Pain Of Salvation – Von Hertzen Brothers
15/10/2011 Fuzz club, Αθήνα
Με την αφορμή της κυκλοφορίας του Road Salt 2, οι Σουηδοί Pain Of Salvation πέρασαν για μια ακόμα φορά (δεύτερη μέσα στην ίδια χρονιά) από την χώρα μας για δυο εμφανίσεις σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Φτάνοντας έξω από το Fuzz περίπου ένα τέταρτο πριν τις 21:00, οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει ακόμα και ο κόσμος που περίμενε απ’ έξω δεν πρέπει να ξεπερνούσε τα 500 άτομα που σε σύγκριση με τις προηγούμενες εμφανίσεις των Σουηδών ήταν αρκετά λιγοστός. Αυτή την φορά είχαν μαζί, τους Φιλανδούς Von Hertzen Brothers που κινούνται σε progressive rock μονοπάτια και ήταν επιλογή του Daniel για να τους ακολουθήσουν στην περιοδεία. Οι Φιλανδοί έκαναν την εμφάνιση τους στο stage και για τα 50 λεπτά που ακολουθησαν παρουσίασαν στο ελληνικό κοινό ένα set list βασισμένο στις καλύτερες επιτυχίες τους, στην μέχρι τώρα καριέρα τους. Ομολογώ πως δεν είχα ακούσει υλικό της εν λόγο μπάντας, με κέρδισαν όμως με την μουσική τους και με την ποικιλία των φωνητικών τους. Σίγουρα με την εμφάνιση τους κέρδισαν αρκετούς οπαδούς. Λίγο μετά τις 22:30 και αφού προηγήθηκαν οι απαραίτητες αλλαγές στο stage στο οποίο τοποθετήθηκαν κάτι stand με φωτογραφίες από τα Road salt albums, ακούγεται η εισαγωγή από το Road salt 2 και οι Σουηδοί παίρνουν τις θέσεις τους στην σκηνή. Προς ευχάριστη έκπληξη ο ήχος ήταν υπερβολικά καλός (για τα δεδομένα του Fuzz) και η μπάντα εμφανίζεται ακόμα πιο δεμένη δίνοντας ξανά τον καλύτερο της εαυτό. Έχοντας δει όλες τις εμφανίσεις τους επί Αθηναϊκού εδάφους μπορώ να πω με απόλυτη βεβαιότητα ότι κάθε φορά είναι καλύτεροι από την προηγούμενη. Το μόνο(αν μπορείς να το πεις αρνητικό) που παρατήρησα ήταν πως αυτήν την φορά ο Daniel Gildenlow δεν ήταν το ίδιο ομιλητικός όπως μας έχει συνηθίσει. Βέβαια αυτή είναι ασήμαντη λεπτομέρεια μπροστά στο ρεσιτάλ ερμηνείας που έδωσε ακόμα μια φορά. Το setlist ήταν αναμενόμενα βασισμένο στα δυο Road Salt με το Softly She Cries να σηματοδοτεί την έναρξη του show ενώ τα Linoleum, 1979, to the Shoreline,Conditioned και No way κέρδισαν τις εντυπώσεις καθώς όταν αποδίδονται live απογειώνονται πολλά level παραπάνω. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν και κομμάτια από το ένδοξο παρελθόν όπως τα Diffidentia, Fandango, People Passing By που αποδόθηκαν άψογα από το συγκρότημα δημιουργώντας τεράστιο ενθουσιασμό. Με τον κλασσικό πλέον ύμνο Ashes οι Σουηδοί μας αποτελειώσαν και στην συνέχεια αποχώρησαν από την σκηνή για να επανέλθουν για το encore. Κάπου εκεί προσγειωθήκαμε κάπως απότομα. Για να είμαι ειλικρινής είμαι αντίθετος γενικά με το τζαμάρισμα που κάνουν στις τελευταίες εμφανίσεις τους, λες και βρίσκονται στο studio και προβάρουν. Απλά το θεωρώ άσκοπο, χάσιμο χρόνου την στιγμή που έχουν τόσο πλούσια δισκογραφία. Βέβαια γνωρίζοντας τον τρόπο σκέψης του Daniel δεν μπορώ να πω πως παραξενεύτηκα ιδιαίτερα με την επιλογή του I phone και τα κόλπα του entertainer Lief Orlan, απλά θεωρώ πως το δεκάλεπτο που κράτησε παραήταν υπερβολή. Ευτυχώς μας αποζημίωσαν με το Used όπου έγινε ο χαμός, για να μας αποχαιρετίσουν με την γνωστή διασκευή στο Hallelujah του Leonard Cohen όπου η ερμηνεία του Gildenlow ήταν συγκλονιστική. Σε γενικές γραμμές ήταν άλλο ένα εκπληκτικό show από τους Pain Of Salvation οι οποίοι μας έκαναν την τρίχα κάγκελο σε όλη την διάρκεια του και αν δεν έκανε και την κοιλιά στο encore θα μιλούσαμε κυριολεκτικά για μεγαλειώδη εμφάνιση.
Κώστας Αυγουλέας
