Είναι μία από τις περιπτώσεις όπου οι συστάσεις είναι περιττές. Θα γίνουν όμως γι’ αυτούς που δεν τυχαίνει να γνωρίζουν ένα από τα μεγαλύτερα και σπουδαιότερα συγκροτήματα στο χώρο του ακραίου metal. Οι Νορβηγοί Enslaved ξεκίνησαν το 1991 από τις στάχτες των death metallers Phobia, οι οποίοι άντεξαν μόνο ένα χρόνο. Τα ιδρυτικά μέλη Ivar Bjørnson (κιθάρες, πλήκτρα κ.α.) και Grutle Kjellson (φωνητικά, μπάσο κ.α.) είναι τα μόνα που συνεχίζουν μέχρι σήμερα και μάλιστα τότε ήταν δεκατριών και δεκαεπτά ετών αντίστοιχα!
Τεράστια πορεία στο χώρο, κοντεύουν να κλείσουν τριάντα χρόνια ιστορίας και το “Utgard” αποτελεί το δέκατο πέμπτο full-length album τους που διαδέχεται το “E” του 2017. Μπορεί επίσης να άλλαξαν τον ήχο τους και το black metal τους να μπολιάστηκε με το prog αλλά όχι μόνο δεν έχασαν τους οπαδούς τους, κέρδισαν και καινούριους. Το “Utgard” μέσα από εννιά κομμάτια και τρία τέταρτα διάρκειας, συνεχίζει το μοναδικό μουσικό ύφος του συγκροτήματος. Ένα ύφος το οποίο οφείλω να επισημάνω ότι ποτέ δε συμπάθησα, ποτέ δε με κέρδισε, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν τους σέβομαι απεριόριστα σαν συγκρότημα.
Το τις διαφορές υπάρχουν με παλιότερες κυκλοφορίες λοιπόν, δεν μπορώ να το πω. Το album ξεκινάει με το “Fires In The Dark”. Χορωδιακά φωνητικά πριν μπει ο ηλεκτρισμός και οι εναλλαγές μεταξύ καθαρών φωνητικών και κραυγών σε ένα prog ρυθμό. Η συνέχεια με το “Jettegryta” είναι αρκετά διαφορετική, αφού έχει black metal χώσιμο το οποίο σε ένα σημείο κόβεται απότομα για ένα κάτι σαν jazz πέρασμα με πιάνο το οποίο μου δημιούργησε μεγάλη απορία.
Περίεργο βρήκα και το “Urjotun” με τα synths που έχουν χρησιμοποιήσει. Το album επιδεικνύει τον προοδευτικό και πειραματικό χαρακτήρα του δίνοντας το κάτι διαφορετικό σε κάθε σύνθεση. Εξαίρεση αποτελεί το δίλεπτο “Útgarðr” το οποίο είναι απλά μία απαγγελία σε μια περίεργη γλώσσα με διάφορα εφέ από πίσω που απορώ γιατί το έβαλαν.
Γενικά το “Utgard” χαρακτηρίζεται από πολλές εναλλαγές στη μουσική αλλά και στα φωνητικά αφού το black στοιχείο είναι αρκετά έντονο στο album. Ήρεμα και έντονα ατμοσφαιρικά μέρη αναμειγνύονται με πιο γρήγορα και πολύπλοκα, κάτι το οποίο προσωπικά δε με εντυπωσίασε αφού γίνονται αρκετά απότομα. Όπως και τα καθαρά φωνητικά, τα οποία πάντα μου ακούγονταν περίεργα και δεν κατάφερα ποτέ να τα συνηθίσω.
Ναι, οι Enslaved είναι ένα τεράστιο συγκρότημα το οποίο όμως ποτέ δεν ήταν του γούστου μου. Δεν άλλαξα γνώμη με το “Utgard”, στο οποίο όμως μπορώ να αναγνωρίσω την φοβερή δουλειά που έχει γίνει σε όλους τους τομείς. Οι οπαδοί τους δε νομίζω έτσι κι αλλιώς ότι περιμένουν από εμένα να τους πω να το ακούσουν. Όσο για τους υπόλοιπους, η δισκογραφία της μπάντας είναι πλούσια και αν δεν τους ξέρετε τότε ίσως εντυπωσιαστείτε όταν τους μάθετε.
5,5/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
