Οι Amken είναι από τις ελπιδοφόρες μπάντες του thrash metal με καταγωγή από την χώρα μας. Φέτος κυκλοφόρησαν μέσω της Γερμανικής δισκογραφικής, Massacre Records, τον δεύτερο τους δίσκο με τίτλο “Passive Aggression”, για τον οποίο κλήθηκε να μας μιλήσει ο κιθαρίστας της μπάντας, Γιάννης Καρακούλιας.
Γεια σου Γιάννη και καλώς ήρθες στο Greekrebels.gr. Καταρχάς, συγχαρητήρια για τον καινούργιο σας δίσκο, “Passive Aggression”, τον οποίο βρήκα πραγματικά δυνατό. Ποιο είναι το πρώτο feedback που έχετε λάβει από τον Τύπο;
Καλησπέρα Μίνω και ευχαριστούμε για την πρόσκληση! Να πούμε καταρχήν πως είμαστε πολύ χαρούμενοι που και ο κόσμος αλλά και ο τύπος μας έχει δώσει πραγματικά ένα πολύ καλό feedback ως τώρα για το “Passive Aggression”. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς μετά τα δύο πολύ δύσκολα χρόνια ξηρασίας λόγω Covid-19.
Πόσο καιρό σας πήρε να ολοκληρώσετε και να ηχογραφήσετε το δίσκο; Είστε ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα;
Η όλη διαδικασία της σύνθεσης και της ηχογράφησης πήρε γύρω στους έξι μήνες. Είμαστε περήφανοι για αυτόν το δίσκου και πολύ χαρούμενοι για την άριστη συνεργασία μας με τον Φώτη Benardo, που ήταν ο παραγωγός και μας βοήθησε πολύ να αποτυπώσουμε αυτό που είχαμε στο μυαλό μας.
Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την κυκλοφορία του “Theater Of The Absurd”. Έφταιξε η πανδημία που καθυστέρησε τόσο ο δεύτερος δίσκος ή απλά τώρα νιώσατε ότι είχατε να πείτε κάτι καινούργιο;
Τα κομμάτια του δίσκου σαν ιδέες υπήρχαν πολύ καιρό στη μπάντα, αλλά το όλο timing ήταν πραγματικά κακό. Ο δίσκος ήταν έτοιμος σχεδόν πριν καν την αρχή της πανδημίας αλλά όπως είδαμε με το που αυτή έσκασε όλα πάγωσαν, συναυλίες, κυκλοφορίες, τα πάντα. Χρειάστηκε κάποιον καιρό να ανασυνταχθούμε και να βρούμε μια καινούρια δισκογραφική, αλλά «ουδέν κακόν αμιγές κάλου» που λένε, καθώς πλέον είμαστε πολύ χαρούμενοι που είμαστε μέλη της Massacre Records.
Από που πηγάζει όλη αυτή η ενέργεια που βάζετε στα τραγούδια σας; Νιώθετε γενικά θυμωμένοι με κάτι και περνάτε αυτόν το θυμό στις συνθέσεις σας;
Τα τραγούδια του δίσκου αυτού, όπως και του “Theater..” για να λέμε την αλήθεια, είναι ένα σύνολο από θέματα που μας τσαντίζουν και η Ελληνική κοινωνία/επικαιρότητα είναι μια αστείρευτη πηγή τα τελευταία χρόνια.
Που αναφέρεται ο τίτλος “Passive Aggression” και για τι μιλάνε τα τραγούδια του δίσκου; Υπάρχει κάποια χαλαρή θεματολογία που τα ενώνει;
Όπως είπαμε και παραπάνω, όλα τα κομμάτια στο “Passive Aggression” μιλούν για κοινωνικές παθογένειες, αλλά έχουν και ένα κάπως “χαλαρό” φιλοσοφικό υπόβαθρο. Μας αρέσει σαν μπάντα να μιλάμε για όσα βλέπουμε και βιώνουμε στην ίδια μας την καθημερινότητα.
Το 2020 ο Διονύσης Κιάμος αντικατέστησε τον Δημοσθένη Καραχριστοδούλου στο μπάσο. Τον γνωρίζατε από πριν; Πώς είναι η συνεργασία μαζί του και τι νέες ιδέες έφερε στο τραπέζι;
Τον Διονύση τον γνωρίζαμε από παλιά σαν φίλο αλλά και σαν μουσικό. Με τις συνεχείς αλλαγές στην θέση του μπάσου δεν δόθηκε η ευκαιρία να ενσωματωθεί μόνιμα νωρίτερα, όμως μετά από αρκετό «ψηστήρι» και δωροδοκίες (γέλια) καταφέραμε να τον έχουμε κοντά μας. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς να έχουμε για μόνιμο μέλος έναν τόσο ταλαντούχο μουσικό αλλά πάνω από όλα έναν καλό φίλο και αδερφό.
Ποια ήταν η διαδικασία που ακολουθήσατε κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του νέου album; Υπάρχει κάποιος από εσάς που είναι κυρίως υπεύθυνος για τους στίχους ή τη μουσική ή είναι περισσότερο συλλογική προσπάθεια;
Το πιο σύνηθες είναι να φέρουμε κάποιες ιδέες/riffs στην κιθάρα και από εκεί γίνεται το δέσιμο με τα τύμπανα, όπου πλέον ένα κομμάτι παίρνει μορφή. Οι στίχοι «φοριούνται» στο τέλος, τους οποίους γράφω σχεδόν όλους εγώ και σαν main τραγουδιστής πλέον, αν και πάντα μου άρεσε να εκφράζομαι μέσω των στίχων στα κομμάτια μας.
Το “Passive Aggression” είναι αδιαμφισβήτητα ένας δυναμικός, επιθετικός και γεμάτος ενέργεια δίσκος, που ταυτόχρονα έχει αρκετά μελωδικά και ατμοσφαιρικά στοιχεία, όπως στο “Dead Man’s Land”, το οποίο μου άρεσε αρκετά με τους επικούς τόνους και την πιο heavy metal προσέγγισή που είχε. Θεωρείται πως τέτοια περάσματα είναι απαραίτητα ώστε να σπάει κάπως ο καταιγισμός του thrash;
Το θέτεις πολύ σωστά. Είναι κάτι που μας βγήκε εντελώς φυσικά και θεωρούμε πως αυτά τα μελωδικά περάσματα στα κομμάτια μας είναι ένα βήμα προς τη δημιουργία της δικής μας μουσικής ταυτότητας. Δεν θέλουμε να “κοπανάμε” συνεχώς τα αυτιά του ακροατή, αλλά να δημιουργούμε μια πιο σφαιρική εμπειρία, όπου η ένταση δεν είναι μια ευθεία γραμμή.
Πέρσι υπογράψατε με την Massacre Records. Πώς σας φαίνεται η συνεργασία με μια τόσο μεγάλη εταιρία και πόσο σας βοήθησαν με τον καινούργιο δίσκο;
Είμαστε ενθουσιασμένοι που βρισκόμαστε πλέον στην οικογένεια της Massacre. Είναι ένα μεγάλο βήμα για τους Amken και είμαστε σίγουροι ότι θα μας βοηθήσουν να ανέβουμε επίπεδο.
Πώς σας φαίνεται που επιτέλους θα μπορείτε να εμφανίζεστε ζωντανά και να προωθήσετε χωρίς προβλήματα τον καινούργιο σας δίσκο, αν βέβαια παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν;
Δεν περιγράφεται το πως είναι να ξαναπαίζεις ζωντανά μετά από τόσο καιρό. Σε τελική ανάλυση είναι αυτό που αγαπάμε περισσότερο απ’ όλα και ελπίζουμε πως δε θα ξαναζήσουμε παρόμοιες καταστάσεις όπως αυτές των δύο τελευταίων χρόνων.
Πώς περάσατε αυτή την πρωτοφανή εποχή της πανδημίας; Σας ήταν κάτι το δύσκολο ή πέρασε σχετικά αναίμακτα; Βρήκατε καινούργια ενδιαφέροντα να ασχοληθείτε;
Δυστυχώς δεν την πολυπαλέψαμε για να είμαστε ειλικρινείς. Η πρώτη είχε λίγο “την πλάκα της”, αλλά η δεύτερη και ο παραλογισμός της ήταν αβάσταχτη. Δυσκολευτήκαμε πολύ και περάσαμε δύσκολα αλλά επανερχόμαστε πολύ γρήγορα και είμαστε αισιόδοξοι πως τα πράγματα πάνε προς το καλύτερο.
Εκτός από το thrash metal ή το metal γενικότερα, υπάρχουν άλλα είδη μουσικής που ακούτε; Αν σας ζητούσα να μου πείτε πέντε μη-metal δίσκους που αγαπάτε, ποιους θα μου λέγατε;
Εννοείται πως ακούμε πολλά και διαφορετικά ήδη μουσικής. Προσωπικά λατρεύω τους Pink Floyd – και θα μπορούσα να βάλω πέντε δίσκους μόνο από αυτούς εδώ -, αλλά ας πω τα “Animals” από Pink Floyd, “Belirdi Gece” από She Past Away, “Revolver” από The Beatles, “Psycho Tropical Berlin” από La Femme και το “Seventeen Seconds” από The Cure… Αυτά μου έρχονται πρώτα στο μυαλό.
Ας περάσουμε στην εγχώρια metal σκηνή. Πώς τη βλέπετε; Θα λέγατε πως είναι ακόμη δυνατή και ενωμένη και πως έχει μέλλον ή όσο πάνε και δυσκολεύουν τα πράγματα;
Πιστεύω πως λόγο συνθηκών η metal σκηνή στη χώρα μας μαζεύτηκε κάπως. Σίγουρα είναι ενωμένη, απλά ελπίζω πως θα καλυτερέψουν τα πράγματα στα επόμενα χρόνια και για εμάς αλλά και για το καινούριο αίμα της σκηνής, γιατί το χρειαζόμαστε!
Τι άλλο κάνετε στη ζωή σας όταν δεν ασχολείστε με τους Amken;
Όλοι μας έχουμε καθημερινές δουλειές για να βιοποριστούμε, οπότε δεν μας μένει και πολύ χρόνος για κάτι άλλο πέραν της μπάντας. Εγώ προσπαθώ να διαβάσω κανένα βιβλίο ή να ακούσω καινούρια μουσική και να μένω ενήμερος για τις ειδήσεις της καθημερινότητας. Ο Χάρης το έχει ρίξει στις πολεμικές τέχνες.
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια, βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα;
Μόλις βγήκε ο καινούριος μας δίσκος οπότε τα πλάνα για φέτος είναι live, live, live. Οργανώνουμε ήδη το release show μας για την Αθήνα καθώς και άλλα Ελληνικά show. Την άνοιξη καλώς εχόντων θα βγούμε και σε Ευρωπαϊκή περιοδεία.
Παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ για αυτή τη συνέντευξη και σας εύχομαι ό,τι καλύτερο με τον καινούργιο δίσκο και με την μπάντα γενικότερα. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σας.
Σε ευχαριστούμε πολύ για την ευκαιρία και σας περιμένουμε όλους στα live μας ! IT’S FULL-SPEED OR NOTHING!
Συνέντευξη: Μίνως Ντοκόπουλος
Facebook
Twitter
YouTube
Instagram
Bandcamp
Spotify
Band Members
Γιάννης Καρακούλιας – Κιθάρες
Βάνιας Αποστολόπουλος – Φωνητικά, Κιθάρες
Διονύσης Κιάμος – Μπάσο
Χάρης Ζαμπούκης – Τύμπανα
Discography
Theater Of The Absurd, 2017
Passive Aggression, 2022