Αναμφίβολα το να ανήκεις και μόνο στη Γερμανική σχολή του thrash metal είναι από μόνο του ένα πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Όταν μάλιστα παίζεις με το τρόπο που παίζουν αυτοί εδώ οι αυθάδεις , εκ Κολωνίας ορμώμενοι νεανίσκοι τότε απλά κάθεσαι, ακούς και παθαίνεις. Με το φόβο μιας νέας πυρηνικής καταστροφής γιατί οι τυπάδες αυτοί δεν αστειεύονται, και μάλλον ξέρουν πολλά, ο θαρραλέος συντάκτης του Greekrebels.gr (εγώ δηλαδή!) χώνεται κάτω από τόνους τσιμέντου για ασφάλεια και προσπαθεί να αποκρυπτογραφήσει τα λεγόμενα στην άλλη άκρη της επικοινωνίας. Ο ανταποκριτής μας στη Κολωνία, Eugen Lyubavskyy , κιθαρίστας της μπάντας μεταδίδει…
Συγχαρητήρια για την πρώτη επίσημη κυκλοφορία σας. Είμαι ο Τάσος Δεληγιάννης από το Greekrebels.gr και πρέπει να σου πω ότι πραγματικά εντυπωσιάστηκα με όλα όσα έχετε καταφέρει σε αυτή τη πρώτη σας προσπάθεια. Πες μου για αρχή όσες πληροφορίες κρίνεις εσύ απαραίτητες σχετικά με τη διαδικασία των ηχογραφήσεων.
Hey Tasos, hey amigos in Greece (αμετάφραστο!). Είμαι ο Eugen, ο κιθαρίστας των Pripjat και είμαι εδώ για να απαντήσω στις ερωτήσεις σας. Είναι πολύ ωραίο που εσείς εκεί κάτω ενδιαφερθήκατε για τη μουσική μας. Ελπίζω η έκπληξη να ήταν θετική ,χαχαχα! Λοιπόν… για να δούμε τι μπορώ να σας πω για τη δημιουργία του “Sons Of Tschernobyl”. Αρχικά να σου πω ότι είναι το πρώτο μας μουσικό παιδί και είμαστε τόσο περήφανοι όσο θα μπορούσε να είναι κανείς για κάτι τέτοιο. Οι θετικές αντιδράσεις είναι κάτι πολύ σημαντικό, το σημαντικότερο όμως για εμάς είναι ότι πραγματικά αγαπάμε τη μουσική μας. Για να μην παρεξηγηθώ δεν εννοώ σκέψεις τους εμείς είμαστε και κανένας άλλος, αυτό που εννοώ είναι ότι γράψαμε ένα δίσκο στο στυλ του παλιού κλασικού και αγαπημένου thrash metal τον οποίο και γουστάρουμε πολύ. Το ακόμη καλύτερο σε αυτή την ιστορία είναι ότι όλα τα καταφέραμε μόνοι μας . Η μουσική, οι στίχοι, η παραγωγή , η ηχογράφηση , το mastering, όλα εμείς! Ο Kirill, ο τραγουδιστής μας είναι πραγματικά φοβερός σε ότι έχει να κάνει με τη δουλειά μέσα στο στούντιο. Χωρίς αυτόν τίποτα δεν θα ακούγονταν όπως ακούγεται τώρα. Το καλό επίσης, όπως μπορείς να καταλάβεις είναι ότι δεν χρειάστηκε να ξοδέψουμε χρήματα, που δεν μας περισσεύουν κιόλας, σε ένα παραγωγό με περιορισμένο χρόνο ενασχόλησης μαζί μας. Ακόμη και το artwork είναι δουλειά του καλού μας φίλου του Ixi. Όλη η φάση μοιάζει σαν οικογενειακή υπόθεση αν με πιάνεις.
Μετά τις εισαγωγικές γλύκες, να ξεκινήσει η ανάκριση και ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Γιατί επιλέξατε αποκλειστικά και μόνο να παίξετε thrash metal; Θέλω να πω ότι το thrash έζησε τεράστιες στιγμές δόξας στη δεκαετία του ’80 εκεί που όλα παίχτηκαν και κάθε πιθανή εκδοχή εξέλιξης του είδους εξερευνήθηκε. Τι έχεις να απαντήσεις κατηγορούμενε;
Νομίζω πως έχεις δίκαιο, χαχαχα. Σίγουρα το να αποφασίσεις να παίξεις thrash metal δεν περιέχει σε καμία περίπτωση του στοιχείο του νεωτερισμού ή της έκπληξης, κάτι όμως που πιστεύω ότι σήμερα πια ισχύει με όλα σχεδόν τα είδη του metal, αν αφήσεις βέβαια απ έξω όλα αυτά τα πειραματικά progressive πράγματα (σ.σ επί λέξη είπε experimental proggy stuff). Πάρε black, death, thrash που είναι περισσότερο το στοιχείο μας. Υπάρχουν τόσες καινούργιες κυκλοφορίες κάθε μήνα, χωρίς κάποια από αυτές να προσθέτει κάτι καινούργιο στο ιδίωμα, σωστά; Αυτό δεν είναι κατ’ ανάγκη κακό αν σκεφτείς ότι στο thrash, που μας ενδιαφέρει περισσότερο εδώ, έχουν παιχτεί τόσα διαφορετικά πράγματα που κάθε μπάντα μπορεί να ακολουθήσει το δικό της ξεχωριστό δρόμο, χωρίς στη τελική να υπάρχει και τόσο μεγάλη ανάγκη για κάτι καινοτόμο. Άκου για παράδειγμα Artillery, Overkill και Kreator. Όλοι thrash metal παίζουν αλλά τι σχέση έχουν ηχητικά μεταξύ τους;(σ.σ. ωραίος ο ψηλός και από ότι φαίνεται το κατέχει καλά το αντικείμενο). Τέλος να σου πω και το άλλο. Όλοι αυτοί οι μεγάλοι σιγά σιγά γερνάνε. Τι θα γίνει όταν όλα αυτά τα μεγαθήρια δεν θα μπορούν πια να shred-άρουν άλλο. Για να μην ανησυχείς , να σε διαβεβαιώσω ότι εμείς είμαστε εδώ!
Πες μου, τι είναι αυτό που σου αρέσει στο thrash; Θα ήθελα τη γνώμη σου όχι μόνο για τις μπάντες που γουστάρεις αλλά και για τα γενικότερα χαρακτηριστικά της σκηνής attitude κτλ.
Πρώτα από όλα θα σου έλεγα ότι είναι ειλικρινές και τίμιο. Θα έλεγα μάλλον ότι μιλάμε για το πιο τίμιο είδος ,αφού απουσιάζουν τελείως make up και λοιπά τελετουργικά (ritual) στοιχεία. Δεν φοράς κάτι άλλο για να βγεις στη σκηνή ούτε προσπαθείς να παραστήσεις κάποιον άλλο που, στη τελική, δεν είσαι. Ούτε μου χρειάζεται καν το καθαρό κανάλι του ενισχυτή, γι αυτό και δεν έχω. Μου αρέσουν και οι στίχοι. Υπάρχουν χίλια δυο στραβά στο κόσμο σήμερα και όταν ακούω και διαβάζω όλους αυτούς τους στίχους (κυρίως στο thrash) κάπως με βοηθάει να βάζω τη σκέψη μου σε μια σειρά και να αντιμετωπίζω τα πράγματα. Εντάξει, για να μην είμαι και ισοπεδωτικός μια χαρά είναι και η gore/splatter θεματολογία του death metal και τη γουστάρω, αλλά μου κάνει πολύ περισσότερο σαν μια ακραία μορφή διασκέδασης. Όπως και να το κάνουμε το thrash μου φαίνεται πολύ πιο αληθινό. Κάτι άλλο που μου αρέσει είναι αυτό το take it or leave it attitude που οι περισσότεροι thrashers έχουν. Μην με παρεξηγείς, γενικά δεν μου αρέσει να σχετίζομαι ή να με σχετίζουν με ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής. Το θεωρώ στενόμυαλο. Από την άλλη έμαθα και με τον άσχημο τρόπο μάλιστα, ότι το να έχεις πολύ καλό γούστο στη μουσική δεν μπορεί να σε αποτρέψει από το να είσαι και μεγάλος μαλάκας. Για να μην το κουράζω θα σου πω απλά ότι αγαπώ το metal στην ολότητα του και σε όλη τη ποικιλία που μπορεί να συμπεριλάβει στους κόλπους του.
Το αυτί μου πιάνει πολλά και εξαιρετικά πράγματα να συμβαίνουν στο κιθαριστικό τομέα. Αν σε ρωτούσα ποιους θα μου ανέφερες σαν τους αγαπημένους σου thrash metal κιθαρίστες; Και κάτι ακόμα.. υπάρχουν επιρροές/στοιχεία στο παίξιμο σου που ουσιαστικά να προέρχονται από άλλα είδη;
Κοίτα, η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάποιον guitar hero και νομίζω ούτε και ο Kirill αν το εννοείς έτσι. Από την άλλη νομίζω μπορείς ξεκάθαρα να ακούσεις στο δίσκο την αγάπη μας για όλα αυτά τα Slayer-ικά solos καθώς επίσης και το γεγονός ότι γουστάρουμε και πιο μελωδικά bluesy πράγματα επίσης σε αυτό το τομέα. Επιρροές από άλλα είδη σαφώς και υπάρχουν, αυτό όμως δεν μπορείς να το καταλάβεις με τη μία. Συμφωνήσαμε άλλωστε ότι η μουσική των Pripjat θα παραμείνει 100% thrash metal χωρίς άλλες “προσμίξεις”. Όλοι μας ακούμε και αγαπάμε πράγματα και από άλλα είδη μουσικής , που τα ακούμε συνέχεια και λογικό είναι οι επιρροές από αυτά να βγαίνουν στην επιφάνεια με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Εμείς αυτό που κάνουμε είναι να τα περνάμε όλα μέσα από το πυρηνικό φίλτρο των Pripjat και αυτό είναι που ακούς στο τελικό αποτέλεσμα του δίσκου.
Είναι σημαντικό για εσάς να ενσωματώνετε στοιχεία από άλλα είδη μέσα στη μουσική σας ή προτιμάτε να παίζεται ακριβώς με τον ήχο και το τρόπο που παιζόταν αυτή η μουσική πίσω στα χρυσά της χρόνια;
Τα χρυσά χρόνια είναι εδώ και τώρα. Ζούμε εν ειρήνη , εγώ μπορώ να πω “Άντε και γαμήσου Angela Merkel” και να μην με συλλάβουν. Δεν ξέρω τι σημαίνει πείνα και φτώχεια και μπορώ να ξοδέψω όλο μου το χρόνο στη μουσική. Τι άλλο χρειαζόμαστε; Καταλαβαίνεις και εσύ ότι είναι ζόρικο να είσαι μουσικός, από την άλλη όμως πάντα θα υπάρχουν δικαιολογίες να τις επικαλεστείς προσπαθώντας να δικαιολογηθείς ότι παλιότερα τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Εγώ θα έλεγα ότι καλύτερο είναι να πάρεις το κώλο σου να βγεις έξω και να προσπαθήσεις να αφήσεις το στίγμα σου. Όπως σου είπα και πριν προτιμάμε να κρατάμε τη μουσική μας καθαρή από επιρροές άλλων μουσικών ειδών. Δεν μπορούμε όμως να μην παραδεχτούμε και να μην θαυμάσουμε μπάντες όπως οι Revocation ή οι Skeletowitch. Φοβερές μπάντες με thrash βάσεις στον ήχο τους αλλά τόσες διαφορετικές επιρροές.
Εγώ πάντως επιμένω να σε πάω πίσω στη χρυσή εποχή του Thrash. Αυτό που θέλω να σε ρωτήσω είναι το εξής: εκείνα τα χρόνια θα έπρεπε να διαλέξεις με ποιο στρατόπεδο είσαι, σωστά; Εννοώ ότι αν ανήκες στην ευρωπαϊκή σκηνή, θα έπρεπε να ακούγεσαι σε κάτι ανάμεσα απο Kreator, Sodom ή Destruction. Από την άλλη εάν ανήκες στον ήχο του Bay Area θα έπρεπε να παίζεις σαν Slayer, Metallica, Dark Angel ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Κάθε Σχολή και κάθε ήχος είχε τα δικά του ξεχωριστά trademarks. Εγώ σε εσάς ακούω ένα συνδυασμό που κάνει το crossover μεταξύ των δύο Σχολών με τα πιο χαρακτηριστικά στοιχεία του ήχου σας να είναι οι Slayer και οι Kreator. Οι παλιοί κλασικοί σκληροπυρηνικοί οπαδοί θα μπορούσαν να αποδεχτούν κάτι τέτοιο;
Να διαλέγεις στρατόπεδα; Στη μουσική; Πως θα μπορούσα να το κάνω αυτό; Σκοπός δικός μας είναι να διαλύσουμε τα σύνορα και τα εμπόδια, τόσο στη πραγματικότητα όσο και στα μυαλά κάποιων. Έτσι ποτέ δεν θα μπορούσα να διαλέξω στρατόπεδο που λες και εσύ. Η μουσική στη τελική δεν είναι διαγωνισμός (σ.σ. άσχετο αλλά καλό).Οι εταιρείες είναι αυτές που προσπαθούν να σου δημιουργήσουν τέτοιους συνειρμούς με σκοπό να βγάλουν λεφτά. Εμείς υποστηρίζουμε τη μουσική των φίλων μας και των άλλων συγκροτημάτων όσο περισσότερο μπορούμε ,δεν έχει να κάνει με το να γίνεις καλύτερος (σ.σ. προφανώς εννοεί να βλέπεις ιδιοτελώς τη παροχή υποστήριξης προς άλλες μπάντες) έχει να κάνει με τη φιλία. Εννοείται πως δεν μας ενδιαφέρει από που κατάγεται η κάθε μπάντα. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να παίζει καλά. Για να απαντήσω και στην ερώτησή σου στις κριτικές που έχω διαβάσει μέχρι τώρα μας παρομοιάζουν με σχεδόν κάθε μεγάλη γνωστή μπάντα , πράγμα που δεν πειράζει και καθόλου, να σου πω και κάτι; We love ’em all!
Προέρχεστε από μια χώρα η οποία αποτέλεσε το λίκνο του ευρωπαϊκού thrash metal, πόσο εύκολο ήταν για εσάς να ξεφύγετε από τις βασικές αρχές αυτής της σκηνής και να κοιτάξετε και προς άλλες κατευθύνσεις;
Τόσο εγώ όσο και ο Kirill είμαστε από την Ουκρανία και συγκεκριμένα από το Κίεβο άρα όλα για εμάς είναι ξένα. Για να το πω σωστότερα από τη στιγμή που η μουσική είναι παγκόσμια την ίδια στιγμή τίποτα δεν μπορεί να είναι ξένο.
Εκτός από την εξαιρετική δουλειά που έχετε κάνει στα riffs, εδώ ακούω και κάποια πολύ ενδιαφέροντα leads/solos. Καταρχήν ήταν επιλογή σας να έχετε εκτεταμένα μέρη με lead παίξιμο και solos ή απλά σας βγήκε στη πορεία; Και δεύτερον έχετε κάποιον αγαπημένο κιθαρίστα, ας πούμε, πιο ακαδημαϊκού/βιρτουόζικου στυλ του οποίου το παίξιμο να εκτιμάτε;
Δεν είχαμε κανένα τέτοιο σχέδιο εξαρχής. Για να είμαι και ειλικρινής μαζί σου θα σου πω ότι πριν τη δημιουργία του δίσκου δεν είχα παίξει ούτε ένα solo στη ζωή μου και χρειάστηκε να μελετήσω αρκετά για να μπορέσω να φτάσω το επίπεδο του Kirill και να μπορώ και εγώ να παίξω έτσι στο δίσκο, αλλά άξιζε σίγουρα το κόπο. Αυτή η διαδικασία προφανώς και βελτίωσε αρκετά το πως ακούγονται τελικά τα κομμάτια μας. Κάποια από αυτά άλλωστε είχαν ετοιμαστεί σε ένα επίπεδο 80% από τον Kirill όπως τα “Toxic” και “Destruction Manifesto”. Αναφορικά με τη δεύτερη ερώτηση θα σου απαντήσω όχι. Ο Malmsteen μπορεί να πάει να γαμηθεί. Εντάξει ο άνθρωπος έχει φοβερά προσόντα, καμία συζήτηση γι αυτό, αλλά δεν μπορεί να γράψει ένα τραγούδι της προκοπής. Πραγματικά δεν με ενδιαφέρουν αγώνες ταχύτητας πάνω στο όργανο. Προτιμώ το συναίσθημα που μου βγάζουν κιθαρίστες σαν τον Iommi και τον Wylde από όλους τους Petrucci.
Είστε και εσείς μέρος της αναγέννησης του thrash metal ήχου που συντελείται στις μέρες μας. Ποιες μπάντες της φάσης σας θα μας πρότεινες να ακούσουμε οπωσδήποτε;
Αναγέννηση; Δεν θα το έλεγα. Τουλάχιστον όχι αν δεις τους μισοάδειους χώρους που πολλές από τις μεγάλες μπάντες του είδους αναγκάζονται να παίζουν. Από την άλλη υπάρχουν κάποιες πολύ αξιόλογες νέες μπάντες όπως οι Game Over, Suicidal Angels (έτσι), Havok, Lost Society, Dust Bolt, Shrapnel (σας τους παρουσίασα!), Violator. Το αν θα καταφέρουν να κατακτήσουν το κόσμο μένει να το δούμε ,αλλά το ότι κρατάνε το thrash metal ζωντανό είναι το πιο σημαντικό και αυτό που μετράει περισσότερο για μένα.
Υπάρχουν κάποιες τοπικές σκηνές άλλων χωρών που να θαυμάζεις; Γνωρίζεις καμία μπάντα από τα μέρη μας;
Όπως σου είπα και πριν δεν το βλέπω έτσι. Από την άλλη έχετε στην Ελλάδα κάποιες μπάντες που πραγματικά γουστάρω όπως τους Suicidal Angels και βέβαια τους Rotting Christ.
Έχετε στο μυαλό κάποια σχέδια για το που θα κινηθείτε στον επόμενο δίσκο;
Θα πρέπει να είναι καλός!
Το thrash metal φτιάχτηκε για να παίζεται δυνατά και κυρίως live. Αυτή η φράση προφανώς υποδηλώνει και εκτεταμένες περιοδείες. Πως μπορεί να συνδυαστεί κάτι τέτοιο με τη δημιουργία και ενδεχομένως και ηχογράφηση νέου υλικού για μια επερχόμενη κυκλοφορία; Θέλω να πω πως οι Metallica ας πούμε, κατά τη διάρκεια του ζεστάματος που κάνουν πριν βγούνε στη σκηνή (και όλοι έχουμε δει αρκετά σχετικά βίντεο) συχνά αυτοσχεδιάζουν ή/και δημιουργούν νέο υλικό είτε αυτό μπορεί να είναι απλά ένα riff ή ακόμη και ένα μεγαλύτερο μέρος για κάποιο νέο κομμάτι. Πως σας φαίνεται αυτός ο τρόπος δουλειάς;
Εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Οι Metallica για να μπορούν να το κάνουν αυτό έχουν μαζί τους ένα σωρό τεχνικούς, οδηγούς, ακόμη και μάγειρες ενώ πιθανόν να έχουν και κάποιον να τους κρατάει το πουλί ενώ κατουράνε. Εμείς, από την άλλη, όταν περιοδεύουμε πρέπει να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Να οδηγούμε κάνα οκτάωρο για να φτάσουμε από το ένα μέρος στο άλλο, να κουβαλήσουμε τον εξοπλισμό μας στη σκηνή, να στήσουμε, να κάνουμε soundcheck, ένα γενικότερο ζέσταμα, αν είμαστε τυχεροί να βρούμε κάτι να φάμε και μετά βέβαια πρέπει να παίξουμε και ύστερα πάλι να ξεκουβαλήσουμε και μετά βέβαια να πιούμε και να παρτάρουμε. Όπως λοιπόν καταλαβαίνεις ούτε χρόνος ,ούτε και ενέργεια υπάρχει για μια τόσο δημιουργική διαδικασία. Ο μοναδικός τρόπος οπότε είναι αυτή η διαδικασία να γίνει στα σπίτια μας.
Αφού λοιπόν το έφερε η κουβέντα τι σχέδια υπάρχουν για περιοδεία;
Μέσα στον Απρίλιο τελειώσαμε μια περιοδεία 2 εβδομάδων στην Ευρώπη. Ήταν μια από τις ωραιότερες εμπειρίες της ζωής μας. Είναι ακριβώς αυτό το οποίο θα θέλαμε να κάνουμε για όλη την υπόλοιπη ζωή μας. Είμαστε όμως μια νέα και άρα άγνωστη μπάντα με αποτέλεσμα πολλοί από τους συναυλιακούς χώρους που παίζαμε να είναι άδειοι. Από αυτή τη δουλεία και χρήματα χάσαμε-αλλά δεν μας πειράζει- και ουσιαστικά ο χρόνος της περιοδείας ήταν ο χρόνος των διακοπών μας, άρα όπως καταλαβαίνεις δεν είναι δυνατόν να μπορούμε να είμαστε στο δρόμο όλο το καιρό. Από του χρόνου πάντως θα ξαναβγούμε σίγουρα, μένει μόνο να κανονιστεί σωστά. Μέχρι τότε θα παίζουμε όπου μπορούμε τα σαββατοκύριακα, άλλωστε η μουσική μας είναι για να παίζεται live!
Υπάρχουν πραγματικά τόσες πολλές και συνάμα εμβληματικές μπάντες στο thrash metal. Εσάς σας αρέσουν οι διασκευές; Αν σας έλεγα ότι μπορείτε να διαλέξετε 5 από αυτές, ποιες θα διάλεγες;
Χαχαχα, δεν κάνουμε πολλές διασκευές. Στις αρχές παίζαμε το “Ausgebombt” από Sodom και το “Alice in Hell” από Αnnihilator για να μεγαλώσουμε λίγο και τη διάρκεια του set μας. Τώρα έχουμε κοντά μια ώρα υλικού για να παίξουμε οπότε το ψιλοπαρατήσαμε. Μια φορά κατακρεουργήσαμε το “Rainning Blood”, πριν από αρκετά χρόνια βέβαια ,αν και ακόμα το θυμάμαι πότε πότε και γελάω… Αυτό το οποίο θα θέλαμε να κάνουμε αυτό το καιρό είναι μια πιο thrashy εκδοχή του κλασικού τραγουδιού των Judas Priest του “All Guns Blazing” από το “Painkiller”. Μας αρέσουν περισσότερο τέτοιες διασκευές εκτός του ιδιώματος.
Υπάρχει κάποιο άλμπουμ ή τραγούδι το οποίο θα σκοτώνατε για να το έχετε γράψει εσείς;
Πραγματικά αδύνατο να καταφέρω να διαλέξω. Υπάρχει τόση πολλή γαμάτη metal μουσική εκεί έξω. Πιθανόν κάτι από Iron Maiden. Πιθανόν να σου το λέω γιατί άκουγα το “Rock In Rio” μόλις πριν και τους λατρεύω πραγματικά.
Χωρίς καμία αμφιβολία οι Slayer είναι το μεγαλύτερο όνομα ever στο thrash, σωστά μέχρι εδώ; Κάθε λίγο και λιγάκι και με την έκρηξη του είδους τα τελευταία χρόνια τα media τρελαίνονται να χαρακτηρίζουν νέες μπάντες σαν τους νέους Slayer, ακριβώς όπως στο NBA όποιον δούνε και καρφώνει καλά του κολλάνε χωρίς δεύτερη σκέψη το προσωνύμιο “Νέος Jordan”. Γενικά διαφωνώ με την ερώτηση αλλά για χάρη της συνέντευξης θα ήθελα εσύ να δώσεις αυτό χαρακτηρισμό (όχι για το Jordan!) σε μια μπάντα που νομίζεις ότι τον αξίζει.
Pripjat! Έλα να δεις ένα show μας και θα καταλάβεις!
Τελευταία αλλά σε καμία περίπτωση λιγότερο σημαντική ερώτηση. Είναι σε εσάς οι στίχοι εξίσου σημαντικοί με το μουσικό περιεχόμενο; Η όλη θεματολογία σας φαίνεται να περιστρέφεται γύρω από τη Πυρηνική Απειλή. Θα μπορούσες να μου πεις μερικά πράγματα για τους στίχους και ποιος είναι ο υπεύθυνος για αυτούς;
Εγώ γράφω τους περισσότερους. Το Τσερνομπίλ είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά δεν περιστρέφονται όλοι οι στίχοι γύρω από αυτό. Το “Destruction Manisfesto” είναι ένα κομμάτι επηρεασμένο από το documentary “Heavy Metal In Baghdad”. Αυτοί οι άνθρωποι εκεί, πραγματικά είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αγάπη τους σε αυτή τη μουσική. Τέτοιες άσχημες καταστάσεις είναι που έρχονται να μου θυμίσουν ποια πράγματα είναι αυτά που όντως έχουν αξία. Δεν είναι σίγουρα τα τσιμπούκια, η κοκαΐνη και όλες αυτές οι αηδίες. Είναι η ειλικρίνεια, οι φίλοι και να περνάς καλά. Οι στίχοι είναι πολύ σημαντικοί για μένα. Πρέπει να μου λένε κάτι αυτά που ο Kirill ουρλιάζει όταν είναι πίσω από το μικρόφωνο στη σκηνή, κατά συνέπεια δεν γίνεται να μιλάνε για πάρτι και για τα συναφή. Εργάζομαι ως δημοσιογράφος οπότε οι λέξεις και άρα οι στίχοι είναι σίγουρα η ειδικότητά μου. Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω πως γίνεται μια μπάντα να μην νοιάζεται γι αυτούς, εκτός αν φυσικά μιλάμε για το grindcore εκεί όπου ένας απλό μουγκρητό τη κάνει τη δουλειά.
Πες μας σε παρακαλώ πως θα μπορούσε κάποιος ενδιαφερόμενος να αγοράσει το cd σας. Στη κριτική μου να σου πω ότι σας χαρακτήρισα σαν τη καλύτερη νέα Γερμανική thrash metal μπάντα.
Σοβαρά; Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ! Αγαπάμε πάρα πολύ αυτό που κάνουμε και σου υπόσχομαι ότι θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Μπορείτε απλά να μου στείλετε ένα e-mail στο [email protected] και θα σας στείλω τη κόπια σας. Μπορείτε επίσης να επισκεφθείτε τη σελίδα της εταιρείας μας της Bret Hard Records που έχουν on line shop. Τέλος μπορείτε να μπείτε στο site μας www.pripjat-thrash.de. Σύντομα θα μπορείτε να αγοράζετε και από εκεί.
Οι τελευταίες λέξεις είναι δικές σας, vielen dank!
Μάγκες σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για την υποστήριξη και το ενδιαφέρον. Συνεχίστε να κρατάτε το metal ζωντανό. Μείνετε παθιασμένοι , πηγαίνετε στις συναυλίες και απολαύστε το να είστε metalheads. The world is yours. Θα σας δούμε στο pit.
Τάσος Δεληγιάννης
https://www.facebook.com/PripjatBand
http://www.pripjat-thrash.de/
Band Members:
Yannik Bremerich – Drums
Eugen Lyubanskyy – Κιθάρες
Kirill Gromada Φωνητικά, Κιθάρες
Michael Thomer – Μπάσο
Discography:
Sons Of Tschernobyl, 2014
