Νέο album από τους Komatsu και με άφησε με σχετικά ανάμεικτα συναισθήματα. Πριν ξεκινήσουμε να μιλάμε για τον δίσκο όμως, η μπάντα ξεκίνησε το 2010 στην Ολλανδία. Τη σύνθεση του σχήματος αποτελούν οι Mo Truijens στα φωνητικά και τις κιθάρες, Martijn Mansvelders στο μπάσο και τα φωνητικά, Mathijs Bodt στις κιθάρες και τα φωνητικά και Jos Roosen στα τύμπανα.
Το 2011 βγήκε το πρώτο τους ΕΡ ενώ το 2013 το πρώτο τους full-length album. Μερικά χρόνια και δυο albums αργότερα φτάνουμε στο 2018 και το τρίτο τους full-length “A New Horizon”. Έτσι, ερχόμαστε στο σήμερα και στη διαδοχή του από το “Rose Of Jericho”, το οποίο περιέχει εννιά κομμάτια που η διάρκειά τους ξεκινάει από τα δύο λεπτά και καταλήγει στα πέντε.
Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα αρκετά με αυτό το album. Κάτι στα φωνητικά (ναι πάλι, το έχουμε ξαναπεί, είμαι περίεργη μαζί τους) χρειάζεται βελτίωση. Τι και αν υπάρχουν έντεκα χρόνια ως μπάντα; Δε σημαίνει κάτι αυτό. Άμα είσαι έστω και λίγο παράφωνος, δε θα σε σώσουν τα χρόνια που βρίσκεσαι στο χώρο. Ίσως είναι και η φυσιολογική φθορά που υπάρχει στις φωνητικές χορδές με το πέρασμα των χρόνων αλλά από τώρα; Νεότατος άνθρωπος φαίνεται στις φωτογραφίες που ήρθαν μαζί με το album.
Οι μελωδίες, ωστόσο, μια χαρά είναι. Δε διαφέρουν ιδιαίτερα από το τυπικό sludge, stoner rock/metal αλλά τουλάχιστον είναι καλοπαιγμένες και με σωστή δομή. Δεν έχει πολλά σκαμπανεβάσματα όσον αφορά την ένταση. Γίνεται πιο σταδιακά η εναλλαγή από το έντονο στο πιο ήρεμο. Στο “Blackbird” μπορώ να πω, είναι η καλύτερη μελωδία σε ολόκληρο τον δίσκο.
Ολοκληρώνουμε με το εξώφυλλο. Πόνεσαν τα μάτια μου με αυτό το φυτό. Δε λέω, είναι πιο ευαίσθητα τα γλυκά μου αλλά λίγο το θάμπωμα που του έχουν κάνει, λίγο το ίδιο το φυτό από μόνο του που έχει περίεργο σχήμα, μου έφεραν μερικά δάκρυα. Μας πειράζει; Όχι, γιατί έχει άποψη. Έτσι που λέτε με τους Komatsu, την τελική απόφαση για το εάν αξίζουν ή όχι, θα την πάρετε εσείς.
6/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
