Έχουν περάσει 20 χρόνια;;;; Από τότε που άκουσα για πρώτη φορά το παιδί των αδερφών Neal και Alan Morse, τους Spock’s Beard, αμέσως μετά από όταν είχα ανακαλύψει και τους Dream Theater. Θυμάμαι 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του “Images And Words”, είχε πέσει στα χέρια μου η πρώτη δισκογραφική δουλειά των Spock’s Beard, που με έκανε να δω διαφορετικά το αγαπημένο μου τότε είδος, το progressive. Ο χρόνος πετάει και η ζωή είναι όντως μικρή. Κάποιες τέτοιες σκέψεις μπορείς να κάνεις, ακούγοντας τη μουσική των Spock’s Beard, η οποία σε βάζει σίγουρα σε ένα mood αναπόλησης. Οκ, όμως, άλλος ένας best of δίσκος; Έχει κάτι να προσφέρει;
Ναι έχει, ένα καινούργιο 20-λεπτο τραγούδι, γραμμένο από τον Neal Morse (αυτός ο άνθρωπος μπορεί και στην τουαλέτα να γράψει 20-λεπτα ενδιαφέροντα κομμάτια), ειδικά για την περίσταση. Ένα κομμάτι το οποίο φιλοξενεί και τους τρεις τραγουδιστές των Spock’s Beard (Neal Morse, Nick D’Virgillio, Ted Leonard) κάτω από την στέγη του, ενώ συνθετικά ο Neal Morse απλά και πάλι δίνει ρέστα, αφομοιώνοντας όλα τα στοιχεία που είχαν ποτέ οι Spock’s Beard, ήταν ή δεν ήταν αυτός μέσα στη μπάντα. Δεν θα σκίσω τα ιμάτια μου λέγοντας ότι το “Falling For Forever” είναι το καλύτερο τραγούδι που έχει γράψει ο Neal Morse ή ότι είναι ένα δεύτερο “The Light”, αλλά σίγουρα είναι από τα καλύτερα που έχουν παρουσιάσει οι Spock’s Beard, τα τελευταία χρόνια.
Βέβαια θα μου πεις, ένας φανατικός οπαδός που έχει όλες τις κυκλοφορίες των Spock’s Beard, θα αγοράσει ένα διπλό άλμπουμ, Best Of, μόνο για ένα κομμάτι; Όχι, αλλά πραγματικά η επιλογή των κομματιών που έχει γίνει σε αυτή τη διπλή κυκλοφορία, είναι επιτυχημένη, παρουσιάζοντας ένα (ή και δύο στις περιπτώσεις των “Beware of Darkness” και “Snow ”) κομμάτι από κάθε κυκλοφορία της μπάντας, καλύπτοντας και τις τρεις περιόδους.
Να κάτσω να αναλύσω το κάθε κομμάτι; Δεν νομίζω ότι η μουσική των Spock’s Beard μπορεί να αποδοθεί σε λέξεις. Η αλήθεια είναι ότι όποιος δεν έχει ακούσει την μπάντα καθόλου ή έχει μια γενική άποψη για το τι αντιπροσωπεύουν οι Spock’s Beard, καλό θα ήταν να αρχίσουν από το “The First Twenty Years”, αφού εκεί μέσα θα γνωρίσουν ύμνους σαν το “The Light”, το “The Doorway”, το “At the End of the Day”, το “Solitary Soul” αλλά και τα “She Is Everything” και “Waiting for Me” από τις μη-Neal Morse περιόδους.
Το παιδί των αδερφών Neal και Alan Morse κάλυψε, πιστεύω, το κενό μεταξύ του κλασσικού prog rock των Camel, των Genesis, των Rush και όλων αυτών των μεγάλων ονομάτων και του progressive metal των Dream Theater, Symphony X. Η επιλογή αυτή θα συντροφεύσει τα μοναχικά απογεύματα και βράδια σας, με τον καλύτερο τρόπο.
7,5 /10
Δημήτρης Σταύρος
dimitrisastavros@gmail.com