Devon Graves
Δευτέρα 9 Οκτωβρίου, Κύτταρο, Αθήνα
Να και ένα άχαστο live. Στην μουσική μας και ακόμα περισσότερο στην χώρα μας, λόγω συνθηκών, σπάνια απολαμβάνουμε τέτοιου είδους εμφανίσεις. Τα ακουστικά show δεν είναι και τα πιο δημοφιλή για πολλούς και διάφορους λόγους αλλά προσωπικά για μένα η ευκαιρία του να ακούσεις κάποιες από τις αγαπημένες σου συνθέσεις απογυμνωμένες από τον ηλεκτρισμό είναι κάτι το μοναδικό. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για τον αγαπητό Devon Graves που με τους Psychotic Waltz και τους δικούς του Deadsoul Tribe έχουν γράψει ιστορία.
Δευτέρα λοιπόν βρέθηκα έξω από το Κύτταρο όπου να πω την αλήθεια η αρχική προσέλευση του κόσμου με απογοήτευσε μιας και μιλάμε για λίγα άτομα. Τα μπλουζάκια Psychotic Waltz, Queensryche, Fates Warning έδιναν και έπαιρναν. Τελικά προς μεγάλη χαρά, και κατά την λήξη της συναυλίας, διαπίστωσα ότι το μαγαζί είχε αρκετό κόσμο. Αυτό δεν το είχα καταλάβει μιας και πρακτικά παρακολούθησα όλο το live σχεδόν μαγεμένος και καθιστός μπροστά μπροστά. Αυτή ήταν και μια έκπληξη μιας και μπαίνοντας στο μαγαζί είδα σειρές από καρέκλες να μας περιμένουν. Τελικά μας σκέφτονται και εμάς τα γερόντια σκέφτηκα.
Στην ώρα του ο Devon Graves ανέβηκε στην σκηνή. Μόνος του με μια ακουστική κιθάρα. Εδώ να πω ότι στην αρχή της ανακοίνωσης της μικρής αυτής περιοδείας υπολόγιζα ότι θα έχει και κάποιους μουσικούς μαζί του αλλά με τις πρώτες φωτογραφίες που άρχισαν να κυκλοφορούν κατάλαβα πως ήταν μόνος του.
Το κύριο πιάτο του set ήταν το “Bleeding” των Psychotic Waltz. Έτσι εξάλλου είχε διαφημιστεί η περιοδεία αυτή. Ο Devon μας παρουσίασε ακουστικές εκδώσεις των κομματιών του τελευταίου, πριν την πρώτη διάλυση τους, άλλες σχετικά κοντά στα πρωτότυπα όπως το “Faded” και το “My Grave” και κάποιες αρκετά εναλλακτικές όπως το “Northern Lights”. Ο τραγουδιστής ήταν σε πολύ καλή φόρμα και όπως πάντα απόλυτα ειλικρινείς με το κοινό του. Όπως και στα live των Deadsoul Tribe έτσι και εδώ δεν δίστασε να αυτοσαρκαστεί «είμαι σίγουρος πως οι κιθαρίστες από κάτω θα γελάνε με το πώς παίζω κιθάρα» ή «προφανώς και δεν μπορώ να παίξω όπως οι Psychotic Waltz. Αυτοί οι άνθρωποι έγραφαν απίστευτα πράγματα». Ζήτησε συγνώμη για το “Skeleton” που δεν κατάφερε να το παρουσιάσει σε ακουστική μορφή αλλά μας αντάμειψε με ένα μικρό δείγμα από αυτό για λόγους συμβολαίου όπως ο ίδιο είπε χαριτολογώντας.
Δεν έλειψαν οι βουτιές στο παρελθόν με το “Hanging On A String” από το “Into The Everflow” ή το “I Remember” από το ντεμπούτο. Με μεγάλη θλίψη μας εξήγησε του λόγους, όχι πως δεν τους ξέραμε, για τους οποίους το σχήμα δεν περιόδευσε για το φοβερό “The God Shaped Void” και μας παρουσίασε το “Demistified” από αυτό.
Φυσικά και δεν θα μπορούσαν να γίνουν και οι αναφορές στους Deadsoul Tribe με αρκετά κομμάτια από την δισκογραφία τους όπως το “Cry For Tomorrow” αλλά και από το προσωπικό του άλμπουμ με το “Windsong”. Είχε και διασκευές το μενού με τα “Let It Be” και “Imagine” αν και πιστεύω ότι το highlight της βραδιάς ήταν το “Space Oddity” με την δικιά μας Μαντώ να ανεβαίνει στην σκηνή.
Δύο σχεδόν ώρες μας κράτησε συντροφιά ο Devon. Ήταν ένα άρτιο show; Προφανώς όχι, εξάλλου και ο ίδιος το τόνισε ξανά και ξανά. Δεν πιστεύω ότι ενόχλησε όμως και κανέναν αυτό. ολόκληρα συγκροτήματα επί σκηνής και δεν τολμάνε να κάνουν κάτι τέτοιο. Είδα έναν άνθρωπο που ευχαριστήθηκε επί σκηνής όσο και εμείς κάτω από αυτήν. Γέλαγε, έλεγε ιστορίες, μίλαγε με τον κόσμο. Αυτό από μόνο του ήταν και το μισό show. Αφού τελείωσε την εμφάνιση του κατέβηκε από την σκηνή και μίλησε με τον κόσμο ενώ με χαρά υπέγραψε ότι είχε ο καθένας μας και έβγαλε φωτογραφίες.
Νομίζω πως πρέπει οι διοργανωτές σιγά σιγά να αρχίσουν να βλέπουν πιο ζεστά το θέμα εναλλακτικών συναυλιών. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει και ο κόσμος να τις στηρίξει στο έπακρο.
Ανταπόκριση: Μιχάλης Νταλάκος
