Winterfylleth – The Divination Of Antiquity (Candlelight)

Οι Άγγλοι Winterfylleth είναι άλλο ένα παράδειγμα μπάντας που σπρώχνεται από τον Τύπο (κυρίως της χώρας της) και έχει αποκτήσει ένα hype δυσανάλογο με την πραγματική της αξία. Η αγωνία δε των «ειδημόνων» να βρουν πρώτοι την επόμενη μεγάλη μπάντα τους οδηγεί στο αβαντάρισμα της πρώτης τυχούσας μπάντας με λίγο παραπάνω ταλέντο από τις υπόλοιπες. Ίσως βέβαια αυτό το τελευταίο να είναι λίγο σκληρό σχόλιο ειδικά για τους Winterfylleth μιας και η παρουσία τους στο underground κύκλωμα για αρκετά χρόνια και το γεγονός πως ήδη μετράνε τέσσερις full length κυκλοφορίες μαζί με την υποφαινόμενη, δείχνει ότι δεν πρόκειται για τυχαία μπάντα. Είναι όμως αυτό που όλοι θαυμάζουν με ιδιαίτερη θέρμη; Όχι κατά τη γνώμη μου. Κατ’αρχήν έχουμε να κάνουμε με μια μπάντα black metal φιλοσοφίας, τόσο στα τύμπανα όσο και στο riffing και φυσικά στα φωνητικά. Οι μελωδίες που χρησιμοποιούν έχουν πολύ έντονο folk άρωμα και συνδυάζονται με τον post ήχο που έχουν οι κιθάρες για να δημιουργήσουν ένα ατμοσφαιρικό υπόβαθρο που θα μπορούσε να περιγραφεί ως «φθινοπωρινή μελαγχολία». Το αποτέλεσμα είναι στο σύνολό του αρκετά συμπαθητικό αλλά αυτή η επιλογή ήχου στις κιθάρες το καθιστά αρκετά άνευρο στο στο όριο του νερουλιασμένου, πράγμα που οδηγεί σύντομα στην πλήξη του ακροατή, ειδικά όταν έχει να αντιμετωπίσει συνθέσεις διάρκειας οκτώ με δέκα λεπτών. Δεν υπάρχουν συναισθηματικές διακυμάνσεις στα κομμάτια πέρα από την αλλαγή αργό-γρήγορο και όταν βρίσκεις συνεχώς μπροστά σου το επαναλαμβανόμενο μοτίβο «blastbeat-κιθάρα που ξύνει» και μάλιστα με τον συγκεκριμένο ήχο, από ένα σημείο και μετά δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν άλλαξες τραγούδι ή όχι. Σίγουρα δεν λείπουν οι πραγματικά καλές και εμπνευσμένες στιγμές αλλά το πρόβλημα είναι ότι μιλάμε για στιγμές και μάλιστα για λίγες. Σε γενικές γραμμές λοιπόν έχουμε έναν αρκετά βαρετό δίσκο για το ευρύ κοινό με πιθανότερους να το εκτιμήσουν τους οπαδούς του ατμοσφαιρικού και του folk χώρου, αν καταφέρουν να χωνέψουν τον black metal κορμό του “The Divination Of Antiquity”.

5/10
Νίκος Κεφαλίδης
nick@greekrebels.gr

Σχετικές δημοσιεύσεις

Phil Campbell And The Bastard Sons – Kings Of The Asylum (Nuclear Blast)

Mercenary – Soundtrack For The End Times (NoiseArt)

Lancer – Tempest (Fireflash)