Υπήρχε μία εποχή που οι Dream Theater αποτελούσαν την πιο ποιοτική επιλογή που θα μπορούσε να κάνει ένας μέσος σκεπτόμενος ακροατής. οι καιροί όμως άλλαξαν. Μετά από μία μεγάλη σειρά μετριότατων δίσκων ο Mike Portnoy εγκατέλειψε, αφήνοντάς τους στα κρύα του λουτρού. Τι κι αν έχουν ήδη βρει αντικαταστάτη; Τι κι αν έχουν ανακοινώσει καλοκαιρινή περιοδεία για το 2011; Το μέλλον τους εδώ και καιρό είναι ιδιαίτερα δυσοίωνο. Και κάπου εδώ εμφανίζονται οι Γερμανοί Τ, θέλοντας με αυτόν τον τρίτο τους δίσκο να βάλουν σοβαρή υποψηφιότητα για τα σκήπτρα του του progressive. Οι Τ δημιουργήθηκαν από το προσωπικό όνειρο του τραγουδιστή και παραγωγού Thomas Thielen (ή εν συντομία “Τ”), ο οποίος είχε διατελέσει μέλος κάποιων Scythe, προτού καταλάβει πως η solo καριέρα του ταιριάζει περισσότερο. Βάσει των λεγομένων του χερ Thomas, το Anti-matter Poetry είναι concept album και στιχουργικά καταπιάνεται με τις εσωτερικές μας ανησυχίες και τον πόθο του ανθρώπου να αναζητά πάντα το κάτι παραπάνω. Η μουσική τους ναι μεν έχει progressive στοιχεία, με πρώτο καθηγητή το Damnation των Opeth (όπως φαίνεται στα Scavenger και Phantom Pain Scars), αλλά μερικές pop εισαγωγές και εφετζίδικα breaks ενδέχεται να διχάσουν τον ακροατή. Μην ξεχνάτε όμως, το Dream Theater ελιξήριο υπάρχει παντού. Γι’ αυτό και το Anti-matter Poetry αποτελείται μόλις από έξι κομμάτια, με το μικρότερο να διαρκεί 8 ολόκληρα λεπτά. Σαφώς και δε μπορούμε να έχουμε ολοκληρωμένη άποψη από μία και μόνο ακρόαση. Θα χρειαστούν αρκετές επαναλήψεις γιατί είναι ένα αρκετά δύσκολο album. Αλλά από την άλλη, τα ίδια δε λέγαμε τότε και για το When Dream And Day Unite;
7/10
Χάρης Μπελαδάκης