Είναι πλέον αδιαμφισβήτητο ότι η πανδημία έφερε τα πάνω κάτω σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης κοινωνίας, κυρίως εξαιτίας του πόσο γρήγορα εξαπλώθηκε και του πόσο απροετοίμαστους έπιασε τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν είχαν ξαναζήσει κάτι παρόμοιο. Ένας από αυτούς τους τομείς, όπως όλοι αυτοί που διαβάζετε αυτό το κείμενο ξέρετε, ήταν και οι συναυλίες, κάτι το οποίο μας έτσουξε ιδιαίτερα άσχημα.
Το 2021 ήταν η χρονιά που οι Anthrax έκλεισαν τα 40 χρόνια ζωής, αλλά δυστυχώς με την πανδημία να είναι στο ζενίθ της, οι Αμερικανοί δεν μπόρεσαν να βγουν σε περιοδεία να γιορτάσουν τα γενέθλιά τους (κάτι το οποίο, βέβαια, κάνουν τώρα). Αυτό δεν έτσουξε, αλλά μάλλον πόνεσε, αλλά οι Anthrax χρύσωσαν κάπως το χάπι, διοργανώνοντας ένα live streaming, το οποίο ξεκίνησε στις 16 Ιουλίου.
Μπορεί το live streaming να μην αντικαθιστά την αίσθηση του να είσαι παρόν σε μία συναυλία, πόσο μάλιστα στη συναυλία μιας μπάντας, όπως οι Anthrax, όμως το συγκεκριμένο streaming είχε ένα θετικό στοιχείο. Και αυτό ήταν η διάρκειά του, η οποία ξεπέρασε τις δύο ώρες και δεκαπέντε λεπτά. Αν το συγκρίνουμε με τις εμφανίσεις της περιοδείας που κάνουν τώρα, οι οποίες δεν ξεπερνάνε τη μιάμιση ώρα, νομίζω πως το streaming εξελίχθηκε σε κάτι αρκετά πιο χορταστικό.
Ο συνολικός αριθμός των κομματιών που παίχτηκε εκείνο το βράδυ ήταν είκοσι πέντε παρακαλώ και μπορεί αυτός να είναι ένας ικανοποιητικός αριθμός, ώστε να μπορέσει να πιάσει όλη την δισκογραφία της μπάντας, όμως οι Anthrax δεν έπαιξαν τραγούδια από όλα τα album τους, αλλά περιορίστηκαν σε εκείνα στα οποία είχε τραγουδήσει ο Belladonna. Βέβαια, αν υπολογίσουμε το γεγονός πως οι δίσκοι, στους οποίους είχε τραγουδήσει ο John Bush, συγκαταλέγονται στους λιγότερο δημοφιλείς της μπάντας, θα έλεγε κανείς πως ίσως αυτή η επιλογή δεν χάλασε πολύ κόσμο.
Την τιμητική του είχε το “Among The Living” (σ.σ.: ένα από τα καλύτερα album του συγκροτήματος και μακράν αγαπημένο μου) με εφτά από τα εννιά κομμάτια να είναι παρόντα στο streaming. Ακολουθεί το “Spreading Τhe Disease” με πέντε κομμάτια, από τρία τραγούδια είχαν τα “Persistence Οf Time”, “Worship Music” και “For All Kings”, δύο το “State of Euphoria” και από ένα τα “Fistful of Metal” και “Attack of the Killer B’s”.
Το “Bring the Noise” από το “Attack of the Killer B’s” δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα τέτοιο πάρτι και φυσικά οι Anthrax προσκάλεσαν τον Chuck D των Public Enemy να τραγουδήσει μαζί τους, όπως συχνά κάνουν σε διάφορες ζωντανές τους εμφανίσεις ανά τα χρόνια. Πολύ δυναμική η παρουσία του Chuck D, ο οποίος ύστερα από τόσα χρόνια ακόμη εμπλουτίζει το τραγούδι με τη δύναμη και την ενέργειά του και μας κάνει να σηκωνόμαστε από την καρέκλα μας και να χτυπιόμαστε δίχως αύριο.
Από ‘κει και πέρα, κομματάρες, όπως τα “I Am the Law”, “Be All End All”, “Madhouse”, “Antisocial”, “Indians”, “Got the Time”, “A.I.R.” και “Metal Thrashing Mad” παρελαύνουν από τα ηχεία μας, ενώ έκπληξη αποτελεί το προτελευταίο κομμάτι, το “Protect and Survive”, που είχε κυκλοφορήσει ως bonus τραγούδι στην ιαπωνική έκδοση του “Persistence of Time”.
Από άποψη εκτέλεσης, ακόμα και να μην έχεις δει το streaming, καταλαβαίνεις πως οι Αμερικανοί έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε να μας χαρίσουν μια εμπειρία που θα μας μείνει αξέχαστη, έστω και διαμέσου μιας οθόνης. Πολύ δυναμική εμφάνιση, με πολύ ενέργεια και πάθος, φοβερή ένταση στο παίξιμο και μια εξαιρετική παραγωγή. Όλα αυτά συντελούν στο να περάσουμε δύο διασκεδαστικότατες ώρες με ατελείωτο κοπάνημα και με ένα χαμόγελο στα χείλη.
Είμαι σίγουρος πως αν αυτό γινόταν ζωντανά και υπήρχε η δυνατότητα να το ζήσεις από κοντά, θα αποτελούσε για πολλούς εμπειρία ζωής. Έστω όμως και με αυτό τον τρόπο, το “XL” αποτελεί ένα φοβερό live album, με εξαιρετικό setlist, που μαρκάρει τις καλύτερες στιγμές μιας ιστορικής metal μπάντας. Θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί κι έναν δίσκο εισαγωγή σε όσους είναι καινούργιοι στο χώρο του metal και δεν γνωρίζουν τους Anthrax. Πάρτε το, ακούστε το και ζήστε το.
9/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
