Οι Dark Tranquillity είναι σίγουρα μια από τις μπάντες που το ελληνικό κοινό λατρεύει, αλλά το ίδιο κάνει και η ίδια η μπάντα. Επιστρέφουν πλέον δισκογραφικά με τον δωδέκατο δίσκο της καριέρας τους, ονόματι “Moment”, έναν από τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς για εμένα. Ο παλιός φίλος και γνώριμος, Mikael Stanne, είναι απέναντι μου για να μιλήσουμε γύρω από την νέα τους δουλειά.
Γεια σου Mikael!
Καλησπέρα Νίκο, τι κάνεις φίλε μου;
Όλα καλά! Εσύ πως είσαι; Πάνε κάνα δυο χρόνια από την τελευταία φορά που βρεθήκαμε.
Φανταστικά, σε ευχαριστώ που ρωτάς. Πως πάνε τα πράγματα στην Ελλάδα; Είστε σε lockdown;
Επίσημα ξεκινάει αύριο, οπότε…
Κατάλαβα.
Εκεί πως πάνε τα πράγματα;
Ακόμα είναι ελεγχόμενα. Δεν υπάρχει όλος αυτός ο πανικός με μάσκες και τα σχετικά που συμβαίνει σε όλο τον κόσμο αλλά πιστεύω ότι θα περάσει σύντομα.
Μακάρι φίλε μου. Συγχαρητήρια λοιπόν για τον νέο σας δίσκο, το “Moment”. Πως αισθάνεσαι που είσαι λίγες μέρες μακριά από την κυκλοφορία του;
Πραγματικά είμαι τόσο χαρούμενος! Είναι ένας δίσκος που τον έχω βιώσει πολύ έντονα από την αρχή του μέχρι τώρα. Φαντάσου ότι πέραν από τις διάφορες συνεντεύξεις που έχω δώσει και έχω μιλήσει γι’ αυτόν, είχα την χαρά να βρεθώ εδώ στο Gothenburg σε ένα μικρό εργοστάσιο κοπής βινυλίου και να είμαι παρόν στην κοπή του. Πραγματικά ήταν τρελό αυτό! Δεν μου είχε ξανασυμβεί. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη έκδοση…
…Υπάρχει ακόμα διαθέσιμη;
Δυστυχώς όχι. Εξαντλήθηκε μέσα σε μία μέρα μόλις!
Ε τώρα…
(Γέλια) Ναι, ξέρω! Ελπίζω η Century Media να μας δώσει το ελεύθερο να κόψουμε μερικά αντίτυπα όταν με το καλό περιοδεύσουμε για το νέο δίσκο. Μπορεί για αρχή να έχουμε δρομολογήσει μια ζωντανή, streaming, εμφάνιση για τον νέο δίσκο την επομένη της κυκλοφορίας του, το Σάββατο 21 Νοεμβρίου, αλλά από την επομένη μπορεί να υπάρχει το απόλυτο χάος. Ποιος ξέρει; Ο χρόνος θα δείξει (σ.σ.: η συνέντευξη έγινε λίγες μέρες πριν την εμφάνιση αυτή).
Μέχρι στιγμής τι σχόλια έχεις λάβει κατά βάση από τον Διεθνή Τύπο για το νέο σας δίσκο;
Πάντοτε όταν είναι να κυκλοφορήσεις έναν νέο δίσκο είναι πάρα πολύ αγχωτικό να δεις εάν θα λάβει την αποδοχή του κοινού και των ανθρώπων που μας προωθούν με άρθρα τους, τόσο σε έντυπο όσο και σε ηλεκτρονικό τύπο. Μέχρι στιγμής ότι έχουμε λάβει σε διάφορα περιοδικά την πρώτη και την δεύτερη θέση εναλλάξ, μιας και “μαχόμαστε” για πρωτιά με τους Sodom που τυγχάνει να κυκλοφορούν τον δίσκο τους την ίδια μέρα με εμάς. Από ότι φαίνεται τους έχει αρέσει αρκετά το “Moment”, οπότε είναι πραγματικά χαρούμενοι γι’ αυτό.
Όσον αφορά τους οπαδούς, αυτοί τι σχόλια εξέφρασαν;
Η μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών μας ήταν σίγουρα ικανοποιημένη με το νέο υλικό, υπήρξα όμως όπως είναι φυσικό και αντιδράσεις μη θετικές. Δεν μπορείς να τους ευχαριστείς όλους με αυτό που κάνεις. Πρωτίστως αυτό που κάνουμε το κάνουμε για εμάς η αλήθεια είναι. Εμάς τουλάχιστον μας άρεσε αρκετά το τελικό αποτέλεσμα. Εφόσον άρεσε και στους περισσότερους, είμαστε σε καλό δρόμο. Το αντίθετο θα ήταν αυτό που θα με φόβιζε.
Ποιες θεωρείς ότι είναι οι σημαντικότερες διαφορές σε σχέση με το “Atoma”;
Νομίζω ότι κατά βάση το “Moment” σε σχέση με τον προκάτοχο του, το “Atoma”, είναι ένας δίσκος κατά πολύ πιο ειλικρινής. Σε αυτό βέβαια δεν έχει να κάνει τόσο η διαδικασία αλλαγής μελών, όπως πολλοί από τα ΜΜΕ υποστηρίζουν. Απλά έπρεπε να γίνει κάτι το διαφορετικό…
Έχεις δίκιο. Προσωπικά μιλώντας, ακούγοντας τον δίσκο σου δίνει την αίσθηση ενός comeback, ο οποίος σε γυρνά σε δίσκους όπως τα “Projector” (1999) & “Haven”. Ήταν κάτι που συνέβη ασυναίσθητα κατά την διαδικασία σύνθεσης του δίσκου;
Θα μπορούσα να σου πω πάνω σε αυτό πως είναι κάτι που απλά μας βγήκε φυσικά. Ποτέ δεν επιδιώκουμε να γράψουμε με ένα συγκεκριμένο στυλ. Όπως την εποχή του “Projector”, έτσι και τώρα, θέλαμε να κάνουμε κάτι το διαφορετικό. Ρισκάραμε για το αν θα αρέσει στον κόσμο. Τελικά άρεσε και αυτό είναι που μετράει στο τέλος.
Η τελευταία φορά που η μπάντα δούλεψε με δυο κιθαρίστες στην σύνθεση της ήταν στο “Construct”. Ποια ήταν η επίδραση που απέφεραν τα νέα μέλη στον νέο σας δίσκο;
Νομίζω πως ο καθένας τους έδρασε διαφορετικά. Ο Johan γράφει τόσο πολύ μουσική για τα άλλα του projects και κυρίως για τους Nonexist, όπου είναι η μεγαλύτερη του ενασχόληση, ενώ από την άλλη ο Chris είναι περισσότερο αυτός που θα βοηθήσει με κάποιες ιδέες εδώ και εκεί. Μπορεί για παράδειγμα να ακούσει ένα ρεφραίν ή μια μελωδία και να του αρέσει, θα προτείνει τις δικές του ιδέες και θα δουλέψουμε πάνω σε αυτές. Ο Johan θέλει από την άλλη να συμμετέχει στα πάντα. Αντιλαμβάνεσαι ότι είναι δυο διαφορετικοί άνθρωποι, αλλά μαζί δουλεύουν φανταστικά! Θέλαμε πραγματικά αρκετές ιδέες στις κιθάρες και ο Johan μπορεί να σου παίξει τα πάντα αλλά και ο Chris. Άλλωστε και οι δυο τους είναι καθηγητές κιθάρας. Τους προτείνεις μια ιδέα και το παίζουν το ίδιο λεπτό! Τρέλα φίλε μου! Ο Johan συνέβαλε με τρία κομμάτια στον δίσκο, τα οποία τα δουλέψαμε ώστε να ακούγονται πιο Dark Tranquillity. Εύκολα έχει καταφέρει να ενσωματωθεί στο στυλ της μουσικής μας. Το αντίστοιχο συνέβη και με τον Chris όταν άρχισε να ηχογραφεί solos. Ξέραμε ότι ο τύπος μπορεί να shred-άρει ακατάπαυστα αλλά δεν θα κολλούσε καθόλου σε εμάς.
Θα ήταν περίεργο όπως και να το κάνεις.
Συμφωνώ. Το να βρεις όμως την ισορροπία ανάμεσα στο συναίσθημα, στις μελωδίες και όταν αυτές περιβάλλονται από την τεχνική και την επιδεξιότητα που έχουν αυτοί οι δυο άνθρωποι, ήταν κάτι το φανταστικό να το βλέπεις να διαδραματίζεται μπροστά σου. Πραγματικά ξεπέρασαν τους εαυτούς τους.
Από την άλλη μεριά, πως ήταν να μην δουλεύεις με τον Niklas Sundin; Τουλάχιστον από μουσικής πλευράς, μιας και αυτός, εσύ και ο Jivarp και εν τέλει και ο Martin, παίζατε μαζί για πάρα πολλά χρόνια…
Αυτό ναι, ήταν πραγματικά περίεργο σαν συναίσθημα. Νομίζω ότι το όλο θέμα ξεκίνησε στο “Atoma”, όταν ο Niklas έδειχνε ότι ήθελε να μένει περισσότερο σπίτι από το να περιοδεύει. Είχε μόλις γίνει πατέρας και ήθελε να αφιερώσει χρόνο στην οικογένεια του. Φαινόταν ότι ήταν κάτι το οποίο το ήθελε για πολύ καιρό. Από την άλλη, ήταν πάντοτε σε όλες του τις εκφάνσεις τόσο δημιουργικός που πολλές φορές ο ίδιος ήταν, ήθελε πάντα να ζωγραφίζει, να δημιουργεί, κάτι που όταν βρισκόταν σε περιοδεία δεν μπορούσε να το κάνει.
Από την άλλη όμως, αυτός έκανε και το εξώφυλλο του δίσκου…
Ναι, ναι, δική του δημιουργία ήταν. Θα μπορούσε να κάτσει ήσυχος στο σπίτι του, να έχει τον πλήρη έλεγχο γύρω από αυτό. Αυτό είναι αυτό που μου αρέσει γύρω από αυτόν. Έχει πλέον τον χρόνο να δουλέψει πάνω στα εξώφυλλα που δημιουργεί, να κάνει πράγματα για το δικό του project…
…Έχει τύχει να ακούσεις καθόλου τον ομώνυμο δίσκο που κυκλοφόρησε με τους Mitochondrial Sun;
Εννοείται, μου αρέσει πάρα πολύ. Αυτό που ήθελα να πω όμως, είναι ότι παρόλο που δεν παίζουμε μαζί, είναι σημαντικό το γεγονός ότι μιλάμε ακατάπαυστα μαζί, σαν να μην πέρασε μια μέρα που οι δρόμοι μας να έχουν χωρίσει μουσικά. Αυτός είναι άλλωστε ο άνθρωπος που σχεδιάζει και πάντα θα κάνει τα εξώφυλλα μας, το merchandise μας, τα οπτικά που χρησιμοποιούμε στις εμφανίσεις μας… Γενικά αυτός κάνει οτιδήποτε έχει να κάνει με τα γραφικά. Πλέον είναι πολύ πιο εύκολο να συνεννοηθούμε γιατί δεν έχουμε να ασχολιόμαστε και για τα μουσικά θέματα. Αυτό το φροντίζουμε ήδη εμείς οπότε τώρα μπορούμε να κάνουμε αποκλειστικά ένα πράγμα μαζί αντί για εκατό που κάναμε (γέλια). Για εμένα, όσο και για τον Niklas, αυτό κάνει τα πράγματα απλούστερα και να ρολάρουν καλύτερα. Μας αρέσει που συμβαίνει. Όπως είπα… Είναι περίεργο το να δουλεύεις στο studio δίχως αυτόν αλλά μου αρέσει η πρόκληση του να δουλεύεις με τα νέα παιδιά. Είμαι απόλυτα καλά και συμφιλιωμένος με την εξέλιξη αυτή.
Τι θέλατε να περάσετε με το όλο νόημα γύρω από το εξώφυλλο; Ποιος ο συμβολισμός του;
Είχα μιλήσει σχετικά με τον Niklas σχετικά με τον τίτλο και για τα πράγματα που μπορεί κάποιος να δει για πρώτη φορά στην ζωή του. Βλέπεις κάτι καινούργιο, δέχεσαι μια νέα εμπειρία στην ζωή σου, όμως από την άλλη τα βλέπεις από μια σκοπιά που νόμιζες ότι δεν υπήρχε. Αυτό ήταν η κυρίως ιδέα γύρω από το εξώφυλλο. Αρχικά είχα σκεφτεί πως θα μπορούσε να βλέψεις και να κοιτά προς πολλές και διαφορετικές κατευθύνσεις, θα μπορούσε να είναι το οτιδήποτε, μιας και τα διαφορετικά μονοπάτια που θα έπαιρνες θα σε οδηγούσαν σε πολλά και διαφορετικά σημεία. Θα μπορούσε να εξαπλώνεται σαν ένας ιός με μια ευρύτερη έννοια. Σε εκείνο το σημείο ήρθε ο Niklas με τις πρώτες βασικές δομές του πως περίπου θα μπορούσε να είναι το εξώφυλλο. Αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω σε αυτές και εν τέλει καταλήξαμε σε αυτά τα διαφορετικά τοπία τα οποία κοσμούν το τελικό αποτέλεσμα. Στην ουσία ο χαρακτήρας στο εξώφυλλο προσπαθεί να δει το κάθε τι παράξενο και περίεργο τον περιτριγυρίζει. Μπορείς να το πεις σαν ένα είδους αποκάλυψης όλο αυτό. Αλλά και πάλι εκεί επενέβη και πάλι ο Niklas και χρησιμοποίησε κάποια θέματα που παραθέτουν στην αποκάλυψη, τα οποία φαίνονται τόσο πραγματικά αν τα παρατηρήσεις… Αν με ρωτήσεις, θα σου πω πως τα λατρεύω! Αν τα δεις στην έκδοση του βινυλίου, εκεί είναι που παθαίνεις πλάκα. Σούπερ απίστευτα!
Στο παρελθόν έχετε εμφανιστεί στην χώρα μας επτά φορές συνολικά αν δεν κάνω λάθος. Ποια ήταν η αγαπημένη σου από όλες αυτές;
Θα πω εύκολα την εμφάνιση μας στο Gagarin 205 στην Αθήνα παρέα με τους Candlemass και τους Entombed. Την θυμάσαι αυτή την συναυλία;
Αν θυμάμαι καλά ήταν 2002; (σ.σ.: 20/10; Ξεχνιέται; Δεν το νομίζω!)
Έχεις απόλυτο δίκιο. Τότε ήταν η πρώτη φορά που εγώ γνώρισα τους Candlemass και ως οπαδός είχα πάθει πλάκα. Είναι από τις αγαπημένες μου μπάντες. Το να παίζεις μαζί του είναι το κάτι άλλο. Φυσικά αγαπώ και τους Entombed. Ούτε και αυτούς τους γνωρίζαμε. Αλλά αυτές οι δυο εμφανίσεις μαζί τους ήταν φανταστική εμπειρία! Μου έχει μείνει αξέχαστο. Επίσης αγαπημένη ήταν αυτή του 2007 (σ.σ.: 4/11, Gagarin 205 μαζί με τους Samael). Εκεί είχε έρθει μαζί μας ένας δημοσιογράφος από μια σουηδική εφημερίδα για να γράψει σχετικά με τις εμφανίσεις μας στην χώρα σας, για ένα ένθετο το οποίο ήταν ένα δεκασέλιδο αφιέρωμα στην ουσία, από φωτογραφίες, εντυπώσεις, από έναν άνθρωπο που δεν είχε πάει ποτέ στην ζωή του σε μια rock συναυλία, πόσο δε σε μια δική μας (γέλια). Μας ακολουθούσε παντού για δυο τρεις μέρες ώστε να καλύψει τα πάντα. Μας χαροποίησε ιδιαίτερα να βλέπουμε πράγματα μέσα από τα μάτια ενός ατόμου που τα συναντά για πρώτη φορά, τα οποία μπορεί για εμάς να φάνταζαν αυτονόητα. Όπως είπα, για εμάς ήταν κάτι το σύνηθες, για εκείνη πραγματικά ήταν κάτι το εξωφρενικό. Σε αυτό συνέβαλε και η αντίδραση του κοινού. Το άρθρο έκανε τόση θραύση, που κόσμος που με/μας γνώριζε ως άτομο/α, μη προερχόμενος από τον δικό μου/μας χώρο, επικοινώνησε τουλάχιστον μαζί μου, να με ρωτήσει αν όντως μας αγαπάνε τόσο πολύ στην Ελλάδα! (γέλια) Πολύ περισσότερο από ότι είχε γράψει για να είμαι ειλικρινής.
Υπάρχει κάτι που αυτή την περίοδο που ακούς και θα ήθελες να το προτείνεις στους αναγνώστες μας;
Νέοι δίσκοι ε; Μμμμ…. Αυτό που ακούω συνεχώς τελευταία είναι ο τελευταίος δίσκος των Pallbearer. Επίσης, υπάρχει μια σουηδική μπάντα, οι Lykantropi, που κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες το νέο της άλμπουμ. Για εμένα είναι από τα highlights της χρονιάς, όπως και αυτό των Enslaved. Αυτό που ακούω επίσης αρκετά είναι το νέο άλμπουμ των Oceans Of Slumber. Καταπληκτική δουλειά. Είναι μια καταπληκτική μουσική χρονιά από κυκλοφορίες. Για συναυλίες δυστυχώς δεν είναι.
Σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη φίλε μου. Κλείσε στέλνοντας ένα μήνυμα στους οπαδούς σας από την χώρα μας.
Εγώ σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου φίλε μου. Ελπίζω σύντομα να τελειώσει όλο αυτό και να μπορέσουμε να έρθουμε και πάλι στην όμορφη χώρα σας. Δεν με ενδιαφέρει αν θα πάμε σε οποιοδήποτε μέρος στον κόσμο, αρκεί να πάμε στην Ελλάδα. Μακάρι να μπορούσα να έρθω για μερικές βδομάδες να χαλαρώσω, την αγαπώ την χώρα σας. Είναι πολύ κρύα εδώ.
Μην ανησυχείς και εδώ κρύο έχει.
Δεν είναι το ίδιο, πίστεψε με! (γέλια) Ευχαριστώ για την πολύτιμη στήριξη των οπαδών εκεί, ελπίζω να σας αρέσει ο νέος μας δίσκος και να τα πούμε και πάλι από κοντά, αν είναι δυνατόν, μέσα στην επόμενη χρονιά.
Νίκος Σιγλίδης
Official Website
Facebook
Instagram
Spotify
Twitter
YouTube
Band Members
Anders Jivarp – Τύμπανα
Mikael Stanne – Φωνητικά
Martin Brändström – Πλήκτρα
Anders Iwers – Μπάσο
Christopher Amott – Κιθάρες
Johan Reinholdz – Κιθάρες
Discography
Skydancer, 1993
The Gallery, 1995
The Mind’s I, 1997
Projector, 1999
Haven, 2000
Damage Done, 2002
Character, 2005
Fiction, 2007
We Are the Void, 2010
Construct, 2013
Atoma, 2016
Moment, 2020
