Blind Guardian
Σάββατο 7 Οκτωβρίου, Floyd, Αθήνα
Η ανακοίνωση της επανεμφάνισης των αγαπημένων μου Γερμανών στην χώρα μας με έκανε να χαρώ πολύ. Όπως όλα έδειξαν την χαρά μου συμμερίστηκαν και πάρα πολλοί άλλοι μιας και η αρχική ημερομηνία γρήγορα έγινε sold out! Αυτό έκανε το συγκρότημα να προσθέσει μια ακόμα ημέρα, την προηγούμενη, που και αυτή γρήγορα έγινε sold out! Απίστευτα πράγματα για τα Ελληνικά δεδομένα. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν η προσθήκη μια ακόμα ημέρας, της Τετάρτης 11 Οκτωβρίου!
Κάτι λοιπόν το γεγονός πως τα live των Guardian είναι εγγύηση όπως το κεμπάπ του Σάββα, κάτι το ότι είχαν κυκλοφορήσει το καλύτερο, κατά την άποψη μου, μετά-Nightfall εποχής άλμπουμ τους, κάτι όμως και η επαναλειτουργία ενός από τους πιο καλούς κλειστούς συναυλιακούς χώρους που έχουμε δει στην Ελλάδα με έκαναν να προσμένω την εμφάνιση αυτή.
Έτσι λοιπόν, έχοντας δει τις ουρές που είχαν δημιουργηθεί έξω από το Floyd, βρέθηκα από τις 7 έξω από τον χώρο. 8 ακριβώς άνοιξε η πόρτα και αρχίσαμε την είσοδο. Οι εντυπώσεις από τον χώρο θετικές. Φρεσκαδούρα παντού, διαβαθμίσεις στην αρένα και ένας όμορφος εξώστης για εμάς τα γερασμένα παλικάρια. Η αλήθεια είναι ότι συνολικά 3 ώρες αναμονή ήταν ζόρικες αλλά με παρέα και κουβεντούλα πέρασαν γρήγορα.
10 και κάτι ψηλά τα φώτα έπεσαν και το σχήμα βγήκε επί σκηνής με το αγαπημένο “Imaginations From The Other Side” με τον κόσμο από κάτω να σεληνιάζεται. Έχοντας δει τους Guardian σχεδόν όσες φορές έχουν έρθει, δεν τους είχα δει στο Release, μπορώ να πω ότι ακόμα και στα “χειρότερα” τους είναι εξαιρετικοί ενώ η χημεία τους με το Ελληνικό κοινό είναι μοναδική και λειτουργεί αμφίδρομα. Συνέχεια με “Blood Of The Elves” και “Nightfall” και την πρώτη αλλαγή από την πρώτη μέρα με το “The Script For My Requiem” να με υποχρεώνει να παραδώσω το σβέρκο μου.
Ο Hansi λαλίστατος όπως πάντα και σε τρελή φόρμα αυτή την φορά μπορώ να πω. “Violent Shadows” / “Skalds And Shadows” και “Time Stands Still” με τον κόσμο να μην σταματά το κοπάνημα. “Deliver Us From Evil” και η στιγμή που λίγο πολύ όλοι περιμέναμε με το “The Bard’s Song – In The Forest”, ένα κομμάτι που πρέπει να είναι ποτισμένο στο dna του κάθε οπαδού. Το μικρόφωνο στο κοινό και μαγικές στιγμές. Οι στιγμές χαλάρωσης έλαβαν τέλος με τους Guardian να κλείνουν επίσημα το set τους με τα μελωδικά (not) “Banish From Sanctuary” και “Majesty”. Αν και την προηγούμενη μέρα είχαν κλείσει με το “Traveler In Time” δεν νομίζω να είχαμε παράπονα.
Διάλλειμα για διαφημίσεις και επιστροφή. “Sacred World” και μακελειό στο “The Quest For Tanelorn”. Βουτιά στα βάθη της ιστορίας με “Wizard’s Crown” και το μπουνίδι κάτω να δίνει και να παίρνει, όχι ότι σταμάτησε και ποτέ, με τον κόσμο να μην σταματά ούτε λεπτό. Όλα τα ωραία κάπου φτάνουν στο τέλος και εδώ το τέλος ήρθε με δυο κομματάρες. Τα “Valhalla” και “Mirror Mirror” ήταν ο ιδανικός τρόπος για να μας αποχαιρετήσουν.
Θα μπορούσε ο ήχος να ήταν καλύτερος; Σε κάποια σημεία ναι. Από την άλλη οι Γερμανοί δεν έχουν και το ποιο απλό ήχο στον κόσμο. Θα μπορούσαν να παίξουν το “X” αντί για το “Ψ”; Ναι αλλά αυτό ισχύει για όλα τα σχήματα που έχουν μια εκτενή και αγαπημένη δισκογραφία. Στο τέλος της βραδιάς όμως αμφιβάλλω αν κάποιος έφυγε με το κεφάλι κατεβασμένο. Αυτό δεν είναι το ζητούμενο;
Ανταπόκριση: Μιχάλης Νταλάκος
