιάζει καθόλου με ντεμπούτο. Ο βασικός λόγος που συμβαίνει αυτό είναι γιατί αποπνέει  μια σιγουριά σε σχέση με το πως θέλει να ακουστεί. Οι μουσικοί γνωρίζουν ακριβώς ποιο είναι το αποτέλεσμα που επιδιώκουν και κυρίως με τι τρόπο θα το επιτύχουν από τεχνικής άποψης.

Έχουν μια  πολύ σαφή εικόνα για το ποιοι (θέλουν να) είναι, γεγονός που μεταφράζεται στο δίσκο με αξιοσημείωτη συμπάγεια, ροή και καλώς εννοούμενη αυτοπεποίθηση. Το μόνο ζήτημα είναι  κατά πόσο μπορεί να υπάρξει κοινό εντός συνόρων για το συγκεκριμένο είδος.

6,5/10
Χρύσα Γιουρμετάκη
chrysag.nioti@gmail.com

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)