Angra, Elegy, The Silent Rage
Τετάρτη 20 Μαρτίου 2023, Κύτταρο
Επιτέλους η μέρα που περίμεναν για πάρα πολλά χρόνια οι οπαδοί των Angra αλλά και των Elegy στην Ελλάδα, έχει φτάσει. Όλοι περίμεναν με τρομερή ανυπομονησία και δυστυχώς τα απρόοπτα έκαναν την εμφάνισή τους απο το μεσημέρι. Οι κιθάρες των Elegy έμειναν στο αεροδρόμιο της Ολλανδίας, με αποτέλεσμα να ενεργοποιηθούν άμεσα τα μέλη των The Silent Rage και να προμηθεύσουν με όργανα τους Ολλανδούς, οπότε τέλος καλό όλα καλά.
Οι πόρτες ήταν προγραμματισμένο να ανοίξουν στις 19:00 κάτι που δεν κατέστη δυνατόν, με αποτέλεσμα μια καθυστέρηση 26 λεπτών, μέχρι τελικά ο κόσμος να αρχίζει να γεμίζει το κύτταρο, ο οποίος ήταν αρκετός τηρουμένων των αναλογιών.
Η ώρα έγραφε 19:40 και οι The Silent Rage κάνουν την εμφάνισή τους στη σκηνή, όχι όμως με τον βασικό τους τραγουδιστή Μιχάλη Ρινακάκη, ο οποίος δεν μπόρεσε να παρευρεθεί, αλλά με τον Steve Venardo (τραγουδιστής στο πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος), ο οποίος έκανε αγώνα δρόμου για να ανταπεξέλθει και όπως φάνηκε τα κατάφερε εξαιρετικά.
Οι Αθηναίοι ήταν σε μεγάλα κέφια με τον leader της μπάντας Νίκο Σιγλίδη να πρωτοστατεί με συνεχείς παροτρύνσεις προς το κοινό να ανταποκριθεί στα καλέσματά τους. Η αρχή έγινε με το “My Race Won’t Last” απο το πρώτο τους στούντιο άλμπουμ “The Deadliest Scourge” με τη σκυτάλη να παίρνει το εκπληκτικό “The Serpent Lord” και το κοινό να τους αποθεώνει.
Λόγω και της παρουσίας του Steve Venardo, ήταν μια καλή ευκαιρία να παραθέσουν στη σκηνή του κυττάρου και κάποια τραγούδια που δεν είχαν παίξει ποτέ μέχρι εκείνη την στιγμή, είτε είχαν περάσει πολλά χρόνια απο την τελευταία φορά που ο κόσμος τα άκουσε live. Ο λόγος για το “Thoughts Collapse” που το ακούσαμε για πρώτη φορά, και το “The Right To Dream” που τελευταία φορά ακούστηκε επί σκηνής το 2014.
Εξαιρετική εκκίνηση λοιπόν από τους The Silent Rage, με αρκετά καλό ήχο και τρομερή διάθεση, ζέσταναν την ατμόσφαιρα και αποχαιρέτησαν το κοινό στις 20:30 το οποίο τους αποθέωσε, για να ακολουθήσουν οι βετεράνοι Elegy.
Setlist: My Race Won’t Last / The Serpent Lord / Sin Of A Pilgrim / Storm Warrior / Leading The Legions / Crows Fly Back / The Right to Dream / Thoughts Collapse / A Piece of Eden
Στο Κύτταρο συνεχιζόταν η προσέλευση του κόσμου, που έδειχνε να το διασκεδάζει και τα φώτα έσβησαν τελικά στις 20:40 με το intro “Equinox” να ηχεί, για να υποδεχτούμε τους Ολλανδούς. Αέρινοι οι Elegy, ανέβηκαν στην σκηνή με τον Henk van der Laars να βρίσκεται ξανά στο σχήμα, μετά την αποχώρησή του το 1999 και την επιστροφή του το 2023.
Ο τραγουδιστής του συγκροτήματος Ian Parry, θύμισε στον κόσμο πως έχουν να επισκεφθούν τη χώρα μας από το μακρινό 1997 όταν είχαν ανοίξει τότε για τους Stratovarius (περίπου 26 ολόκληρα χρόνια δηλαδή) και ευχαρίστησε από τα βάθη της καρδιάς του όσους γέμισαν το κύτταρο για να τους δουν, προσθέτοντας και κάποια ευχαριστώ στα ελληνικά. Επίσης μας ανέφερε πως όλες οι κιθάρες τους έμειναν στο αεροδρόμιο του Άμστερνταμ και ευχαρίστησε τα παιδιά των The Silent Rage για την βοήθεια.
Η εκκίνηση έγινε με το “Trust” από το State Of Mind του 1997 το οποίο γίνεται δεκτό με μεγάλη ευχαρίστηση από το κοινό. Ο Ian Perry με δερμάτινο μπουφάν και φουλάρι στο κεφάλι, είχε ήδη αρχίσει να ξεδιπλώνει τις τρομερές φωνητικές του ικανότητες. Συνεχίζουν με “The Grand Change” από το ντεμπούτο τους άλμπουμ Labyrinth of Dreams. Απόλαυση οι Ολλανδοί με εξαιρετικό ήχο ειδικότερα στα τύμπανα.
Γενικά παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, (έχουν εγγόνια πλέον) όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Ian Perry, το instrumental “Anouk” είχε γραφτεί για την κόρη του Henk Van Der Laars, η οποία πλέον είναι 30 ετών με δυο παιδιά 8 και 5 χρονών. Ξέφυγα με τα χρόνια, επανέρχομαι λοιπόν και λέω πως παρά τα χρόνια που έχουν περάσει και την δισκογραφική αποχή από το 2002, οι Elegy είχαν μια εξαιρετική εμφάνιση, άκρως επαγγελματική, σοβαρή και μεστή.
Τελευταίο τραγούδι ήταν το “Manifestation of Fear”, αλλά το κοινό ζητούσε επίμονα να συνεχίσουν, το ήθελαν και οι Ολλανδοί, οπότε μας χάρισαν και το “I’m No Fool” και αποχώρησαν μέσα σε αποθέωση στις 21:48. Χαρά μας να τους ξαναδούμε.
Setlist: Trust / The Grand Change / Visual Vortex / Take My Love / 1998 (The Prophesy / Spirits / All Systems Go / Losers Game / Anouk / Circles In The Sand / Frenzy / Manifestation Of Fear
Encore: I’m No Fool
H ώρα που όλοι περίμεναν σε αυτό το live πλησίαζε. Η αναμονή κράτησε αρκετά είναι η αλήθεια, αφού οι Angra έκαναν την εμφάνισή τους στην σκηνή στις 22:35. Βέβαια θα μπορούσαν να είχαν ανέβει 10 λεπτά νωρίτερα αν ο Rafael που βγήκε πρώτος δεν καθόταν μπροστά στη σκάλα της σκηνής σκυφτός για να κάνει κάποιες ρυθμίσεις στην κιθάρα με τον τεχνικό.
Πρώτο τραγούδι είναι την εισαγωγή (Crossing) είναι το “Nothing To Say” και καταλαβαίνει κανείς πως γίνεται ο χαμός. Πάντως να πω ότι τις πολύ ψιλές του αείμνηστου Andre Matos, δεν τις έπιασε ο Fabio, όχι πως μας χάλασε αυτό,ίσα ίσα λατρεύω τη φωνή του Lione, απλώς το αναφέρω σαν μια παρατήρηση.
Άλλωστε δεν μιλάμε για κάποιον τραγουδιστή της σειράς αλλά για έναν από τους σπουδαιότερους στον χώρο που δυστυχώς μας άφησε νωρίς. Μιας και κάνω αναφορά σε παρατηρήσεις να πω οτι μάλλον ο χρόνος δεν έχει περάσει από πάνω από τον Rafael.
Anyway, αφού άρχισε τα ελληνικά και ο Fabio Lione ευχαριστώντας το κοινό, συνέχισαν με “Final Light” από τον τελευταίο δίσκο του Kiko Loureiro με τους Angra, (Secret Garden του 2014), όπου μας ζήτησε να ανάψουμε αναπτήρες, φακούς και γενικά φώτα για να δημιουργηθεί η κατάλληλη ατμόσφαιρα.
Ο ήχος ήταν αρκετά καλός αν και θα ήθελα μεγαλύτερη ένταση στη φωνή. Γενικά πέρασαν μια βόλτα απο τη συνολική τους δισκογραφία, δυστυχώς όμως δεν έπαιξαν τίποτα απο το Fireworks που είναι και απο τα αγαπημένα μου άλμπουμ των Angra. Έκαναν μια πολύ επαγγελματική εμφάνιση και ελπίζουμε να μην περάσουν πάλι 19 χρόνια για να τους ξαναδούμε.
Αφού αποχώρησαν προσωρινά με το “Waiting Silence”, επανήλθαν για encore με “Carry On” και “Nova Era” όπου έγινε ο κακός χαμούλης. Μας ευχαρίστησαν εγκάρδια και αποχώρησαν στις 00:10.
Εν κατακλείδι θα περίμενα το κύτταρο να ήταν ασφυκτικά γεμάτο για μια τέτοια συναυλία αλλά κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ποιός ξέρει; Ίσως να έφταιγε η μέρα, ίσως τα τριήμερα καθαράς Δευτέρας και της 25ης, ίσως και να ξεθώριασαν λίγο στις μνήμες του ελληνικού metal κοινού.
Ανταπόκριση: Ανδρέας Ζώρας
