Οι Weapon UK, είναι μια κλασσική περίπτωση μπάντας που ποτέ δεν τα κατάφερε. Κατέχοντας μάλλον ρεκόρ για τον αριθμό που έχουν διαλυθεί και έχουν επανασυνδεθεί από το 1980 που δημιουργήθηκαν μέχρι και τώρα (σ.σ. πρέπει να είναι τέσσερις φορές), σίγουρα δεν θα μπορούσαν να έχουν κάνει κάτι που θα άντεχε στο χρόνο. Η τελευταία τους προσπάθεια επανασύνδεσης έγινε το 2012 και από τότε η μπάντα έχει κυκλοφορήσει το ντεμπούτο της “Rising From The Ashes”, το οποίο φέτος η Pure Steel θα επανακυκλοφορήσει σε βινύλιο.
Το NWOBHM έχει φυσικά βγάλει πολλές μεγάλες μπάντες, αλλά και πολλά σκουπίδια. Το φάσμα του κύματος αυτού κάλυπτε από τις πιο metal μπάντες, όπως τους Iron Maiden και Saxon, έως και τις πιο μελωδικές, βλέπε Def Leppard. Οι Weapon UK φαίνεται ότι στο ντεμπούτο τους υιοθετούν τη δεύτερη άποψη, ενώ πολλές φορές απομακρύνονται από τον κλασσικό βρετανικό ήχο και κοιτάνε κατάματα την Αμερικάνικη εμπορική AOR και hard rock.
Θα μπορούσα να πω ότι η κατάταξη των Weapon UK στο NWOBHM, είναι μάλλον λανθασμένη, αφού οι στιγμές που η μπάντα αναπαράγει το συγκεκριμένο ρεύμα είναι μετρημένες στα δάχτυλα και ομολογουμένως οι καλύτερες. Γενικά, ό δίσκος πάσχει από σχιζοφρενικές τάσεις, αφού εκεί που λες ότι η μπάντα κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και παίζει ένα ωραίο κράμα από NWOBHM και μοντέρνου metal, τα χαλάει με τις Αμερικάνικες αναφορές της.
To opener “Ride The Maria!” έχει ένα epic feeling με ένα πολύ ωραίο riff και γενικά μια πολύ καλή κιθαριστική δουλειά, που φαίνεται και από το πολύ μελωδικό solo στη μέση του τραγουδιού. Πιο Αμερικάνικο το “Fountain Of Paradise” και αρκετά μελωδικό επίσης, είναι ακόμα ένα από τα highlight του δίσκου. To “Burning Skies” είναι μια από τις καλύτερες (αν όχι η καλύτερη) στιγμές του δίσκου, γραμμένο για την 11η Σεπτεμβρίου, μάλλον από τις πιο metal στιγμές του δίσκου, με μια oriental αίσθηση, ένα uptempo ρυθμό και ένα καθαρό metal riff. Σε πιο rhythm & blues ρυθμούς το “Bad Reputation”, δίνει μια διαφορετική και θα έλεγα επιτυχημένη πλευρά της μπάντας, ενώ το “Celebration Time” είναι ένα αρκετά μελωδικό και δυνατό hard rock τραγούδι.
Από εκεί και πέρα, τα υπόλοιπα τραγούδια γλυκοκοιτάζουν την εμπορική επιτυχία και μάλλον αποτυγχάνουν να δώσουν κάτι στο σύνολο. Το “Ready 4 U” θυμίζει ελάχιστα NWOBHM και μάλλον στρέφει τη ματιά του στο Αμερικάνικο εμπορικό hard rock/ ΑΟΡ με ένα αρκετά ηλίθιο ρεφρέν. Στο ίδιο ύφος και το “Bloodsoaked Rock” – παρ’ όλο που ο τίτλος θα μπορούσε να είναι ενός καθαρού metal τραγουδιού – αλλά και το “Wonderland”. Η μπαλάντα “Alamein” θα μπορούσε να λείπει, αν και ο Danny Hynes (φωνητικά) δίνει μια από τις πιο δυνατές ερμηνείες του στο δίσκο. Η διασκευή στο “The Rocker” των Thin Lizzy είναι απλά εντάξει, ενώ το bonus track “Killer Instinct” δεν έχει να δώσει απολύτως τίποτα.
Ο δίσκος θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερος, αν η μπάντα επέμενε στα metal στοιχεία της και όχι στο Αμερικανικοί hard rock. Δεν μπορώ να πω ότι έχουμε να κάνουμε με έναν κακό δίσκο, αλλά σίγουρα δεν μπορώ να πω ότι το “Rising From The Ashes” είναι ένας δίσκος ο οποίος θα αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις στους ακροατές. Γενικά πολύ καλές κιθάρες και ωραία μελωδικά solo στο δίσκο και κάποια τραγούδια που θα σας κάνουν να κουνήσετε το κεφάλι. Από εκεί και πέρα, περιμένουμε να δούμε αν οι γερόλυκοι χτυπήσουν ξανά.
6.5/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
