Enemy Of Reality, The Silent Wedding, Devotion
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2015, Six D.O.G.S, Αθήνα
14 Φεβρουαρίου, η ημέρα των ερωτευμένων και σε μια σχεδόν βροχερή Αθήνα με τσουχτερό κρύο, πήραμε το δρόμο για το Six D.O.G.S στο οποίο λάμβανε χώρα μια πολύ ενδιαφέρουσα συναυλία για τα Ελληνικά δεδομένα. Οι Enemy Of Reality παρουσίαζαν την πρώτη τους κυκλοφορία “Rejected Gods” με την υποστήριξη των The Silent Wedding και Devotion. Χωρίς να έχω δει ξανά κανένα συγκρότημα η ανυπομονησία είναι αρκετά μεγάλη, ειδικά όταν έχεις να κάνεις με μια super – μπάντα, για τα Ελληνικά δεδομένα, όπως οι Enemy Of Reality, άρα αναμέναμε να καρδιοχτυπήσουμε μουσικά ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου.
Μετά λοιπόν από την απαραίτητη καθυστέρηση για εγχώρια συναυλία και ενώ το S.I.X. DOGS είχε ανέλπιστα αρκετό κόσμο για το πρώτο support της ημέρας, οι Devotion ανεβαίνουν στη σκηνή κάτα τις 21:30. Για όσους δεν γνωρίζουν τις Devotion, μιλάμε για ένα σχεδόν all-female σχήμα (αφού ο μπασίστας είναι άντρας) το οποίο κινείται σε ένα στυλ το οποίο μπορεί να χαρακτηριστεί σαν punk/metalcore με αρκετά μοντέρνα στοιχεία και πιασιάρικες μελωδίες.
Με το ξεκίνημα, δυστυχώς οι κοπέλες αντιμετώπισαν ένα πρόβλημα με την δεύτερη κιθάρα η οποία δεν ακουγόταν καθόλου, πράγμα όμως που δεν τις πτόησε καθόλου. Οι Devotion ανέβηκαν ενεργητικές και κεφάτες στο σανίδι και προσπάθησαν να μας το μεταφέρουν και εμάς. Αν αφήσουμε έξω τους φίλους τις μπάντας, δεν νομίζω ότι τα κατάφεραν.
Παίζοντας 3 κομμάτια από το – όπως μας ανακοίνωσαν – EP που πρόκειται να κυκλοφορήσουν μετά το Πάσχα και μία διασκευή στο “Down With The Sickness” των Disturbed, δεν με έπεισαν. Παρόλο που ο ήχος ήταν σχετικά καλός, στις συνθέσεις τους δεν παρατήρησα κάτι το αξιόλογο εκτός από κάποιες εμπορικότατες μελωδικές γραμμές στα ρεφρέν των κομματιών και κάποια πολύ ωραία groove στοιχεία. Το γεγονός επίσης ότι οι κοπέλες φάνηκαν να μην είναι καλά δεμένες ως μπάντα, τα αρκετά λάθη της Κωνσταντίνας (φωνητικά) έπαιξαν ρόλο στην αρνητική εντύπωση που μου έκαναν. Επίσης νομίζω ότι η επιλογή των Devotion για τη συγκεκριμένη συναυλία, δεν ήταν και τόσο σωστή, αφού το μουσικό τους στυλ είναι τελείως διαφορετικό από τα υπόλοιπα δυο συγκροτήματα.
Η μπάντα προφανώς έχει χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, οπότε μπορούν να επενδύσουν στο μέλλον και με σκληρή δουλειά να φτάσουν στο επιθυμητό για αυτές επίπεδο. Κρατάω τη θετική τους ενέργεια πάνω στη σκηνή.
Setlist: Applause, You Or Nothing, Down With The Sickness (Disturbed Cover), Goodbye
Χωρίς πολλές καθυστερήσεις και με το χώρο να έχει σχεδόν γεμίσει από κόσμο, κατά τις 22:00 ανεβαίνουν στη σκηνή οι The Silent Wedding. Έχοντας στη φαρέτρα τους ένα πολύ καλό ντεμπούτο, το “Livin Experiments”, και μια ευρωπαϊκή περιοδεία με τους Threshold, οι προσδοκίες είναι αρκετά μεγάλες. Για όσους δεν γνωρίζουν την μπάντα, τα παιδιά κινούνται στο μελωδικό power metal με κάποια progressive στοιχεία στη μουσική τους.
Τα παιδιά χτυπάνε τη σκηνή με το “To Them” και μένω άφωνος. Ήχος κρύσταλλο, η ενέργεια στο κατακόρυφο και οι “μεταλικές” μελωδίες να ρέουν από τα ηχεία του Six D.O.G.S. Μετά τις απαραίτητες συστάσεις από τον Μάριο (φωνητικά) και με το γεγονός ότι είναι ευτυχισμένοι που επέστρεψαν “σπίτι” τους μετά από την περιοδεία, χτυπάνε με το δυνατό “The Tale Of Strahd”. Εδώ ο Μάριος κάνει χρήση της ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗΣ φωνής του στο έπακρο και ο κόσμος αρχίζει να κουνάει σιγά σιγά το κεφάλι του στους ρυθμούς των The Silent Wedding. Σειρά παίρνουν τα “The Return (To Ithaca)”, “I am You” και το κέφι έχει ανέβει επικίνδυνα, αφού ένας οπαδός της μπάντας ανεβαίνει στη σκηνή να τραγουδήσει το ρεφρέν του “I am You” με το Μάριο.
Το σετ κλείνουν η πολύ ωραία διασκευή του “ΝΙΒ” των Black Sabbath, “When Witches Dance” με την απαραίτητη αναφορά στον Άγιο Βαλεντίνο, το “Real Temptations” και τέλος το “In Vitro”.
Οι The Silent Wedding τελειώνουν το set τους και ψάχνω να καταλάβω ποιος οδοστρωτήρας με χτύπησε. Ο κόσμος φωνάζει για άλλο ένα τραγούδι αλλά δυστυχώς ο χρόνος τους είχε τελειώσει. Από ότι φαίνεται τα παιδιά είναι απίστευτα στις ζωντανές τους εμφανίσεις. Ο ήχος τέλειος, ο Μάριος (φωνητικά) σωστός frontman έπαιξε πολύ όμορφα με τον κόσμο, o Δημήτρης (κιθάρα) να κρατάει απίστευτα τα riff/solos του, ο Γιάννης (πλήκτρα) να κάνει σοβαρή “σιωπηλή” δουλειά, ο Σταύρος (μπάσο) να κρατάει στιβαρά το rhythm section, ενώ πραγματικά ειδική μνεία αξίζει να γίνει στον drummer Ρένο. Σταθερός, με περίσσιο κέφι, πραγματικά έκλεψε την παράσταση ορισμένες φορές από τον Μάριο.
Τα μόνα παράπονα; Δεν έπαιξαν περισσότερο, δεν έπαιξαν το αγαπημένο μου “A Cry From Within” και ίσως να έπρεπε να είχαν προτιμήσει το “Gutter Ballet” των Savatage για την διασκευή που τους πάει περισσότερο. Δεν πειράζει. Στο επόμενο live τους, που ελπίζω να κάνουν τα παραπάνω, δεν θα τους χάσω.
Setlist: To Them, The Tale of Strahd, The Return (To Ithaca), I Am You, N.I.B. (Black Sabbath Cover), When Witches Dance, Real Temptations, In Vitro
Χωρίς καθυστέρηση και με το Six D.O.G.S να μην έχει σχεδόν καθόλου κενά σημεία, τα φώτα πέφτουν και το “Medusa” αρχίζει να ακούγεται από τα ηχεία.
Όταν περιμένεις να δεις τους Enemy Of Reality με την απόλυτη ελληνική παρουσία στα φωνητικά, την Ηλιάνα Τσακιράκη, παρέα με τον Στυλιανό Αμοιρίδη στις κιθάρες, οι προσδοκίες είναι μεγάλες.
Και οι προσδοκίες πραγματοποιούνται με το “My Own Master” με το οποίο οι Enemy Of Reality ξεκινούν το set τους. Πολύ δεμένοι, με την Ηλιάνα σε μεγάλα κέφια να αποδίδει τέλεια το υλικό της, το συγκρότημα δικαιολογεί επί σκηνής τον ντόρο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το όνομά τους.
Δυστυχώς ο ήχος δεν είναι και ο καλύτερος δυνατός, με την Ηλιάνα να μην ακούγεται καλά στην αρχή, αλλά δεν πτοούνται. Συνέχεια με το μελωδικότατο “Lifeless Eyes” και το “Needle Bites”, ενώ ο ήχος αρχίζει και καλυτερεύει. Κάπου εδώ φαίνεται πλέον καθαρά η πολύ καλή χημεία της μπάντας, ειδικά της Ηλιάνας με το Στυλιανό, που είναι πραγματικά απόλαυση να τους βλέπεις στη σκηνή. Ο Θάνος στο μπάσο (και στα brutal φωνητικά στο “The Bargaining”) και ο Philip Stone κρατάνε πολύ σωστά το rhythm section ενώ η Μαριάνθη στα πλήκτρα κλέβει την παράσταση με τις ικανότητές της.
Στη διασκευή των Nightwish “I Wish I Had An Angel” δυστυχώς τα προβλήματα στον ήχο επανέρχονται (ήταν αρκετά “μπουκωμένος” με αποτέλεσμα να μην ακούγεται καθαρά η κιθάρα του Στυλιανού και τα φωνητικά της Ηλιάνας) για να κρατήσουν μέχρι το τέλος τους set τους. Ο guest στο “I Wish I Had An Angel” (σ.σ: Δυστυχώς δεν έπιασα το όνομα της μπάντας του Αντρέα που έκανε τα αντρικά φωνητικά στο τραγούδι) δεν μπορώ να πω ότι με ικανοποίησε. Η Ηλιάνα, σαν άλλη Tarja, τραγούδησε με απόλυτη άνεση και επιτυχία τα μέρη της.
Η συνέχεια του set ήταν το υπόλοιπο “Rejected Gods” και δυστυχώς έπιασα τον εαυτό μου να βαριέται από ένα σημείο και μετά (με εξαίρεση το “Grief Divine” που είναι ένα από τα αγαπημένα μου του δίσκου), κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται η μπάντα με τη σκηνική της παρουσία, αλλά ο ήχος και η πολυπλοκότητα των υπολοίπων τραγουδιών.
Έτσι και αλλιώς το “Rejected Gods” που είναι η πρώτη προσπάθεια των Enemy Of Reality, μου φάνηκε κάπως άνισο. Πάντως στο μέλλον είμαι σίγουρος ότι θα μας παρουσιάσουν πολύ καλά πράγματα αφού και τις δυνατότητες έχουν και τα μέσα. Αρκεί να διαλέξουν να ξεφύγουν από την πεπατημένη των symphonic metal συγκροτημάτων με γυναικεία φωνητικά.
Ο κόσμος αρκετά θερμός πέρασε την ενέργεια του στη μπάντα και αυτή ανταπέδωσε τα μέγιστα. Στο τέλος γελάσαμε με τον κόσμο να ζητάει κι άλλο κομμάτι ξέροντας ότι είχαν παίξει όλο το δίσκο και με την Ηλιάνα να μας υπόσχεται ότι του χρόνου θα παίξουν κι άλλα κομμάτια.
Setlist: Medusa (Intro), My Own Master, Lifeless Eyes, Needle Bites, One Last Try, Ι Wish I Had An Angel, Her Descending Ghost, The Bargaining, Grief Divine, Torn Apart, Twist Of Time
Εν κατακλείδι, ένα πολύ ωραίο live με τις δύο από τις τρεις μπάντες να ανταποδίδουν τα μέγιστα στο κόσμο που αποφάσισε να παρατήσει τα ταίρια του τη μέρα αυτή. Ανυπομονώ να ξαναδώ και τους The Silent Wedding και τους Enemy Of Reality, όπως ανυπομονώ και για τις καινούργιες τους κυκλοφορίες.
Ανταπόκριση: Δημήτρης Σταύρος
