Οι Underworld Dreams είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση συγκροτήματος. Από τη μια θεωρώ πως αυτό που έχουν δοκιμάσει δύσκολα θα ακούσει κανείς αλλού, από την άλλη αναρωτιέμαι ποιο κοινό θα τους εκτιμούσε περισσότερο. Για πολλούς ίσως φανούν αρκετά μελωδικοί, για ένα αντίθετο κοινό προφανώς θα είναι κάπως άγριοι. Οι Underworld Dreams βρίσκονται κάπου στη μέση: Με πολύ δυνατά riffs και καθοριστικές εναλλαγές στις δομές τους, – θεωρώ πως οι ξαφνικές μεταβολές στη μουσική τους είναι από τα βασικά προτερήματά τους- και με μελωδικά φωνητικά τα οποία συναντάμε συνήθως σε alternative είδος. Με το πρώτο άκουσμα, ο front man τους έχει κάτι από τη χροιά του Darren Hayes (Savage Garden) και όχι από την ερμηνεία του, για να γίνω λίγο πιο περιγραφική. Εν τέλει, για τη φωνή έχω να πω και στον τελευταίο δύσπιστο πως οι Underworld Dreams πήραν το ρίσκο οπότε και μόνο για αυτό μπράβο τους, συν ότι το αποτέλεσμα είναι πανέμορφο, μιας και οι μελωδίες των φωνητικών όχι απλά ταίριαξαν αλλά σε οδηγούν στο να τις σιγοτραγουδάς. Για τις συνθέσεις έχω να πω πως οι δομές με εξέπλητταν και ακόμα και αν άκουσα λίγο πιο στερεοτυπικά μουσικά μέρη, αρκούμαι να πω πως αυτό γινόταν κάπως «ύπουλα» για αυτό και δε με ενόχλησε. Θα ήθελα να φτάσουν λίγο παραπάνω στα άκρα με τα κομμάτια τους, διότι ο δρόμος που έχουν επιλέξει αφήνει τα περιθώρια να πειραματιστούν. Κρατώντας λοιπόν όσα ήδη έχουν, προσθέτοντας λίγη ακόμη πολυπλοκότητα στη μουσική τους, ή έστω περισσότερα progressive στοιχεία, θα έχουμε να μιλάμε για μια μπάντα που παράλληλα με την ωρίμανσή της, θα έχει πολλά πράγματα ακόμα να κάνει και να μας δώσει.
7/10
Ήλια Τσάρα