Το τέταρτο album των Zoroaster, με τίτλο Matador και πρόκειται για μια εκδοχή ενός «περίεργου» stoner. Τα φωνητικά τους φαίνεται να έρχονται από κάπου αλλού και αποτελούν χαρακτηριστικό αυτής της μπάντας από την Ατλάντα. Ο ήχος τους είναι αρκετά ιδιαίτερος. Η χροιά του τραγουδιστή συνδέεται με τον ήχο του distortion και δημιουργούν ένα διαφορετικό αποτέλεσμα από όσα συνήθως ακούμε. Οι επιρροές των Zoroaster προέρχονται από το καθαρό classic rock. Θα ακούσει κανείς στη συγκεκριμένη κυκλοφορία ενδιαφέρουσες δισολίες, ωραίες κιθαριστικές γέφυρες ενώ το rhythm section του group συνεισφέρει στο να μεταδοθεί όλο αυτό το stoner ύφος. Τα κομμάτια τους είναι αρκετά dark σε σημεία. Για εμένα το “Black Hole” αποτελεί την έκπληξη του δίσκου γιατί αλλάζει εκεί λίγο το στυλ στη μουσική τους. Τα δύο τελευταία κομμάτια ίσως κουράζουν λίγο. Τέλος, μπορεί κάποιος κακοπροαίρετος να θεωρήσει αδύναμα τα φωνητικά, διότι δεν έχουμε να κάνουμε με ισχυρές μελωδίες ή δεν πρόκειται να ακούσουμε έναν δυνατό frontman, αλλά η ίδια η μπάντα έχει καταφέρει να μετατρέψει αυτή την ιδιαιτερότητα στην ερμηνεία και τη χροιά του τραγουδιστή σε όπλο της, ενισχύοντας έτσι την ιδιαιτερότητα του στυλ της.
7/10
Ήλια Τσάρα