Όταν μιλάμε για πρωτοτυπία στην μουσική δεν είναι απαραίτητο ότι αναφερόμαστε σε νέες μελωδίες, περίεργες συνθέσεις και συνδυασμός πολλών οργάνων. Μέσα στην πρωτοτυπία περιλαμβάνεται φυσικά και η θεματολογία που κρύβουν οι στίχοι του εκάστοτε δίσκου. Αφορμή όλων αυτών είναι η κυκλοφορία του ολοκαίνουριου δίσκου των Omega Infinity που κρύβει μια τελείως ξεχωριστή θεματολογία η οποία συνοδεύεται από το βαρύ κλίμα που προσφέρει το death και το black metal ύφος.
Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε οι εκπρόσωποι του death/black metal Omega Infinity μας παρουσιάζουν τον νέο τους δίσκο ο οποίος φέρει και τον τίτλο “The Anticurrent”, διάδοχο του άλμπουμ του 2020, “Solar Spectre”. Αν και το συγκρότημα υποστηρίζει πως ο δίσκος είναι μια μίξη death και doom metal, εγώ προσωπικά τον βρίσκω καθαρά black όσο και death. Τα είδη και μόνο από τα οποία αποτελείται ο δίσκος μου έδωσαν σχεδόν από την αρχή την εντύπωση πως είναι ένας μέτριος δίσκος, κάτι που μέχρι το τέλος της ακρόασής του είχε πράγματι επαληθευτεί. Βασικά έχω ανάμεικτα συναισθήματα για τον δίσκο, καθώς σε κανένα σημείο του δεν έδωσε κάποιο σημάδι συγκεκριμένης ταυτότητας και ήταν αρκετά επίπεδος από άποψη μελωδίας. Σαν να φτιάχτηκε απλά για να φτιαχτεί. Από τεχνικής άποψης ξεχωρίζει στην ταχύτητα κυρίως αυτή της κιθάρας αλλά και των τυμπάνων. Σόλο κιθάρας ανύπαρκτα, κάτι που δεν εκτιμώ ιδιαίτερα σε δίσκο ενώ τα φωνητικά εναλλάσσονταν συχνά από death σε black metal ύφος κάτι που προσέδιδε στον δίσκο ιδιαίτερο δυναμισμό. Σχετικά με την πρωτοτυπία που ανέφερα στην αρχή, είναι πως οι στοίχοι μιλάνε για το σύμπαν, το ηλιακό σύστημα και για τον γαλαξία, κάτι που εγώ προσωπικά πρώτη φορά συναντάω και μου έκανε θετική εντύπωση
Ας ελπίσουμε η επόμενη κυκλοφορία του συγκροτήματος να μην αργήσει να έρθει και είναι σαφώς βελτιωμένη σε σχέση με τον εν λόγω δίσκο
5/10
Πέτρος Φραγγόπουλος
[email protected]
