Αφιερώματα

Dark Tranquillity: Αφιέρωμα στην δισκογραφική τους πορεία

Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση των Dark Tranquillity επί Ελληνικού εδάφους με τους Ensiferum, τους Pyogenesis και τις Gwendydd, εμφανίσεις για τις οποίες μπορείτε να διαβάσετε εδώ, κάνουμε μια αναδρομή στις κυκλοφορίες του συγκροτήματος που ευθύνεται ανάμεσα σε άλλες για τον ήχο του μελωδικού death metal ήχου της σχολής του Gothenburg, παρέα με τους At The Gates και τους In Flames.

“Skydancer” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 30 Αυγούστου 1993 – Εταιρεία: Spinefarm Records

Mikael Stanne ρυθμικές κιθάρες. Martin Henriksson μπάσο. Anders Jivarp τύμπανα. Niklas Sundin κιθάρες. Anders Fridén φωνητικά. Μεταξύ 1989 και 1991 οι πέντε φίλοι δημιουργούν τους Septic Broiler, κυκλοφορούν το 1990 δύο demo κασέτες, τις “Enfeebled Earth” & “Rehearsal December 1990”, ώσπου το 1991 αποφασίζουν να αλλάξουν το όνομα τους σε Dark Tranquillity. Από κει και πέρα κυκλοφορούν τα demo Trail Of Life Decayed” (1991),  Promotape 1992”, το EP A Moonclad Reflection” (1992, Slaughter Records) καθώς επίσης την συλλογή Tranquillity μέσω της Πολωνικής Carnage Records σε 2000 αντίτυπα, στην οποία εμπεριέχονται τα Trail Of Life Decayed” (1991) και το EP A Moonclad Reflection” (1992).

Αυτό απέφερε και στο συγκρότημα το δισκογραφικό συμβόλαιο με την σχετικά νέα εταιρεία τότε, την Spinefarm Records από την Φινλανδία, που την ίδια χρονιά (1993) με τους Σουηδούς κυκλοφόρησε παράλληλα τα “North From Here” των Sentenced & “Drawing Down The Moon” των Beherit. Το “Skydancer” είναι λοιπόν αυτό το proto-melo-death metal album. Διαθέτει πιασάρικα, μελωδικά riffs κάτι που έρχεται σε αντιδιαστολή με τα brutal φωνητικά του Anders Fridén και το επιθετικό drumming, με την μπάντα να προσπαθεί να φτιάξει τον δικό της ήχο. Υπάρχουν επίσης κάποια πειραματικά στοιχεία όπως τα γυναικεία φωνητικά και οι ακουστικές κιθάρες. Το μελανό σημείο του δίσκου ωστόσο είναι η παραγωγή, η οποία είναι αρκετά αδύναμη αλλά σκεφτείτε για ποιο έτος μιλάμε. Όλα όμως δείχνουν πως έχουμε να κάνουμε με ένα συγκρότημα γεμάτο ενέργεια. Σίγουρα το μέλλον τους άνηκε μιας και επρόκειτο για κάτι διαφορετικό για την εποχή.

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

“The Gallery” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 7 Νοεμβρίου 1995 – Εταιρεία: Osmose Productions

Μετά το αρκετά καλό αλλά και άγουρο ντεμπούτο τους ονόματι “Skydancer” (1993), οι Dark Tranquillity κάνουν την κίνηση ματ και το 1995 κυκλοφορούν το αριστουργηματικό “The Gallery”. Κάποιοι λένε να μην κρίνουμε ένα βιβλίο (σ.σ.: ή και δίσκο) απ’ το εξώφυλλό του. Χαζομάρες. Ακόμη και το εξώφυλλο του Kristian Wahlin (σ.σ.: κατά κόσμον Necrolord) είναι υπέροχο ενώ και η αντικατάσταση του Anders Friden (In Flames) από τον Mikael Stane αποδείχτηκε «λίρα εκατό» για τους Dark Tranquillity. Ο δίσκος αποτελεί μνημείο για το τεχνικό Death Metal με τα τραγούδια που τον απαρτίζουν να είναι όλα μικρά ποιήματα τεχνικής. Από το “Punish My Heaven” μέχρι και το “Mine Is The Grandeur…Of Melancholy Burning”, ο ακροατής δε μπορεί να αποστρέψει την προσοχή του. Πολλοί αντιμετωπίζουν το “The Gallery” ως ένα προπομπό του “The Mind’s I” πράγμα που αν και είναι σωστό ίσως και να αδικεί λίγο το δίσκο. Σίγουρα πάντως αποτελεί την εισαγωγή μιας μεγαλειώδους πορείας που θα συνεχιστεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα.

Κείμενο: Στάθης Παντιώρας

“The Mind’s I” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 21 Απριλίου 1997 – Εταιρεία: Osmose Productions

Εκμεταλλευόμενοι το momentum που είχε δημιουργήσει η μεγάλη και δίκαιη επιτυχία του “The Gallery” οι Σουηδοί χτύπησαν απανωτά μέσα δύο χρόνια. Πρώτα έβγαλαν το EP “Enter Suicidal Angels” το 1996 με τέσσερα κομμάτια και μόλις έναν χρόνο μετά με το “The Mind’s I”. Πατώντας στην συνταγή του “The Gallery” το άλμπουμ αυτό μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί και ένα δεύτερο μέρος αυτού. Ακόμα όμως και σήμερα η πλάστιγγα γέρνει προς το “The Gallery”. Δίκαιο; Άδικο; Μικρή σημασία έχει.

Το “The Mind’s I” βρίσκει το σχήμα να αναπτύσσει το μελωδικό death metal του ακόμα περισσότερο. Για κάθε γρήγορο “κάφρικο” κομμάτι σαν το “Scythe, Rage And Roses” υπάρχει και ένα πιο αργό όπως το “Hedon”. Σημείο αναφοράς βέβαια για εμένα και πιστεύω και για πολύ ακόμα κόσμο είναι το επικότατο “Insanity’s Crescendo”. Μεσαίας ταχύτητας, ατμοσφαιρικό μα συνάμα και ασήκωτο με πανέμορφα γυναικεία φωνητικά από την Sara Svensson.

Στα 46 του λεπτά το άλμπουμ προσφέρει τα πάντα στον ακροατή και δείχνει ένα συγκρότημα γεμάτο όρεξη. Αλήθεια, πόσοι θυμάστε την πανέμορφη έκδοση σε CD που είχε βγει σε περιορισμένα αντίτυπα σαν βινύλιο 10”;

Κείμενο: Μιχάλης Νταλάκος

“Projector” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 10 Αυγούστου 1999 – Εταιρεία: Century Media Records

Αλλαγή εταιρίας και αλλαγές στην σύνθεση. Το σχήμα περνά στα μεγάλα σαλόνια μιας και πλέον έχει εδραιωθεί σαν όνομα. Αποχωρεί ο κιθαρίστας Fredrik Johansson και την θέση του παίρνει ο μέχρι τώρα μπασίστας τους Martin Henriksson. Το μπάσο αναλαμβάνει ο Michael Niklasson ενώ στο σχήμα μπαίνει και ο Martin Brandstrom στα πλήκτρα του οποίου η είσοδος στο σχήμα θεωρείται καταλυτική.

Το “Projector” είναι αρκετά διαφορετικό από ότι έχει κάνει το συγκρότημα μέχρι εκείνη την στιγμή. Οι ταχύτητες πέφτουν, ο ήχος γίνεται πιο σκοτεινός και αρχίζει η χρήση πλήκτρων, κάτι που από εδώ και πέρα θα συναντάμε όλο και πιο έντονα στον ήχο τους. Παράλληλα ο Stanne εκτός από τα ακραία του φωνητικά αρχίζει να δοκιμάζει τις ικανότητες του σαν βαρύτονος κάτι που προσωπικά ποτέ δεν με ενθουσίασε.

Στα πενήντα του λεπτά το “Projector” είναι αρκετά πειραματικό πιστεύω. Έχει κάποιες δυνατές στιγμές όπως το εναρκτήριο και αρκετά παράξενο “FreeCard” και “Undo Control”, με την Johanna Andersson στα γυναικεία φωνητικά, αλλά σίγουρα μας παρουσιάζει ένα σχήμα που μάλλον προσπαθεί να ξεφύγει από τον ήχο της σκηνής που οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό δημιούργησαν.

Κείμενο: Μιχάλης Νταλάκος

“Haven” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 17 Ιουλίου 2000 – Εταιρεία: Century Media Records

Και ξαφνικά οι Σουηδοί παθαίνουν… Φινλανδία! Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω αλλιώς αυτό που έγινε στο “Haven”. Με μόλις έναν χρόνο διαφορά από το “Projector” το σχήμα παρουσιάζεται όσο πιο διαφορετικό από ποτέ. Με τα πλήκτρα πανταχού παρόντα κανείς μπορεί να πει ότι το “Haven” ήταν η πρώτη τους προσπάθεια να δημιουργήσουν ένα πιο εμπορικό αποτέλεσμα.

Δηλαδή ποιος άκουσε το εναρκτήριο “The Wonders At Your Feet” και είπε “Ε, ναι, αυτό είναι σίγουρα Dark Tranquillity”; Σίγουρα το άλμπουμ έχει κάποιες καλές στιγμές αλλά κατά την άποψη μου μιλάμε για την πιο αδύναμη δουλειά τους μέχρι και σήμερα.

Πολλά τα προβλήματα: από την μια ο πλαστικός ήχος που δένει άψογα, με την κακή έννοια, με τα πλήκτρα. Από την άλλη οι ταχύτητες ή για την ακρίβεια η απουσία αυτών. Στο καπάκι η εμμονή του Stanne με τα καθαρά φωνητικά…

Με το πέρασμα του χρόνου θεωρώ το “Haven” ένα αποτυχημένο πείραμα που μάλλον κακό έκανε παρά καλό στην πορεία του σχήματος. Ευτυχώς η συνέχεια ΔΕΝ ήταν ανάλογη.

Κείμενο: Μιχάλης Νταλάκος

“Damage Done” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 22 Ιουλίου 2002 – Εταιρεία: Century Media Records

Το σερί των πολύ καλών κυκλοφοριών συνεχίζεται για τους Dark Tranquillity. Είναι γεγονός ότι απ’ το “The Gallery” του 1995 μέχρι και το “Fiction” του 2007 ο πήχης είναι πολύ ψηλά και οι μούσες έχουν κάνει «αρμενική βίζιτα» στον Mikael Stanne και την παρέα του.

Το “Damage Done” (2002) λοιπόν έρχεται μετά το αριστουργηματικό “Haven” (2000) και δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια ακόμη πολύ καλή κυκλοφορία για το συγκρότημα. Τα τραγούδια ακολουθούν ξεκάθαρα τη φόρμα του “Haven” με τα μελωδικά φωνητικά που απολαύσαμε στο “Projector” να έχουν εξαφανιστεί πλήρως (σ.σ.: κακώς αν θέλετε την άποψη μου). Το ενδιαφέρον του ακροατή κρατιέται αμείωτο καθ’ όλη τη διάρκεια του δίσκου και πως να γίνει αλλιώς άλλωστε όταν συνυπάρχουν τα “Monochromatic Stains”, “The Treason Wal”l, “Cathode Ray Sunshine” και “Ex Nihilo” (σ.σ.: χωρίς βέβαια τα υπόλοιπα τραγούδια να υστερούν); Οι Σουηδοί έχουν βρει τα μυστικά της έμπνευσης πράγμα που θα αποδειχθεί και στην επόμενη τους δουλειά, το “Character” του 2005.

Κείμενο: Στάθης Παντιώρας

“Character” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Ιανουαρίου 2005 – Εταιρεία: Century Media Records

Και φτάνουμε αισίως στο 2005 με τους Dark Tranquillity να κυκλοφορούν το “Character”  προσθέτοντας άλλη μια καταπληκτική κυκλοφορία στην ήδη άψογη δισκογραφία τους. Χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στις χαρακτηριστικές τους μελωδίες, ο δίσκος είναι απ’ τους πιο επιθετικούς της καριέρας τους θυμίζοντας μέχρι και τις “The Gallery” εποχές!

Ο δίσκος ξεκινάει με το “The New Build” και κυριολεκτικά νομίζεις ότι ακούς κάποιο χαμένο session του “The Gallery”. Ακόμη θυμάμαι την έκπληξή μου όταν άκουσα για πρώτη φορά το συγκεκριμένο τραγούδι. Καθώς ο δίσκος προχωράει διαπιστώνεις ότι ακούς ένα συγκρότημα στη χρυσή του εποχή και δε μπορείς να μην κάνεις σύγκριση με το αντίπαλο δέος των In Flames οι οποίοι την επόμενη χρονιά θα κυκλοφορούσαν το “Come Clarity”. Τα ηλεκτρονικά στοιχεία κάνουν εντονότερα την εμφάνισή τους με αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται μια ισορροπία που αποβαίνει ευεργετική για τον ακροατή. Δε λείπει βέβαια και ο απαραίτητος (σ.σ.: ας μου επιτραπεί η λέξη) «κράχτης» ονόματι “Lost To Apathy”, χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει ότι δεν είναι άλλο ένα αριστουργηματικό τραγούδι απ’ το συγκρότημα που μας είχε καλομάθει πλέον σε τέτοιες στιγμές. Όλος ο δίσκος κυμαίνεται σε δυσθεώρητα επίπεδα έμπνευσης, απαγορευτικά για άλλα συγκροτήματα.

Το “Character” εδραιώνει τους Dark Tranquillity ακόμη περισσότερο στις συνειδήσεις μας και μας κάνει να απαιτούμε ανάλογη συνέχεια.

Κείμενο: Στάθης Παντιώρας

“Fiction” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Απριλίου 2007 – Εταιρεία: Century Media Records

Έχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια από την κυκλοφορία του και το Fictionπαραμένει ένας από τους αγαπημένους μου δίσκους του συγκροτήματος. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να λέει ότι δεν είναι ένα φανταστικό άλμπουμ Ακόμα θυμάμαι την ισοπεδωτική τους εμφάνιση στο Gagarin (σ.σ.: 4/11) παρέα με τους Samael, στα πλαίσια προώθησης του, που τελικά βγήκαν πρώτοι αντί για headliners και τον κόσμο να φεύγει στους Ελβετούς industrial metallers.

Ολόκληρο το άλμπουμ έχει μια πραγματική χαρμολύπη μέσα σε αυτό, λες και «βλέπεις» ένα film noir. Υπάρχει αίσθηση εντελώς χαλαρή σε αυτό που είναι δύσκολο να περιγραφεί, καθώς η ίδια η μουσική δεν συνάδει με αυτήν και την όλη ατμόσφαιρα. Καταιγιστικά riffs, ίσως τα καλύτερα τύμπανα που έπαιξε ποτέ σε δίσκο ο Anders Jivarp, φανταστικά solos και leads ενώ ο Mikael Stanne δίνει στους οπαδούς του μερικές από τις καλύτερες φωνητικές μελωδίες, κάνοντας τες ευκολομνημόνευτες χάρη στην χαρακτηριστική του χροιά αλλά και τους εξαιρετικούς στίχους του δίσκου που είναι το λιγότερο… φανταστικοί! Δεν θα αναφερθώ καν στην παραγωγή που είναι για Oscar, αλλά σίγουρα ο Tue Madsen (Ektomorf, Aborted, Moonspell) έπαιξε καταλυτικό ρόλο χάρη στην μίξη που έκανε.

Κομμάτια όπως το διαμάντι Terminus (Where Death Is Most Alive)”, το Icipher, το Focus Shift και το Blind At Heart μιλάνε από μόνα τους. Η σύνθεση τραγουδιών εδώ είναι απολύτως κορυφαία. Έχουμε να κάνουμε με ένα γρήγορο, βαρύ, καλομελετημένο και καλογραμμένο άλμπουμ με μια πραγματική απελπισμένη αίσθηση. Αυτό τα λέει όλα.

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

“We Are The Void” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Ιανουαρίου 2010 – Εταιρεία: Century Media Records

To “We Are The Void” ίσως είναι το άλμπουμ εκείνο που παραξένεψε περισσότερο από όλα τους οπαδούς του σχήματος, όπως και εμένα, το οποίο το θεωρώ μέτριο σε σχέση με την προηγούμενη δισκογραφία του σχήματος. Κατ’ αρχάς, έπειτα από εννέα χρόνια στο σχήμα ο Michael Nicklasson αφήνει την θέση του μπασίστα στον Daniel Antonsson (exSoilwork, exDimension Zero). Το άλμπουμ αυτό θα είναι και το μοναδικό που θα ηχογραφήσει ο Antonsson για τους Dark Tranquillity.  

Κατά πολλούς το “We Are The Void” ακολουθεί από κοντά Damage Done, κάτι για το οποίο διαφωνώ. Η σύνθεση των κομματιών εδώ είναι άκρως πειραματική και αν ακούσεις αρκετές φορές το άλμπουμ, τότε θα καταλάβει κανείς ότι πέραν τριών – τεσσάρων περιπτώσεων, των In My Absence”, “Her Silent Language”, “I Am The Void& Iridium τα ξεχωρίζουν αρκετά, τα υπόλοιπα κομμάτια χωλαίνουν κατ’ εμέ. Σαν δίσκος αντικειμενικά σε σχέση με τους προκατόχους του, ηχεί αρκετά πιο μοντέρνος.

Είναι ένα αρκετά μέτριο άλμπουμ που σαν σύνολό δεν έχει τα απόλυτα κομμάτια που είχαν τα προηγούμενα άλμπουμ. Αν πιστεύετε όπως και ο γράφων ότι το “Character” και το “Fiction” είναι τα τελευταία καλά άλμπουμ αυτού του συγκροτήματος, τότε μπορώ να φανταστώ γιατί το βρίσκετε κάτι παραπάνω από απογοητευτικό.

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

“Construct” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 24 Μαΐου 2013 – Εταιρεία: Century Media Records

Ευτυχώς που ότι έφερε το “We Are The Void” φάνηκε να ήταν κάτι το παροδικό. Το “Construct” είναι το άλμπουμ εκείνο που επαναφέρει ηχητικά το σχήμα πίσω στις μέρες των προηγούμενων τεσσάρων κυκλοφοριών. Σε αυτό συμβάλει και η πρόσληψη του Jens Bogren (Amon Amarth, Amorphis, Orphaned Land) ως παραγωγού.

Όπως είπαμε παραπάνω, ο Daniel Antonsson αποχωρεί μετά από μια πενταετία με το σχήμα και ο Martin Henriksson επιστρέφει στο μπάσο, αφήνοντας έτσι τις κιθάρες και το σχήμα γίνεται εκ νέου πενταμελές, με τον Niklas Sundin να αναλαμβάνει τις κιθάρες.

Ο δίσκος αυτός περιέχει κατ’ εμέ κάποιες εξωφρενικές συνθέσεις, με τις The Science Of Noise”, “Apathetic”, “Endtime Hearts”, “State Of Trust”, “Immemorial & The Silence In Between να αποτελούν δείγματα εξαιρετικής γραφής του συγκροτήματος. Υπάρχουν φοβερά νέα, κιθαριστικά riffs αλλά μερικά λοξοκοιτούν όπως είναι λογικό, στο ένδοξο παρελθόν της μπάντας. Μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ακόμα ότι τα καθαρά φωνητικά του Stanne είναι έντονα στο “Construct”, δίχως αυτό να σημαίνει ότι δεν απολαμβάνουμε τα growl φωνητικά του. Τα πλήκτρα από την άλλη δημιουργούν μια εξαιρετική ατμόσφαιρα και ταιριάζουν πολύ καλά με τα υπόλοιπα όργανα.

Αν και δεν είναι τόσο καλό όσο το “Fiction”, το οποίο θεωρώ ότι είναι το καλύτερο άλμπουμ στα μεταγενέστερα χρόνια των Dark Tranquillity, είναι ωστόσο ένα εξαιρετικά ποιοτικό άλμα από το “We Are The Void”, το οποίο φάνηκε εν τέλει ότι είναι μια κακή στιγμή.

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

“Atoma” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 4 Νοεμβρίου 2016 – Εταιρεία: Century Media Records

Νέος δίσκος, νέες αλλαγές αφού από την μπάντα αποτελεί παρελθόν ο Martin Henriksson, τον οποίο και αντικαθιστά ο Anders Iwers (Tiamat, exAvatarium). Με το “Atoma” οι Dark Tranquillity δείχνουν σημεία ανάκαμψης στον πρότερο βίο τους, με το άλμπουμ να ακούγεται σαν φυσική συνέχεια του Fiction”, κάνοντας έτσι τα προηγούμενα δύο άλμπουμ, τα “We Are The Void” και “Construct” να ηχούν υποδεέστερα του και αυτό γιατί το “Atoma” είναι ένα πολύ πιο συμπαγές άλμπουμ. Ακόμη και τα πιο αδύναμα τραγούδια αυτού του άλμπουμ έχουν αρκετή ουσία ώστε να ακούγονται τουλάχιστον ενδιαφέροντα.

Μουσικά ο δίσκος εμπεριέχει κομματάρες όπως το “Atoma”, το “Forward Momentum”, το “Neutrality”, το “Faithless By Default”, το “Force Of Hand” (σ.σ.: με συμμετοχή στο solo από τον Bjorn Gelotte των In Flames), το “The Pitiless”, το “Our Proof Of Life”, το “When The World Screams” και το “Caves And Embers” σε κάνουν να προσδοκείς να τα ακούς ζωντανά. Είναι ο δίσκος εκείνος ο οποίος μετά το “Character” είναι μακράν ο πιο πλήρης. Εύκολα θα μπορούσε να παιζόταν από την αρχή ως το τέλος για εμένα σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση την περίοδο που κυκλοφόρησε.

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

“Moment” – Ημερομηνία Κυκλοφορίας: 20 Νοεμβρίου 2020 – Εταιρεία: Century Media Records

Ο δίσκος που σηματοδοτεί το τέλος μιας μεγάλης μουσικής καριέρας. Ο λόγος για τον Niklas Sundin, ιδρυτικό μέλος και κιθαρίστα της μπάντας για είκοσι εννέα χρόνια, του οποίου η αποχώρηση από τους Dark Tranquillity ήρθε και έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία στους πιστούς οπαδούς του σχήματος. Η αλήθεια είναι ότι η αντικατάσταση του έγινε όχι πό έναν αλλά από  δύο κορυφαίους κιθαρίστες, τον Christopher Amott (Black Earth, ex-Armageddon, ex-Arch Enemy) και τον Johan Reinholdz (Andromeda, Nonexist).

Όπως είχα αναφέρει και στην σχετική μου κριτική για το Moment”, το άλμπουμ αυτό πρόκειται να εξέπλησσε σε μεγάλο βαθμό τους οπαδούς του σχήματος, καθότι για εμένα είχαμε να κάνουμε με το «παιδί» που γέννησαν τα “Projector” (1999), “Haven” (2000) και “Damage Done” (2002) στο μεγαλύτερο βαθμό, έχοντας όμως τον «ώριμο» θα έλεγα ήχο που συναντούμε κυρίως στον προκάτοχο “Atoma” και ίσως και στο “Construct”.

Όσον αφορά τις συνθέσεις του δίσκου, ξεχωρίζουν εύκολα κατ’ εμέ τα “Eyes Of The World”, “Standstill” (σ.σ.: το δικό μου αγαπημένο και hit του δίσκου), “Transcient”, “Identical To None” και το επίσης ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ “The Dark Unbroken”, τα οποία προσδοκώ να ακούσω στην αυριανή εμφάνιση της μπάντας. Εσείς ποια θέλετε να ακούσετε;

Κείμενο: Νίκος Σιγλίδης

Tatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X