Αυτοί οι τύποι είναι περίπτωση. Υπάγονται σε μια όχι και τόσο δημοφιλή κατηγορία μουσικών που βλέπουν τη δημιουργία μουσικής σαν επιστήμη. Στο δελτίο τύπου τους λοιπόν ισχυρίζονται τα εξής: Κάτω από τη ταμπέλα του progressive rock, γράφουν τραγούδια τα οποία διαθέτουν μια θεραπευτική ικανότητα στο να φέρνουν τον εγκέφαλο σε κατάσταση ευθυμίας. Πως το κάνουν αυτό; Όπως λένε οι ίδιοι πάντα, συνθέτουν με μια πολύ συγκεκριμένη μέθοδο και με την προϋπόθεση πως η ακρόαση θα γίνει με ακουστικά και θα είναι και συνεχής, βάσει της δίωτης τεχνολογίας εγκεφαλικών κυμάτων, χρησιμοποιούν ειδικές συχνότητες, ενεργοποιώντας τους ειδικούς νευρώνες και σε συνδυασμό με κάποιες λέξεις-κλειδιά πυροδοτούν την διαδικασία. Και όλα αυτά τα ισχυρίζονται αφού έγινε πειραματική έρευνα και επιμέτρηση σε πάνω από 5000 άτομα. Προσωπικά μου κέντρισαν το ενδιαφέρον, όχι τόσο με την πιθανή επιτυχία του εγχειρήματος τους, αλλά για την γενική τους θεώρηση πάνω στη μουσική. Θεωρώ πως το πείραμα βασίζεται περισσότερο στη προδιάθεση του ατόμου στο να δεχτεί τα παραπάνω και να τον επηρεάσουν, κάτι σαν τα placebo. Από εκεί και έπειτα δε ξέρω κατά πόσο μια κριτική πάνω στη μουσική τους είναι δόκιμη, μιας και η σύνθεση αποσκοπεί σε κάτι εκτός της μουσικής και δεν είναι αυτοσκοπός. Μουσικά πάντως δεν είναι καθόλου άσχημο και πολύ ποιοτικό θα έλεγα. Σίγουρα όμως και οι ίδιοι βασίζονται περισσότερο στην όλη διαδικασία του μουσικού τους πειράματος, παρά στη μουσική κάθε αυτή.
6,5/10
Γιώργος Τσινάνης
