Ακόμα θυμάμαι το πόσο τεράστια εντύπωση μου είχε κάνει το δεύτερο άλμπουμ του προσωπικού σχήματος του Joel Hoekstra, των 13, όταν αυτό είχε κυκλοφορήσει προ διετίας. Ο λόγος φυσικά για το “Running Games”, το οποίο δεν είχε καταφέρει για λίγο να μην μπει στην λίστα με τα καλύτερα είκοσι της χρονιάς, πήρε όμως μια θέση στα πέντε εφεδρικά που θα μπορούσαν να ήταν σε αυτή.
Ερχόμαστε λοιπόν στο σήμερα και ο Joel σαν καλός καπετάνιος έχει κρατήσει σταθερό το line-up της μπάντας ως επί το πλείστων, με τους Vinny Appice (ex–Black Sabbath, ex–Dio; τύμπανα), Tony Franklin (ex–The Firm, ex–Whitesnake; μπάσο), Derek Sherinian (Sons Of Apollo, ex–Dream Theater; πλήκτρα) και Jeff Scott Soto (Solo, Sons Of Apollo; δεύτερα φωνητικά) να μας φωνάζουν βροντερό παρών αφού την θέση του Russell Allen (Symphony X, Adrenaline Mob) πήρε ο εξαιρετικός εκ του αποτελέσματος, Girish Pradhan, μέλος του Ινδικού rock group Girish And The Chronicles (GATC) των οποίων τα άλμπουμ “Rock The Highway” (2020) & “Hail To The Heroes” (2022) είχαν παρουσιαστεί από την σελίδα μας.
Για ακόμα μια φορά, φαίνεται πως ο Joel έρχεται να κάνει μια δήλωση με αυτή του εδώ την κυκλοφορία καθώς το “Crash Of Life” συνεχίζει επίσης το μουσικό μοτίβο που χάραξε με τις κυκλοφορίες των 13, δηλαδή κυκλοφορεί ένα ακόμα μελωδικό hard rock αριστούργημα το οποίο είναι κατεξοχήν βασισμένο στις εξέχουσες φωνητικές μελωδίες από την μία, σε συνδυασμό με τα φανταστικά riffs που έχει συνθέσει ο Hoekstra, κάτι που τον καθιστά πέρα από έναν εξαιρετικό κιθαρίστα, έναν επίσης πάρα πολύ καλό τραγουδοποιό.
Όλα τα τραγούδια διακατέχονται από εξαιρετικούς rock-y ρυθμούς, μελωδίες και φανταστικές αρμονίες, οι οποίες είναι πολύ καλά περιτυλιγμένες αφού κατά την προσωπική μου άποψη ενδόμυχα φλερτάρουν με μια πιο AOR καταβολή. Εδώ είναι που σας είπα παραπάνω ότι ο Pradhan ταιριάζει με την όλη αισθητική του δίσκου και πραγματικά δικαιώνει την επιλογή του για την θέση πίσω από το μικρόφωνο.
Τελικά, όμως, σε αυτό το άλμπουμ του οποίου η κιθάρα του Hoekstra να παίζει τον σημαντικότερο ρόλο, δεν τον εμποδίζει σε καμία περίπτωση να δείξει το απαράμιλλο ταλέντο του καθώς επίσης την δεξιοτεχνία που τον διακατέχει. Τα περισσότερα κομμάτια στο δίσκο «σπέρνουν», είτε αυτά είναι γρήγορα, είτε είναι heavy. Θα σας προέτρεπα να ακούσετε τα “Everybody Knows Everything”, “Crash Of Life”, “Damaged Goods”, την μπαλαντάρα “Torn Into Lies”, οπωσδήποτε τα “Far Too Deep” και “I Would Cry For Love” αλλά και τον AOR ύμνο “Through The Night”. E, νομίζω αυτά μας κάνουν.
Πραγματικά αυτό το άλμπουμ είναι ισάξιο του προκατόχου του. Συνιστάται εύκολα σε όλους τους λάτρεις του καλού, ποιοτικού, μελωδικού hard rock που θέλουν την κιθάρα σε πρώτο ρόλο. Εύκολα υποψήφιο για τα καλύτερα είκοσι άλμπουμ της χρονιάς.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com