Άφωνος. Δεν βρίσκω τις κατάλληλες λέξεις για να περιγράψω αυτά που ένιωσα με το άκουσμα αυτής της δουλειάς. Δουλειά, σύνθεση και παραγωγή με κεφαλαία γράμματα. Πίσω στο 2016 στην Σουηδία ζητήθηκε από τον drummer των Hammerfall, Anders Johansson το άκουσμα κάποιων ιδεών από δύο νέους μουσικούς. Αναφέρομαι βέβαια στους υιούς του, Karl και Nick Johansson.
Πλησίασαν τον πατέρα τους με μοντέρνες ιδέες και επιρροές. Εκείνος τους πρότεινε να ξεκινήσουν μαζί την ολοκλήρωση των κομματιών και η γένεση της οικογενειακής μπάντας Tungsten, ξεκίνησε να λαμβάνει σάρκα και οστά. Οι ιδέες τους ήταν σμιλεμένες από μοντέρνα στυλ metal σε συνδυασμό με παραδοσιακών μελωδιών. Παραδοσιακών από τις βόρειες περιοχές της Ευρώπης, που κάποτε ανήκαν στους γνωστούς μας Vikings. Στο σχήμα ήρθε να προστεθεί και ακόμα ένα μέλος. Ο τραγουδιστής των Cloudscape, που ακούει στο όνομα Mike Andersson.
Το πρώτο LP της μπάντας κυκλοφόρησε στο πρόσφατο 2019. Ο τίτλος του, “We Will Rise”. Το αποτέλεσμα; Απλά εκπληκτικό. Πιασάρικα, μοντέρνα εφέ με όγκο στην κιθάρα και power metal με folk στοιχεία. Φοβερή φωνή με εύρος και συναίσθημα. Τραγούδια που θα μπορούσαν να βάλουν κάτω και κομμάτια της Eurovision πολύ εύκολα. Τύμπανα που δεν απαιτούν κριτική, καθώς εκεί βρίσκεται ο Anders Johansson. Όλα τα τραγούδια είναι για σεμινάριο μουσικής σύνθεσης.
Έναν μόλις χρόνο μετά, η οικογένεια Johansson και η φωνή του Mike είναι και πάλι κοντά μας. Η μουσική κατεύθυνση στο νέο δεύτερο LP τους, παρόμοια και εξίσου καλή. Ο τίτλος του νέου albums, “Tundra”. Ακούγοντας τη λέξη αυτή οι περισσότεροι φαντάζονται κοντή παγωμένη βλάστηση και κρύο. Φανταστείτε όμως εκατοντάδες χρόνια πριν χωριά των περιοχών αυτών και τα πιθανά καθημερινά προβλήματα επιβίωσης. Κρύο, νύχτα και άγρια ομορφιά. Ομορφιά, σαφώς, που λόγο της εποχής θα ήταν γεμάτη με άντρες έτοιμους για μάχες και γυναίκες που επιβίωναν σε διαφόρων ειδών κακουχίες.
Πάρτε αυτή την εικόνα από την φαντασία σας και προσθέστε την με μουσικό τρόπο στο ντεμπούτο LP των Tungsten. Ε, λοιπόν τώρα έχετε μια ακριβή εικόνα για το τι νέο διαμάντι μας πετάνε έτσι απλά, μετά από μόλις έναν χρόνο. Είχαμε ένα folk/power metal εκμοντερνισμένο. Τώρα έχουμε πλέον μια δισκάρα folk/epic/heavy metal, με αρκετά σημεία σκοτεινότερης ατμόσφαιρας.
Η δουλειά τους στο “Tundra”, έχει πλέον και επικό χαρακτήρα. Δεν χάνει καθόλου τις folk μελωδίες του από κιθάρα και synthesizer. Τα τραγούδια είναι και πάλι όλα πιασάρικα. Σου κολλάνε στο κεφάλι. Για μια γρήγορη πρόχειρη εικόνα φανταστείτε ένα καλό ανακάτεμα σαλάτας συγκροτημάτων όπως Stratovarius, Messugah, Nightwish, Rammstein, και Freedom Call, με μια πολύ καλή δόση επικών ήχων και πολεμικών ιαχών. Σας αφήνω εδώ. Το παίρνω χθες.
9,5/10
Σπύρος Γρηγορίου
spyridongrigoriou@yahoo.com