Ανταποκρίσεις

Lamb Of God, Aetherian

Lamb Of God, Aetherian
Τετάρτη 3 Ιουλίου 2019, Gazi Music Hall, Αθήνα

Ομολογώ ότι πήγα προς το χώρο έχοντας μεγάλη ανησυχία, κυρίως επειδή το χθεσινό βράδυ στο ίδιο μέρος με τους Dream Theater έφαγε ανελέητο κράξιμο, με τις ευθύνες να βαραίνουν τη διοργανώτρια εταιρεία. Ο φάκελος βέβαια «metal συναυλία σε μπουζουκτσίδικο» έχει και κάποια εξαιρετικά βράδια, όπως αυτά που είχα ζήσει εγώ στον ίδιο χώρο με Megadeth, Clutch, Apocalyptica και φυσικά με το έπος των Machine Head λίγο πιο δίπλα. Ευτυχώς, το μόνο πρόβλημα ήταν η περιορισμένη ορατότητα προς τη σκηνή λόγω του ότι είναι χαμηλότερη από αυτή που έχουμε συνηθίσει.

Ακριβώς στην ώρα τους βγήκαν στη σκηνή οι Αθηναίοι Aetherian, τους οποίους θυμόμουν σαν τετράδα αλλά είδα πέντε μέλη στο σανίδι. Μία μπάντα που ήθελα πάρα πολύ να δω ζωντανά, αφού το προ διετίας ντεμπούτο τους The Untamed Wilderness είναι φοβερό. Αν τους άκουγε κανείς και δεν ήξερε από που είναι, πιθανώς θα υπέθετε Φινλανδία, αφού το melodic death metal τους είναι άμεσα επηρεασμένο από τη σκηνή της χώρας. Σκεφτείτε για παράδειγμα μπαντάρες όπως Insomnium, Omnium Gatherum ή Wolfheart για να είστε μέσα. Ο ήχος στην αρχή δεν ήταν καλός, αλλά ευτυχώς έφτιαξε πολύ γρήγορα μετά από ελάχιστα λεπτά. Υπέροχες μελαγχολικές μελωδίες, κομμάτια κατά βάση mid-tempo τα οποία έσπερναν και όταν ανέβαζαν ταχύτητες, άψογη απόδοση και δέσιμο επί σκηνής. Ο κόσμος ανταποκρίθηκε πάρα πολύ ζεστά στην εμφάνισή τους και είμαι σίγουρος ότι κέρδισαν πολλούς οπαδούς εκείνο το βράδυ. Μπράβο και πάλι μπράβο.

Setlist: Seeds Of Deception / Dark Earth / Black Sails / Shade Of The Sun / The Rain

Αυτό που ακολούθησε μετά, δύσκολα το περιγράφεις με λόγια. Η πρώτη και τελευταία εμφάνιση των Lamb Of God στη χώρα χρονολογείται στο 2010 και όσοι ήμασταν εκεί θυμόμαστε τι είχε γίνει. Ήταν λοιπόν απόλυτα λογικό ο κόσμος να περιμένει με λύσσα τη συγκεκριμένη βραδιά. Αυτό φάνηκε από την αρχή, αφού ακούστηκε η απαγγελία του Omerta και οι οπαδοί δεν άφησαν λέξη που να μην την φωνάξουν. Η μπάντα ανεβαίνει στη σκηνή και ο πανικός ξεκινάει. Ήχος εξαιρετικός (από εκεί που βρισκόμουν φυσικά), ο κόσμος να έχει αφηνιάσει και οι ιαχές να ακούγονται δυνατότερα και από τους LOG. Συνέχεια με το “Ruin” στο οποίο ο παροξυσμός δε σταματούσε, ενώ στο ανυπέρβλητο Walk With Me In Hell το Γεωδυναμικό Ινστιτούτο μπορεί και να κατέγραψε μικρής έντασης σεισμό αφού έτσι που χοροπηδούσε ο κόσμος κυριολεκτικά σειόταν το κτίριο.

Όσο για τη μπάντα, δε νομίζω ότι χρειάζεται να πω πόσο αψεγάδιαστοι ήταν. Ο Randy Blythe έτρεχε συνέχεια στη σκηνή σαν το κατσίκι και έκανε τους οπαδούς ό,τι ήθελε, οι «έγχορδοι» Mark Morton/Willie Adler (κιθάρες) και John Campbell (μπάσο) είχαν μία cool-as-fuck αύρα και απλά απολάμβαναν το χάος που δημιουργούσαν, ενώ ο Art Cruz, που αντικαθιστά (προσωρινά;) από πέρυσι το θηρίο Chris Adler στα drums ο οποίος αναρρώνει από ένα ατύχημα με μηχανή, ήταν καταπληκτικός. Δεμένοι σαν μπετόν, δεν γινόταν να βρεις ένα ψεγάδι σε αυτό που έκαναν ενώ το φανταστικό light show έδωσε παραπάνω πόντους στην εμφάνισή τους.

Η συναυλία συνεχιζόταν με αμείωτη ένταση και μπορεί σε κάποια κομμάτια ο κόσμος να χαλάρωσε λίγο (που λέει ο λόγος), αλλά γενικά οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες που πραγματικά δύσκολα τις βλέπεις πλέον. Ειδικά στους υπερ-ύμνους Laid To Rest και Redneck που σήμαναν και τη λήξη, η κλοτσοπατινάδα δεν είχε προηγούμενο. Οι Lamb Of God απλά τα διέλυσαν όλα, πιθανώς χωρίς να ιδρώσουν και πολύ. Είναι στη φύση τους απ’ ότι φαίνεται. Τεράστια μπάντα, τεράστια εμφάνιση.

Setlist: Omerta / Ruin / Walk With Me In Hell / Now You’ve Got Something To Die For / As The Palaces Burn / 512 / Engage The Fear Machine / Blacken The Cursed Sun / Hourglass / Descending / Still Echoes / Laid To Rest / Redneck

Εν κατακλείδι, μιλάμε για μία από τις καλύτερες συναυλίες επί ελληνικού εδάφους γενικά. Η μπάντα εξαιρετική, το κοινό αφηνιασμένο, αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο μειονέκτημα. Μόνο δεκατρία κομμάτια σε μια εμφάνιση που κράτησε μία ώρα και δέκα λεπτά. Αν βγάλουμε ομιλίες και μικροδιαλείμματα, μιλάμε για μία ώρα το πολύ set, το οποίο αν και φοβερό με τεράστιες κομματάρες αγνόησε τρεις από τις εφτά κυκλοφορίες τους. Πραγματικά απαράδεκτο να παίζουν τόσο λίγο. Θα μου πεις, με μια πρόχειρη ματιά στις εμφανίσεις τους τον τελευταίο καιρό το ίδιο παίζουν. Και η εμφάνισή τους το 2010 εδώ είχε μόλις τρία κομμάτια παραπάνω. Βέβαια, δε νομίζω να ένοιαξε και τόσο τον περισσότερο κόσμο, αφού ήταν τέτοια η ένταση της συναυλίας που έφυγαν όλοι ικανοποιημένοι με χαμόγελα μέχρι τα αυτιά, αλλά όπως και να το κάνουμε τόσο μικρή διάρκεια πάντα χτυπάει άσχημα.

Ανταπόκριση: Γιώργος Τερζάκης
Φωτογραφίες: Νίκος Δρακόπουλος

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X