Αφιερώματα

Wardrum: Αφιέρωμα για τα δέκα χρόνια πορείας τους

Δεν είναι κανένα μεγάλο μυστικό και νομίζω πως δεν χωράει αμφισβήτηση πως η Θεσσαλονίκη πάντοτε “γεννούσε” δυνατές μπάντες και μουσικούς, τόσο στο παρελθόν όσο και στο σήμερα. Με ονόματα όπως οι Deceptor και οι Sarissa μεταξύ άλλων να αποτελούν μερικά από τα πρώτα που έρχονται στο μυαλό όταν μιλάμε για παρελθόν, το όνομα των Wardrum είναι σίγουρα αυτό το οποίο έχει γραφτεί και εδραιωθεί όταν μιλάμε για το σήμερα. Φέτος οι Wardrum έκλεισαν δέκα ολόκληρα χρόνια παρουσίας, κυκλοφορώντας το πέμπτο τους album “Mavericks” τον Μάιο που μας πέρασε. Πάμε λοιπόν μια βόλτα πίσω στο 2010, να τα πάρουμε όλα από την αρχή.

Covers Νo Μore: Το τέλος ενός, η αρχή ενός άλλου

Με την “μοίρα” των Horizons End να είναι μετέωρη, λίγο πολύ όλοι το είχαμε καταλάβει πως οι prog metallers εκ Θεσσαλονίκης μάλλον είχαν κλείσει οριστικά την πόρτα (σ.σ.: παρότι επίσημα η μπάντα δεν διαλύθηκε ποτέ), οι Κουρού, Βρετός, Τοπαλίδης βρίσκονται στις τοπικές σκηνές της πόλης όπως το The Cult και το Harley Bar (σ.σ.: ένα δάκρυ κύλησε και μόνο στην αναπόληση) , πλαισιωμένοι από εκλεκτούς ακόμα μουσικούς, παίζοντας διασκευές με το “όχημα” που άκουγε στο όνομα Take Cover. Στο τελείωμα λοιπόν της σεζόν 2009/2010 ο drummer  Στέργιος Κουρού ανακοινώνει στο υπόλοιπο team πως δεν θα επιστρέψει και πως προσωπικά έχει τελειώσει με το κομμάτι διασκευές. Fast forward μερικούς μήνες αργότερα, για την ακρίβεια τον Μάιο του 2010, ο Κουρού επικοινωνεί με τον Κώστα Βρετό κανονίζοντας μία τυπική συνάντηση για καφέ. Με την διαφορά πως ο Κουρού, προς έκπληξη φυσικά του δεύτερου, έρχεται στο ραντεβού με έναν ντοσιέ γεμάτο ιδέες, όνομα μπάντας, λογότυπο, χρονικό πλάνο, demo, στίχους ακόμα και κώδικα προγραμματισμού και στησίματος ιστοσελίδας. Λίγο μετά το αρχικό σοκ αλλά και την ακρόαση του υλικού των demo, η ένταξη του Κώστα Βρετού στους Wardrum αποτελεί γεγονός με ένα απλό “μέσα είμαι”. Για τις ανάγκες του μπάσου, προσεγγίζεται ο παλαιός και γνώριμος συμπαίκτης από τους Horizons End, Κώστας Σκανδάλης, με την θέση πίσω από το μικρόφωνο πλέον μόνο σε εκκρεμότητα.

Την ίδια χρονιά ο αγαπημένος Uli Jon Roth επισκέπτεται την χώρα μας τόσο σε Αθήνα όσο και Θεσσαλονίκη. Λόγω απρόβλεπτων συνθηκών (σ.σ.: η κάλυψη της μισής Ευρώπης από ηφαιστειακή τέφρα μάλλον απρόβλεπτες συνθήκες το λες), μέρος του συγκροτήματος που πλαισίωνε τον κιθαρίστα χρειάστηκε να αναπληρωθεί από τοπικούς μουσικούς, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Κώστας Βρετός. Στο συγκεκριμένο live λοιπόν, ο Βρετός πέρα από ένα εκ των ινδαλμάτων του, γνωρίζει και τον Ιταλό τραγουδιστή Piero Leporale. Μαντέψτε με ποιον επικοινώνησαν λοιπόν οι Wardrum όταν τέθηκε το ζήτημα της φωνής. Καθότι διατήρησαν καλή επαφή και σχέση, το ερώτημα τέθηκε και η απάντηση από τον Piero Leporale ήταν θετική. Έτσι λοιπόν, όπως το είχε οραματιστεί λίγο καιρό νωρίτερα ο Στέργιος Κουρού, όπερ και εγένετο. Οι Wardrum ήταν πλέον πραγματικότητα.

“Spadework” era

Με την σύνθεση της μπάντας πλέον ολοκληρωμένη, οι Wardrum ξεκινούν τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς τις ηχογραφήσεις του ντεμπούτου τους album. Με τις ηχογραφήσεις να έχουν μοιραστεί ανάμεσα στα Infinity Studio και Mix Studios στην Θεσσαλονίκη και την παραγωγή, την μίξη και το mastering να τα αναλαμβάνει ο μπασίστας της μπάντας,  Κώστας Σκανδάλης, η μπάντα εξέρχεται τον Μάρτιο του 2011 και ένα μήνα μετά κυκλοφορεί μέσω της Steel Gallery Records το “Spadework”. Ο δίσκος είχε δέκα κομμάτια στο σύνολο, με το Crest Of The Wavesνα αποτελεί και το πρώτο video clip της μπάντας. Ηχητικά η μπάντα κινείται σε power μονοπάτια, αρκετά επηρεασμένα από τέρατα όπως οι Crimson Glory, με την εμφανή όμως και χαρακτηριστική τεχνική προσέγγιση τόσο του Κουρού στα τύμπανα, όσο και τον τρομερά ιδιαίτερη και ξεχωριστή ταυτότητα και τόνο του Βρετού. O Leporale προσθέτει μία κλασική, πιο hard rock πινελιά, χρυσών ‘70s εποχών, σε ένα κατά κοινή παραδοχή ιδιαίτερο και ενδιαφέρον δίσκο, ειδικά για τα δικά μας “χωράφια”. Όλα ήταν στην σωστή θέση, το μόνο που έπρεπε να γίνει ακόμα ήταν η μπάντα να βρει τα δυνατά της σημεία και χαρακτήρα. Το “Spadework” απέσπασε πολύ καλές κριτικές τόσο εγχώρια όσο και στο εξωτερικό.

Ιδιαίτερη προσωπική μου ανάμνηση αποτελεί και η παρουσία τους επί σκηνής στα πλαίσια της προώθησης του δίσκου, ανοίγοντας για τους προαναφερθέντες Crimson Glory στις 22 Οκτωβρίου του 2011 στην Θεσσαλονίκη, σε μία ήδη φορτισμένη βραδιά, σε έναν πακτωμένο από κόσμο Μύλο. Η μπάντα στάθηκε εξαιρετικά αποδεικνύοντας και δείχνοντας πως το σπίτι της είναι η σκηνή και η δυναμική της είναι στις ζωντανές εμφανίσεις. Και αυτή ήταν μόλις η αρχή.

Desolation”: Η “ερήμωση” που έφερε την αναγνώριση

Ένα χρόνο και πέντε μέρες μετά την κυκλοφορία του “Spadework” τα στόματα όλων των φίλων τόσο της μπάντας όσο και του είδους θα κρεμόντουσαν ανοιχτά, ακούγοντας το ανανεωμένο πρόσωπο της μπάντας, καθώς αυτή θα κυκλοφορούσε τον δεύτερο της δίσκο, “Desolation” στις 25 Απριλίου του 2012.

Σχεδόν αμέσως μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους, οι Wardrum ξεκίνησαν να δουλεύουν πάνω στον διάδοχο του, όπως είπα και στο ξεκίνημα, όλα δούλευαν βάση πλάνου και σχεδίου από την πρώτη μέρα. Κάτι που ο Κουρού αλλά και η υπόλοιποι τηρούσαν ευλαβικά. Ο αξιαγάπητος Piero Leporale και η μπάντα χώρισαν δρόμους, κάτι που όμως δεν εμπόδισε την συνθετική πορεία και διαδικασία. Κατόπιν προτροπής της εταιρείας τους, της Steel Gallery Records και συγκεκριμένα του Κώστα Αθανασόγλου, η μπάντα δοκιμάζει τον τραγουδιστή των Until Rain, Γιάννη Παπαδόπουλο για την θέση πίσω από το μικρόφωνο. Οι Until Rain είχαν πρόσφατα κυκλοφορήσει την δεύτερη δουλειά τους με την εταιρεία, οπότε οι συστάσεις έγιναν, τα όποια δοκιμαστικά έγιναν επίσης (σ.σ.: γελάω και μόνο με την σκέψη αυτού του “δοκιμαστικού”) και ο κόσμος του power metal δεν θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Εγχώρια τουλάχιστον ο πήχης εκτοξεύεται σε δυσδαιόρατα πλέον ύψη, χωρίς προηγούμενο.

Φήμες και “κακές” γλώσσες θέλουν τον Παπαδόπουλο να ηχογραφεί τα φωνητικά μέσα σε μία μόλις εβδομάδα, κάτι το οποίο ακούγοντας τον δίσκο φαντάζει τρομακτικό. Η υπόλοιπη μπάντα μπαίνει για ακόμα μια φορά στα Infinity και Mix Studios από τον Νοέμβριο του 2011 μέχρι και τον Φεβρουάριο της επόμενης χρονιάς και με τον Κώστα Σκανδάλη να αναλαμβάνει ξανά την παραγωγή, ολοκληρώνει δώδεκα κομμάτια τα οποία και απαρτίζουν τον δεύτερο της δίσκο υπό τον τίτλο “Desolation”. Ο δίσκος κυκλοφόρησε όπως προανέφερα στις 25 Απριλίου του 2012 από την Steel Gallery Records ξανά, η οποία αποτελεί μέχρι και σήμερα την σταθερή δισκογραφική στέγη της μπάντας.

Μουσικά το “Desolation” τραβάει όλα τα θετικά στοιχεία του ντεμπούτου στα άκρα. Συνθετικά πλέον βλέπουμε πρώτη φορά την συνεισφορά του Βρετού, κάτι που εμπλουτίζει τον ήχο της μπάντας. Η επιθετικότητα στις συνθέσεις είναι εμφανώς εντονότερη, καθότι τα τρομακτικά από τεχνικής άποψης αλλά και έκτασης φωνητικά του Παπαδόπουλου επιτρέπουν στις συνθέσεις να “υιοθετήσουν” έναν χαρακτήρα πιο κοντά στις αρχικές τους επιρροές σε σχέση με την πιο μεστή και μελωδική χροιά που είχε ο Leporale. Οι ταχύτητες ίσως να μοιράζονται, καθώς ο δίσκος έχει τόσο πολύ δυνατές όσο και πιο mid tempo συνθέσεις, αλλά ο χαρακτήρας και η ενέργεια που παράγει η μπάντα στο σύνολό της είναι εκπληκτική. Όλα αναπνέουν καλύτερα και “σωστότερα”. Μουσικά οι Wardrum δείχνουν να έχουν αρχίσει να βρίσκουν για τα καλά τα πατήματα τους και την κατεύθυνση τους, ενώ ο “νέος” Γιάννης δίνει τέτοια πνοή που αναπόφευκτα επαναπροσδιορίζει τον μέχρι τότε ηχητικό χαρακτήρα. Το τρομακτικό δε είναι ότι και ο ίδιος ακόμα ανακαλύπτει και εξελίσσει τον εαυτό του.

Το album βρίθει εξαιρετικών κομματιών, από το εναρκτήριο Unforgivingκαι το Sign Of Treasonστα προσωπικά αγαπημένα μου F.A.I.T.H”, “Urban Storm και No Retreatστο “πιασάρικο” Parentalτο οποίο ίσως και να αποτελεί το δεύτερο πιο “αναγνωρίσιμο” κομμάτι τους μέχρι σήμερα και αυτό το οποίο πολύ σωστά επιλέχθηκε για video clip. Για την προώθηση του δίσκου, οι Wardrum βγήκαν στον “δρόμο” στην πρώτη τους αν δεν κάνω λάθος (σ.σ.: αν κάνω συγχωρέστε με) Ελλαδική περιοδεία η οποία ξεκίνησε στις 9 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς. Το “Desolation” ανέβασε τον πήχη ακόμα παραπάνω για την ίδια την μπάντα καθώς και για τις όποιες μελλοντικές προσδοκίες των οπαδών αλλά και του παγκόσμιου τύπου, ο οποίος πλέον έχει αρχίσει και μιλάει για “ευρωπαϊκου” βεληνεκούς μπάντα, άξια προσοχής και προσμονής για το επόμενο βήμα. Και ακόμα δεν είχαν ξεκινήσει καλά καλά.

Messenger”: Η απόλυτη εδραίωση

Αν μέχρι πριν υπήρχε πλάνο το οποίο ακολουθούνταν, στον τρίτο τους δίσκο οι Wardrum είναι μια καλολαδωμένη μηχανή η οποία γκρεμίζει τα όποια όρια η ίδια θέσπισε με κάθε προηγούμενη κυκλοφορία της. Δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να αμφισβητήσει πως το “Messenger” αποτελεί ένα από τα καλύτερα album του είδους των τελευταίων 20 χρόνων τουλάχιστον. Το ταβάνι έδειχνε να μην έχει τέρμα, καθώς εδώ η μπάντα ξεδιπλώνει ότι ταλέντο την χαρακτηρίζει παρουσιάζοντας ξανά ένα λίγο διαφορετικό πρόσωπο σε σχέση με τον προηγούμενο δίσκο.

Υπερβαίνοντας για λίγο το χρονικό διάστημα ανάμεσα σε κυκλοφορίες, που θέσπισαν με τα πρώτα δύο album, από ένα χρόνο σε κάτι λίγο παραπάνω από ενάμιση χρόνο (σ.σ.: δεν παλεύονται αυτοί οι ρυθμοί πραγματικά) το “Messenger” κυκλοφόρησε στις 4 Νοεμβρίου του 2013. Αυτή την φορά ο χρόνος που αφιέρωσε η μπάντα στις ηχογραφήσεις ήταν ακόμα μικρότερος από πριν, καθότι οι ηχογραφήσεις διήρκησαν από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο του 2013 και είχαν σαν αποτέλεσμα δεκατέσσερα κομμάτια (σ.σ.: για όνομα του Θεού δηλαδή).Τα τύμπανα για ακόμα μια φορά ηχογραφήθηκαν στα Mix Studios της Θεσσαλονίκης, ενώ όλα τα υπόλοιπα αυτή την φορά ηχογραφήθηκαν στο προσωπικό στούντιο της μπάντας. Επίσης, σε αυτό τον δίσκο την παραγωγή συνυπογράφουν μαζί με τον Κώστα Σκανδάλη και οι Βρετός και Παπαδόπουλος.

Συνθετικά ο δίσκος είναι και πάλι μοιρασμένος ανάμεσα σε Κουρού/Βρετό, οι οποίοι δείχνουν πως πλέον πνέουν σε απόλυτα κοινή γραμμή ως προς την μουσική ταυτότητα της μπάντας. Το “Messenger” αποτελεί ίσως το πιο ώριμο album της μπάντας, καθώς τα κομμάτια όταν δεν παράγουν λυσσασμένη ενέργεια, στρέφονται σε ιδιαίτερα εσωτερικές κατευθύνσεις, παρουσιάζοντας μια πλευρά που μέχρι πρότινος δεν είχαμε δει, τουλάχιστον όχι σε αυτό τον βαθμό. Εδώ φαίνεται σαν όλοι πλέον να έχουν πλήρη επίγνωση του ζητούμενου, πλήρη ενσωμάτωση και απλά αφήνονται ελεύθεροι να ξεδιπλώσουν το ταλέντο και την δίψα τους για μουσική. Έμφαση δίνεται στην πολύ μεγάλη, δεν θα το αποκαλούσα βελτίωση όσο εύρεση, των πατημάτων του αλλά και τον δυνατοτήτων του Παπαδόπουλου, ο οποίος μέσα σε ιδιαίτερα μικρό διάστημα δείχνει να έχει απόλυτη επίγνωση και έλεγχο της φωνής του, παρουσιάζοντας σε πλήρη έκταση τον “εξωγήινο” αυτό τραγουδιστή που όλοι πλέον γνωρίζουμε. Ο δίσκος είναι ταυτόχρονα ο μεγαλύτερος σε διάρκεια αλλά και ο τεχνικότερος/πλουσιότερος  πιθανόν μέχρι τώρα σε θέμα σύνθεσης.

Το να μπεις σε διαδικασία να παραθέσεις τα καλύτερα κομμάτια φαντάζει αρκετά δύσκολο, καθώς μιλάμε πραγματικά για έναν δίσκο χωρίς καμία απολύτως αδύναμη στιγμή. Ενδεικτικά τόσο το ομότιτλο κομμάτι Messengerόσο και τα  Lady Jane Grey”, “After Forever”, “Travel Far Awayσυγκαταλέγονται μέσα στα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει η μπάντα και σχεδόν πάντοτε παρόντα στο set list τους σε κάθε τους εμφάνιση. Αυτό βέβαια δεν μπορεί να στερήσει την προσοχή από τεράστια κομμάτια όπως τα Red Ruby Heart”, “Brokenή Four Seasons”. Η μπάντα έκανε δύο video clip για το “Messenger”, ένα για το ομότιτλο κομμάτι και ένα για το κομμάτι Travel Far Awayστο οποίο η μπάντα φαίνεται να παίζει μέσα σε ένα παγοδρόμιο.

Το “Messenger” αποθεώθηκε τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αποτέλεσε τόσο δίσκο του μήνα σε εγχώριο και τύπο του εξωτερικού και ήταν μέσα σε σχεδόν όλες τις λίστες με τις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς. Παράλληλα “χάρισε” στην μπάντα την πρώτη της Αγγλική περιοδεία μαζί με τους Neuronspoiler και τους Neverworld. Μία από τις στάσεις αυτής της περιοδείας, ήταν και η πόλη καταγωγής της Lady Jane Grey για την οποία μιλάει και το ομώνυμο κομμάτι του δίσκου, κάτι το οποίο η μπάντα συνειδητοποίησε την ημέρα εκείνη και αποτελεί ιδιαίτερη στιγμή για την μπάντα. Επίσης, με αυτό το album οι Wardrum μπαίνουν στην Ιαπωνική αγορά για πρώτη φορά. Αυτός ο δίσκος δείχνει να αποτελεί τεράστιο σημείο αναφοράς τόσο για τα ίδια τα μέλη της μπάντας όσο και για τους οπαδούς της.

Awakening”: Αφήνοντας τις φλόγες να μεγαλώσουν ακόμα παραπάνω

Ίσως το ότι για πρώτη φορά αφότου ξεκίνησαν άφησαν λίγο χρόνο περισσότερο στους εαυτούς τους, αλλά και στο ομολογουμένως τρομακτικό από θέμα ποιότητας/ποσότητας “Messenger” να καθίσει στα αυτιά και το μυαλό του κόσμου, ήταν ότι πιο σοφό θα μπορούσαν να κάνουν σαν μπάντα. Κοιτώντας λίγο πίσω, το να συνθέτεις και να ηχογραφείς έναν δίσκο μέσα σε μόλις ένα χρόνο αποτελεί όχι μόνο πνευματική πρόκληση, αλλά και σωματική. Πόσο μάλλον αν αναλογιστούμε και το επίπεδο των συνθέσεων σε κάθε νέο τους βήμα. Προκειμένου να γίνει και ακόμα δυσκολότερο, ποτέ η μπάντα δεν χρησιμοποίησε “περισσευούμενο” υλικό το οποίο για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπήκε σε κάποια κυκλοφορία. Ιστορίες λένε πως για κάθε έναν δίσκο που κυκλοφόρησαν οι Wardrum, υπάρχει ακόμα ένας ο οποίος δεν είδε ποτέ το φως του ήλιου.

Αυτό από μόνο του μόνο προσθέτει στο βάρος που έχει το τέταρτο album της μπάντας. Και μόνο το ότι θα έπρεπε να ακολουθήσει το “Messenger” αποτελεί πρόκληση από μόνο του.

Προκειμένου λοιπόν να προωθήσουν σωστά την προηγούμενη κυκλοφορία τους, αλλά να μπορέσουν να βρουν και τα όποια δικά τους κέντρα, η μπάντα παίρνει τον χρόνο της και κυκλοφορεί το Awakening στις 25 Οκτωβρίου 2016, σχεδόν τρία χρόνια μετά το “Messenger”. Στο Awakeningγια πρώτη φορά η μπάντα γίνεται πενταμελής, καθώς προσχωρεί σε αυτήν ο J.Demian (Transcending Bizarre?, Hail Spirit Noir) σαν δεύτερος κιθαρίστας. Παρότι βέβαια το συγκρότημα, σχεδόν από την αρχή, στις ζωντανές εμφανίσεις πλαισιώνονταν από τον Κώστα Βαπορίδη στην θέση της δεύτερης κιθάρας, καλύπτοντας έτσι το “κενό” του live δεύτερου κιθαρίστα, στουντιακά είναι η πρώτη φορά που η μπάντα παρουσιάζει επίσημα δεύτερη κιθάρα. Το να μπει κάποιος σε διαδικασία να αναπτύξει το πόσο καλός κιθαρίστας είναι ο J.Demian είναι τουλάχιστον ανούσιο. Το γεγονός και μόνο του ότι επιλέχθηκε και στέκεται δίπλα στον Κώστα Βρετό αποτελεί τουλάχιστον αδιάσειστη τεκμηρίωση. Παράλληλα, ένα βλέμμα στην μουσική και δισκογραφική του πορεία αρκεί για να βεβαιώσει την πλούσια μουσική του κατάρτιση καθώς και τα διαφορετικά είδη τα οποία άξια έχει εκπροσωπήσει. Επίσης, αυτός θα είναι και ο τελευταίος δίσκος του μπασίστα Κώστα Σκανδάλη με τους Wardrum, καθώς λίγο μετά την κυκλοφορία του θα αποχωρήσει από την μπάντα.

Για το Awakeningη μπάντα γράφει δώδεκα κομμάτια, με τις ηχογραφήσεις αυτή την φορά να γίνονται σε αρκετά διαφορετικά στούντιο. Τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν στα 9800 Studios, τα τύμπανα στα Mix Studios, οι κιθάρες στα Prassein Aloga Studio και το μπάσο στα Infinity Studio. Για πρώτη φορά η παραγωγή θα γίνει από κάποιον εκτός της μπάντας, για την ακρίβεια από τον Christian Donaldson στα Grid Studios στο Montreal του Καναδά. Ηχητικά, η μπάντα στο τέταρτο της πλέον βήμα, έχει βρει την χρυσή τομή σε όλους τους τομείς. Αυτός είναι ίσως ο πιο γερά πατημένος δίσκος της μπάντας, καθώς όλα τα στοιχεία των προηγούμενων δουλειών της εδώ έχουν αναμιχθεί και ομογενοποιηθεί πλέον πλήρως. Το Awakeningαποτελεί την τέλεια αρμονία της επιθετικότητας του “Desolation” και της ωριμότητας και μουσικότητας του “Messenger” στον απόλυτο βαθμό. Θα τολμήσω να πω πως αποτελεί τη πραγματική, μεστωμένη πλέον ταυτότητα των Wardrum, αυτό που σαν ακρογωνιαίος λίθος αποτέλεσε ο προκάτοχος του προκειμένου να χτιστεί αυτό το album και να θεσπίσει και οριοθετήσει την μετέπειτα ηχητική πορεία της μπάντας. Σε πάρα πολλά σημεία τα κομμάτια γίνονται πολύ πιο προσωπικά, πολύ πιο εσωστρεφή ενώ ταυτόχρονα οι μελωδίες γίνονται ακόμα πιο κολλητικές και ευκολομνημόνευτες, κάθε κομμάτι και ένα ακόμα πιο δυνατό ρεφρέν.

Το Awakeningείναι ο συλλογικός καρπός όλων των προηγούμενων χρόνων, κόπων, εμπειριών και σκληρής δουλειάς της μπάντας και ο αγαπημένος δίσκος του υπογράφοντα. Εδώ επίσης είναι και το κομμάτι το οποίο νομίζω έχει σημαδέψει την μπάντα όσο κανένα. Φυσικά αναφέρομαι στο Sometimesτο οποίο με κάποιον τρόπο κατάφερε να απευθυνθεί στον κάθε έναν από εμάς προσωπικά, ασχέτως ηλικίας, προτιμήσεων ή είδους. Πέραν του παραπάνω το οποίο αποτελεί και το μόνο video clip για αυτό το album, κομμάτια όπως τα Let The Flames Grow”, “Virtues Of Humanity”, “Time Is The Enemyκαι Skies Of Greyέγιναν κλασικά στην στιγμή ενώ το Medusaκαι Awakeningακολουθούν ως το λιγότερο κομματάρες. Κυριολεκτικά αψεγάδιαστος δίσκος, το συνθετικό αλλά και παικτικό επίπεδο εδώ πραγματικά χτύπησε (σ.σ.: επιτέλους) ταβάνι. Εμπορικά ο δίσκος είναι ίσως και ο πιο πετυχημένος, ενώ αποθεώθηκε πλήρως από κάθε είδους τύπου. Τo Awakeningαποτελεί το δεύτερο album της μπάντας που φτάνει στην Ιαπωνική αγορά. Παράλληλα βέβαια αποτέλεσε και κρίσιμο σημείο στην πορεία της μπάντας καθώς όπως προανέφερα, λίγο μετά την κυκλοφορία του, ο μπασίστας Κώστας Σκανδάλης αποχώρησε από το σχήμα. Την θέση του ήρθε να καλύψει ο συναυλιακός μπασίστας του Gus G και μπασίστας των W.A.N.T.E.D, Strutter.

Η ένταξη του Παπαδόπουλου στο σχήμα των Beast In Black στις αρχές του 2015 είχε ως αποτέλεσμα δυστυχώς, ένα χρόνο περίπου μετά την κυκλοφορία του δίσκου, για την ακρίβεια τον Νοέμβριο του 2017 και ενώ η μπάντα βρισκόταν ακόμα σε περίοδο προώθησης του δίσκου, με προγραμματισμένη εμφάνιση στη Αθήνα, η μπάντα να ανακοινώσει τον τερματισμό της συνεργασίας της με τον τραγουδιστή της Γιάννη Παπαδόπουλο. Αυτό όπως είναι λογικό έπεσε σαν κεραυνός στους φίλους της μπάντας καθώς η ιδιαιτερότητα της φωνής του Γιάννη ήταν κάτι το οποίο φάνταζε σχεδόν αδύνατο να αντικατασταθεί. Έτσι φάνταζε τουλάχιστον, μέχρι που η πραγματικότητα ήρθε να επιβεβαιώσει πως ακόμα και στις δυσκολότερες των συνθηκών, ουδείς αναντικατάστατος.

Mavericks”: Η απόλυτη επιστροφή

Έχοντας να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει και το τέλος της μπάντας αν μιλούσαμε για άλλους ανθρώπους, οι Wardrum ξεκινούν την διαδικασία εύρεσης νέου τραγουδιστή. Αδιανόητο πράγμα αν με ρωτάτε, κάτι που πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό των οπαδών σκέφτηκε. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με εξίσου δύσκολες περιπτώσεις ανθρώπων, οι οποίοι αν κάτι θέλησαν να περάσουν και να μεταδώσουν σαν μήνυμα αυτά τα δέκα χρόνια είναι ποτέ να μην παραιτήσε, ποτέ να μην τα παρατάς. Αυτή ήταν η στιγμή που έπρεπε να γίνουν ο αγγελιοφόρος (βλ. “Messenger”) στον ίδιο τους τον εαυτό και να συνεχίσουν την πορεία τους και τους στόχους τους χωρίς ίχνος διαπραγμάτευσης ή έκπτωσης.

Πέντε ολόκληρα χρόνια πέρασαν από την κυκλοφορία του Awakeningμέχρι το πέμπτο τους album. Πέντε χρόνια, μέσα στα οποία έγιναν ανοιχτές audition, δοκιμές και συνομιλίες με διάφορους πιθανούς αντικαταστάτες μέχρι την στιγμή που η μπάντα συνειδητοποίησε πως ο καταλληλότερος άνθρωπος ήταν εκεί εξ αρχής. Η ανακοίνωση του Γιώργου Μαργαριτόπουλου ως νέου τραγουδιστή της μπάντας έγινε τον Μάρτιο του 2019, λίγο πριν ο πλανήτης “κλείσει” για πρώτη φορά και βάλει τις ζωές όλων μας σε παύση. Μέσα στα πέντε χρόνια αυτά λοιπόν, ας είμαστε δίκαιοι, ενάμιση χρόνος από αυτό το διάστημα δεν μετράει.

Το “Mavericks” κυκλοφόρησε αισίως στις 28 Μαΐου του 2021 παρουσιάζοντας έντεκα καταπληκτικά κομμάτια και μία μπάντα σαν να μην την επηρέασε ποτέ η αντικατάσταση του τραγουδιστή της. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε ξανά σε διαφορετικά στούντιο, με τα τύμπανα να ηχογραφούνται στα Mix Studios, την φωνή και τις ηλεκτρικές κιθάρες στα LittleBig Studio και τις ακουστικές κιθάρες και το μπάσο στα Valve Studio. Η παραγωγή επιστρέφει ξανά στα χέρια της μπάντας, με τον Βρετό να αναλαμβάνει την μίξη και τον Strutter το mastering. Μουσικά το πέμπτο “παιδί” των Wardrum συνεχίζει ακριβώς εκεί που τελείωσε το Awakeningδείχνοντας πως όντως έχει βρει ξεκάθαρα τον μουσικό της χαρακτήρα και πως η ταυτότητα της ήταν πάντοτε η μουσική της, οι μουσικοί της και οι συνθέσεις της. Μέσα στον ήχο τους αυτή την φορά προσθέτουν και μερικά πιο κλασικά heavy στοιχεία τα οποία έδειξαν να τους ταιριάζουν γάντι. Επίσης η διαφορετική προσέγγιση στο μπάσο έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο, καθώς η παρουσία του Strutter για πρώτη φορά στουντιακά και συνθετικά έδωσε μια έξτρα υφή στον ήχο τους.

Ο “καινούργιος” της παρέας, Γιώργος Μαργαριτόπουλος αποδεικνύετε κάτι παραπάνω από άξιος και ικανός να διαχειριστεί τις υψηλές απαιτήσεις πίσω από το μικρόφωνο, χαρίζοντας εκπληκτικές ερμηνείες, εντυπωσιακές φωνητικές ακροβασίες αλλά και μία κάπως πιο “ανθρώπινη” και οικία αίσθηση στα κομμάτια. Με κομμάτια που θα ζήλευε κάθε μπάντα όπως τα Hunt For Survival” “Best Of Times”, “Mavericks”, “Sands Of Timeκαι Promise Land οι Wardrum δίνουν το βροντερό παρόν, ξεκαθαρίζοντας πως τέτοιες μπάντες ήρθαν για να μείνουν και πως τίποτα στην καριέρα και πορεία τους δεν είναι τυχαίο. Επίσης το “Mavericks” αποτελεί και τον πρώτο θεματικό δίσκο της μπάντας, καθώς στιχουργικά διαπραγματεύεται την ιστορία του φτερωτού χαρακτήρα που κοσμεί τα εξώφυλλα των δίσκων τους από την αρχή, γνωστό απλά ως messenger (σ.σ.: αγγελιοφόρος). Μαζί με την κυκλοφορία του δίσκου, η μπάντα εξέδωσε και ένα βιβλίο, μία νουβέλα στην οποία εξελίσσεται κανονικά και λεπτομερώς η παραπάνω ιστορία. Η συγγραφή του βιβλίου έγινε από τον Στέργιο Κουρού, ο οποίος εμπνεύστηκε και την ιστορία του χαρακτήρα.

Για το “Mavericks” η μπάντα έκανε μόνο ένα video clip, για το κομμάτι Best Of Timesκαθώς η πραγματικότητα στις εποχές της πανδημίας του “Mavericks” δεν ευνοούσε τις όποιες άλλες προσπάθειες. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο, η μπάντα δεν κατάφερε να περιοδεύσει ούτε να παρουσιάσει αυτόν τον εξαιρετικό δίσκο ζωντανά. Για πολλούς ο δίσκος αυτός αποτελεί τον καλύτερο τους, για άλλους το ξεκίνημα μιας νέας εποχής, αλλά υπάρχουν και αυτοί όπως ο υπογράφων που απλά το βλέπουν σαν το επόμενο, απολύτως λογικό και φυσιολογικό βήμα της μέχρι τώρα αψεγάδιαστης πορείας τους. Δεν έχει αλλάξει κάτι, όλα είναι ακριβώς όπως έπρεπε να είναι, όπως ο Στέργιος Κουρού τα είχε σκεφτεί δέκα ολόκληρα χρόνια πριν. Το μόνο που άλλαξε είναι οι συγκυρίες, ο στόχος και το όνειρο δεν διαπραγματεύτηκαν ποτέ.

Οι Wardrum κατάφεραν πολύ πριν τα δέκα τους χρόνια να αποδείξουν πως είναι μία από τις σπουδαιότερες μπάντες που ανέδειξε και έβγαλε αυτή η χώρα στον ήχο μας. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο και μη διαπραγματεύσιμο. Παρουσίασε δουλειές που ήδη μνημονεύονται και θεωρούνται σπουδαίες για την μουσική αυτή σε παγκόσμιο επίπεδο. Το επίπεδο επίσης των μουσικών που απαρτίζουν την μπάντα, νομίζω πως είναι τέτοιο που δεν τολμώ να μιλήσω εγώ και να εκφέρω γνώμη για αυτό. Ό χρόνος θα δείξει, μάλλον έχει ήδη αποδείξει την αξία και την διαχρονικότητα τους. Ειλικρινά πιστεύω πως αυτή είναι ακόμα μόνο η αρχή. Προς το παρόν να τους ευχηθούμε άλλα τόσα και παραπάνω χρόνια μουσικής, ταξιδιού και “πτήσης” του αγγελιοφόρου.

Κείμενο: Κωνσταντίνος Μάρης

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

1 comment

Victor Salazar 20 Δεκεμβρίου, 2021 at 3:16 μμ

😎👍😉🤟🎼☠🖤🍻 Smile. \m/ ‘ [-_-] ‘ \m/….Bye… Bottoms up and cheers…Stay loud, stay proud, stay heavy. Take care, and be safe ……. #Adanporsiempre ……..

Reply

Leave a Comment

Leave a review

X