Pain Of Salvation, Scar Symmetry
07/01/2011 Fuzz Live Stage
Αθήνα
Με το δεξί φαίνεται ότι μας μπαίνει η νέα χρονιά μας και οι Pain Of Salvation παρέα με τους έτερους σουηδούς Scar Symmetry – οι δεύτεροι επισκέπτονται για πρώτη φορά την χώρα μας – θα ανοίξουν τις συναυλίες της χρονιάς. Προσωπικά εμένα οι Scar Symmetry πάντα μου άρεσαν και πάντα θα μου αρέσουν οπότε περίμενα με αγωνία να δω και τις επί σκηνής παρουσίας τους το γίγνεσθαι. Ξεκίνησαν την εμφάνιση του δυναμικά με το “The Iconoclast” από την τελευταία τους δισκογραφική δουλειά και στα καπάκια έρχεται το “Morphogenesis” για να αρχίσει να ζεσταίνεται το κοινό. Η μπάντα φάνηκε δεμένη επί σκηνής και οι δύο τραγουδιστές τους – με τον Roberth να είναι σε καλύτερη βραδιά από τον Lars σε άποψη απόδοσης – να προσπαθούν να ταρακουνήσουν το κοινό ώστε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα τους. Ακολούθησαν ανάμεσα σε άλλα τα “Ascension Chamber”, “Chaosweaver”, “Retaliator” ενώ την εμφάνιση τους έκλεισαν με το γνωστό hit τους “The Illusionist”. Πολύ καλό warm up και η συνέχεια ανήκει στους Pain Of Salvation, H μουσική των Pain of Salvation είναι πολυεπίπεδη. Έχουν το αστείρευτο ταλέντο να γράφουν τραγούδια εμπνευσμένα με πλήθος συναισθημάτων να εναλλάσσονται κατά τη διάρκειά τους και να συνεπαίρνουν τον ακροατή. Το ζητούμενο είναι λοιπόν αν καταφέρνουν να μεταδώσουν αυτά τα συναισθήματα και ζωντανά. Αφού και αυτό επετεύχθη, δεν υπήρχε αμφιβολία για το πόσο έντονο θα ήταν αυτό το live. Από τις 10 και μετά, όσοι βρεθήκαμε στο fuzz, ζήσαμε μια μοναδική εμπειρία. Ιδανικό ξεκίνημα με τα Remedy Lane/Of two beginnings/Ending Theme και είμαστε όλοι υποχείρια των διαθέσεών τους. Η μπάντα επί σκηνής είναι φοβερά άνετη και αν με 2 νέα μέλη δείχνει πολύ δεμένη (salute στον μπασίστα- μορφάρα με το Elvis αμάνικο). Ο Daniel Gindelow έχει εξελιχθεί σε χαρισματικό frontman. Αεικίνητος, επικοινωνιακός, χτυπιέται διαρκώς και η χαρακτηριστική του πλέον φωνή να απλώνεται σαν ιστός σε όλο το club. Το setlist περιλάμβανε τραγούδια από όλες τις περιόδους τους αν και αγνοήθηκε εντελώς το “ One Hour By The Concrete Lake”, γεγονός που καταλογίζω και το μοναδικό ψεγάδι σε ένα κατά τα άλλα τέλειο live. Σίγουρα ένα “The big Machine” ή ένα “Black Hills” θα μπορούσε να χωρέσει. Φυσικά όμως αυτή η παράλειψη δεν με εμπόδισε να απολαύσω και το υπόλοιπο show. Αναμενόμενα τα “Linoleum”, “Ashes” και “No Way”, ευχάριστες εκπλήξεις τα “People Passing By”και “Winning a War” από το “Entropia” και η μπάντα μας αποχαιρετάει για πρώτη φορά με τα “Kingdom of Loss” και το επικό “Perfect Element” στο τέλος του οποίου όλο το γκρουπ πλην του Hermansson παίζουν κρουστά. Μικρή αναμονή και οι POS επανέρχονται στη σκηνή για encore. Και τι encore ε; Ο Daniel κάθεται στα drums και τα “Come Together”από Beatles “Superstition” από Stevie Wonder σίγουρα μας εκπλήσσουν άπαντες, όχι όμως όπως στη συνέχεια, όπου ανεβαίνει για να αναλάβει το μικρόφωνο ο drummer Leo Margerit και να ερμηνεύσει το “Don’t talk to strangers” από τον Ronnie. Αν και εμφανώς τρακαρισμένος το παλικάρι έχει φωνάρα. Όμως το tribute στον Dio δεν τελείωσε εκεί. Αφού όλοι επανήλθαν στις φυσικές τους θέσεις στη σκηνή και ο Daniel μας προειδοποιεί πως μετά από αυτό ο Dio θα στριφογυρνάει στον τάφο του (sic), ακολούθησε μια jazz/funk διασκευή στο “Holy Diver” (!!!), που προσωπικά την κρίνω άκρως επιτυχημένη. Οι Pain μας αποχαιρέτησαν εν μέσω θερμών χειροκροτημάτων με το επικό “Nightmist” και όλοι μας αποχωρήσαμε γεμάτοι από αυτό το απίστευτα έντονο live που παρακολουθήσαμε. Σίγουρα δεν ήταν το Live για συνεχές κοπάνημα, όμως τέτοιου είδους συναυλίες προσφέρουν άλλου είδους χαρές γι αυτούς που τις εκτιμούν. Για άλλη μια φορά οι Pain of Salvation αποδείξανε πως δεν μπαίνουν κάτω από ταμπέλες και πως αυτός είναι ένας από τους πολλούς λόγους που είναι τεράστια μπάντα. Το μόνο που έχω να πω κλείνοντας είναι πως το συναυλιακό 2011 μπαίνει με τον καλύτερο τρόπο.
Scar Symmetry: Νίκος Σιγλίδης
Pain Of Salvation: Γιώργος Τσινάνης
