Ο Scott “Wino” Weinrich είναι μια προσωπικότητα με αδιαμφισβήτητη επιρροή στον κόσμο της heavy και της doom metal μουσικής. Το ξεχωριστό φωνητικό του στυλ και η καθαριστική του επιδεξιότητα έχουν αφήσει σημαντικό σημάδι στη μουσική σκηνή εδώ και αρκετές δεκαετίες. Με αφορμή την επερχόμενη ζωντανή εμφάνιση των The Obsessed στο φετινό Demons Gate Festival 2023, μια μέρα μετά τα εξηκοστά τρίτα του γενέθλια, παρουσιάζουμε ένα αφιέρωμα για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
Η αρχή
Ο Scott Weinrich γεννήθηκε στις 29 Σεπτεμβρίου 1960 στην Washington D.C. των Ηνωμένων Πολιτειών. Ανέπτυξε πάθος για τη μουσική σε νεαρή ηλικία και άρχισε να παίζει κιθάρα στα εφηβικά του χρόνια. Η σχολική του μπάντα Warhorse θα μετεξελισσόταν σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε ως οι The Obsessed. Οι πρώτες του επιρροές περιλάμβαναν καλλιτέχνες της κλασικής rock και blues. Οι Monkees και οι Beatles διαμόρφωσαν το μουσικό του στυλ όσο ο Frank Zappa κι ο Jimi Hendrix.
The Obsessed
Στα τέλη της δεκαετίας του 1970, δημιουργεί το πρώτο του συγκρότημα στο Potomac του Maryland. Οι The Obsessed θεωρούνται ένα από τα πρώτα συγκροτήματα στο doom metal και stoner rock είδος. Η μουσική τους συνδύαζε βαριά, χαμηλοκουρδισμένα riff κιθάρας με γρεζάτα φωνητικά. Οι The Obsessed κυκλοφόρησαν πολλούς δίσκους και κατάφεραν να αποκτήσουν ένα αφοσιωμένο κοινό από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Ωστόσο θα χρειαστεί να περάσει ακόμα μια δεκαετία για να αρχίσουν να διαφαίνονται οι ρίζες για το μετέπειτα status τους.
Saint Vitus
Το μουσικό ταξίδι του Wino συνεχίστηκε με την ένταξη του στο εμβληματικό doom metal συγκρότημα Saint Vitus το 1986. Η προσθήκη του στο συγκρότημα έφερε ένα νέο επίπεδο έντασης και δημιουργικότητας στη μουσική τους. Κυρίως για το πόσο συμπληρωματικά αντίθετος ήταν και είναι σε σχέση με τον επίσης εξαιρετικό Scott Reagers. Οι οπερετικές ψιλές του πρώτου δεν θα έδιναν ποτέ στα “Born Too Late” και “Mournful Cries”, αυτό που χάρισε απλόχερα ο βαρύτονος μινιμαλισμός του δεύτερου. Το δίπολο αυτό είναι κατά την πολύ προσωπική μου άποψη το κρυφό συστατικό που εδραίωσε τους Saint Vitus ως σημερινούς θρύλους του doom metal.
Solo Καριέρα και Άλλα Project
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Wino συμμετείχε σε διάφορα μουσικά project και συνεργασίες. Κυκλοφόρησε σόλο άλμπουμ, συμπεριλαμβανομένων των “Punctuated Equilibrium” και “Adrift”, επιδεικνύοντας συνθετική ικανότητα, αλλά και μουσική ευελιξία. Από όλα τα μουσικά του παιδιά, άξιοι αναφοράς οι Spirit Caravan και The Hidden Hand, που θόλωσαν όμορφα τα όρια μεταξύ doom, punk, rock και blues. Αξίζει να αναφερθεί και η συμμετοχή του στους Probot. Οι όποιοι ήταν εκείνη η στιγμή που ο Dave Grohl των Nirvana και Foo Fighters μάζεψε όλους τους προσωπικούς του heavy metal ήρωες (σ.σ.: Lemmy, Cronos, Tom G. Warrior, Max Cavalera μεταξύ άλλων). Η φαινομενικά ασύμβατά καλογυαλισμένη με το υπόβαθρο του Wino παραγωγή του δίσκου, του (σ.σ.: και μας) χάρισε σχεδόν κατά λάθος μια από τις κορυφαίες ερμηνευτικά στιγμές του, το κομμάτι “Emerald Law”.
Το εξωμουσικό ταξίδι του Wino
Όπως μαρτυρά και το παρατσούκλι του, ο Αμερικάνος τραγουδιστής και κιθαρίστας πάλεψε μεταξύ κατάχρησης ουσιών και νηφαλιότητας σχεδόν σε όλη του την ζωή. Κατάσταση που είχε έντονο αντίκτυπο τόσο στην προσωπική ζωή, όσο και στην καριέρα του. Οι εμπειρίες αυτές αποτυπώνονται στη μουσική και τους στίχους του, που θίγουν συχνά ζητήματα όπως ο εθισμός, η λύτρωση και η προσωπική ανάπτυξη.
Το ντοκιμαντέρ
Η σύντροφος του Wino, Sharlee Patches σε συνεργασία με την εταιρεία παραγωγής New Terms Productions σκηνοθετεί ένα οδοιπορικό του νονού της doom metal σκηνής. Περιλαμβάνει συνεντεύξεις, περιοδείες, πλούσιο αρχειακό υλικό από την σκηνή και τα παρασκήνια και διηγήσεις για την ζωή και το έργο του. Τόσο μέσα από δικά του λόγια, όσο και από τα στόματα αρκετών εκλεκτών καλεσμένων. Οι Bobby Liebling (Pentagram), Dixie Dave Collins (Weedeater), Jimmy Bower (Down, Eyehategod), Dave Grohl (Nirvana, Foo Fighters), Phil Anselmo (Pantera, Down), Pepper Keenan (Corrosion Of Conformity) και Henry Rollins (Black Flag) σκιαγραφούν την προσωπικότητα και το έργο του άλλοτε με συγκινητικό και άλλοτε με χιουμοριστικό τρόπο. Από τις έντονες και πιθανόν αμφιλεγόμενες απόψεις του για την διαφθορά της Αμερικάνικης κυβέρνησης μέχρι τις επεισοδιακές βόλτες του με την συλλεκτική Harley Davidson του 1964, που ακούει στο παρατσούκλι Mr. Nasty, απεικονίζεται το πορτρέτο ενός ανθρώπου που δεν προσπαθεί με τίποτα να οικειοποιηθεί τα κλισέ της ταμπέλας του ακριβοθώρητου rock star. Και ίσως για αυτό, μαζί με τον εκλιπόντα φίλο του και άτυπο καλεσμένο στο rockumentary μέσω αρχειακού υλικού Lemmy, να είναι ο τελευταίος πραγματικός τέτοιος τελικά.
Κείμενο: Χρύσα Γιουρμετάκη
