Παρά τα ακούσματά μου έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στο dark/gothic rock/metal. Λατρεύω την αισθητική της σκηνής αλλά και τη μουσική της. Ειδικά αν κινείται και λίγο προς neue deutsche harte, με έχει κερδίσει από τα αποδυτήρια. Τους Voodoma πρώτη φορά τους ακούω αλλά η περιγραφή που υπάρχει για τη μπάντα στο promo μου δίνει ελπίδες.
Ας αρχίσουμε λοιπόν με το “Silent Scream”. Η ατμόσφαιρα μαζί με το tapping στην κιθάρα δίνει μια υπέροχη ατμόσφαιρα. Τα φωνητικά ταιριάζουν τέλεια με τη μουσική και το κομμάτι μας βάζει κατευθείαν στο κλίμα του album. Ακολουθεί το “We Are The Lost” που νόμιζα ότι ήταν διασκευή στο κομμάτι των αγαπημένων Lord Of The Lost. Μου αρέσει πολύ η χρήση στον αναλογικό ήχο των synthesizers σε αυτό. Μπορεί να μην είναι διασκευή αλλά σίγουρα διακρίνουμε επιρροές από την τεράστια μπάντα της γερμανικής σκηνής.
Προχωράμε στο “Salem’s Hell” στο οποίο έχουμε και γυναικεία φωνητικά. Το πιάνο, η κιθάρα και η υπέροχη φωνή είναι το τέλειο χτίσιμο για να μπει το κομμάτι. Το τραγούδι είναι πιο αργό και ατμοσφαιρικό από τα προηγούμενα βάζοντάς μας ακόμα πιο μέσα στον ήχο της μπάντας. Έχω εθιστεί με τα πλήκτρα της μπάντας και το “Where Is The Light In You” είναι απλά η συνέχεια του πόσο ωραία γραμμένα είναι τα πλήκτρα. Η ενορχήστρωση είναι μεθυστική. Η εισαγωγή του “Into The Deep” είναι λίγο μακροσκελής αλλά το αξίζει. Η ατμόσφαιρα μας ταξιδεύει και το υπόλοιπο τελείωσε πριν καν το καταλάβω.
Για να ανεβάσουμε τους ρυθμούς έρχεται το “Save Me”. Νομίζω το πιο ανθεμικό μέχρι τώρα. Το ρεφραίν είναι άπειρα κολλητικό και τα δεύτερα φωνητικά είναι τέλεια γραμμένα. Για πάμε τώρα στο ομότιτλο του δίσκου. Η αλήθεια είναι ότι είναι το πιο αδιάφορο μέχρι τώρα. Τα άλλα τραγούδια μου φάνηκαν πιο ιδιαίτερα, ενώ αυτό δεν έχει κάτι το ξεχωριστό. Επιστρέφουμε στον ήχο της μπάντας με το “Hand Of Fate”. Ίσως πιο metal από τα προηγούμενα λόγω της πιο βρώμικης κιθάρας και των πιο κοφτών riffs. Το “Angel X” πρέπει να είναι από τα αγαπημένα μου. Το ρεφραίν είναι τεράστιο και η ενορχήστρωση είναι ό,τι καλύτερο. Το πάντρεμα γυναικείων και αντρικών φωνητικών μας θυμίζει Blutengel με ένα πιο metal ύφος.
Τέλος, για να κλείσει το album έρχεται το “Sandman”. Τα synths εδώ είναι ακόμα πιο έντονα αλλά δεν θα με χαλούσε αν κλείναμε με το “Angel X”. Όχι ότι δεν είναι καλό, απλά δεν πλησιάζει το προηγούμενο. Μπορώ να πω ότι έμεινα πολύ ικανοποιημένος. Κάθε θαυμαστής της dark/gothic σκηνής αξίζει να δώσει μια ευκαιρία στους Voodoma. Έχουν όλα τα στοιχεία της σκηνής που αγαπάω, έτσι για εμένα το “Hellbound” είναι ένα πάρα πολύ καλό album. Ακούστε το και δεν θα το μετανιώσετε.
7,5/10
Θανάσης Γκότοβος
chuckthanoz@gmail.com