Δεύτερο album για τους Θεσσαλονικείς Conspiracy Of Zero, οι οποίοι αυτοαποκαλούνται ως progressive/death metal σχήμα. Πριν φτάσουμε όμως μέχρι εκεί, να αναφέρουμε πρώτα ότι “Άχθος Αρούρης” αποκαλούταν από τους αρχαίους Έλληνες ο άχρηστος άνθρωπος, ενώ σημαίνει “βάρος της Γης”.
Στα μουσικά τώρα, σύμφωνα με το ίδιο το συγκρότημα, οι επιρροές τους προέρχονται από σχήματα όπως οι Opeth, Nevermore, Death και Coroner. Εγώ θα έλεγα ότι οι αναφορές είναι αρκετά εύστοχες, προσθέτοντας όμως στην εξίσωση και τους Edge Of Sanity και Orphaned Land. Επιπρόσθετα, όσων αφορά τους Opeth, αναφερόμαστε στη μέση περίοδό τους. Η μουσική δεν είναι βιρτουόζικη αλλά ούτε και ακραία, διατηρώντας μια ισορροπία και μια βατή μετάβαση και ενίοτε μίξη των επιρροών και των δύο ειδών. Ουσιαστικά πρόκειται για μια μέση και βατή κατάσταση μεταξύ των δύο ειδών.
Στα αρνητικά τώρα, το συγκρότημα δε δείχνει να ξεφεύγει από τις προαναφερθέντες επιρροές και δε διαθέτει μια κάποιου είδους προσωπικότητα, με αποτέλεσμα πολύ λίγα σημεία να παραμένουν αξιομνημόνευτα και να έχουν να προσφέρουν κάτι το διαφορετικό και το φρέσκο. Στα πλην επίσης μπαίνει και η παραγωγή, η οποία αν και μοντέρνα, δίνει μια πλαστική χροιά στον ήχο, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα να τον καθιστά κάπως άψυχο ηχητικά.
Δεν έχω ακούσει το ντεμπούτο τους για να μπορώ να βγάλω ασφαλές συμπέρασμα σε θέματα εξέλιξης, αυτό που άκουσα όμως με άφησε ανικανοποίητο. Πρόκειται για ένα δίσκο που δείχνει ένα συγκρότημα με προοπτικές, αρκετά βατό για τα δεδομένα του ήχου και με μέλη που διαθέτουν ικανότητες, πλην όμως με ιδέες που ίσα που ξεπερνάνε τη βάση και δεν αφήνουν τίποτα στη μνήμη, και με παραγωγή που ήθελε να τους βοηθήσει, αλλά κάπου το παράκανε και η επεξεργασία πήγε ένα κλικ πιο πάνω από όσο έπρεπε και χρειαζόταν. Το μόνο που χρειάζεται είναι απογαλακτισμός από τις επιρροές και να δουλέψουν λίγο παραπάνω τις ιδέες τους. Το ταλέντο το έχουν.
6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]
