Mayhem, Mortiis, Diablery
Τετάρτη 4 Μαΐου 2022, Fuzz Club, Αθήνα
Η συναυλιακή πραγματικότητα αρχίζει σιγά σιγά να μπαίνει ξανά στην καθημερινότητά μας, έπειτα από ένα πάγωμα δύο ετών. Ο κόσμος διψάει για συναυλίες και θέλει να δώσει το παρόν, πόσο μάλλον όταν είναι να έρθουν μεγάλα ονόματα. Αυτό φάνηκε και στη συναυλία που πραγματοποιήθηκε στο Fuzz Club, το οποίο φιλοξένησε τους τεράστιους Mayhem, που είχαν να έρθουν στην πατρίδα μας πέντε χρόνια. Μαζί τους ήταν και ο εξαιρετικός Νορβηγός Mortiis, αλλά και οι δικοί μας Diablery, που προστέθηκαν για τη συναυλία στην Αθήνα.
Έφτασα στο Fuzz γύρω στις οχτώ παρά και ευτυχώς δεν άργησα πολύ να μπω μέσα. Ξέροντας ότι η συναυλία αρχίζει στις οχτώ, φοβήθηκα ότι θα έχει ήδη κόσμο, αλλά όταν μπήκα το μέρος ήταν σχεδόν άδειο. Στη σκηνή είχε ανέβει μία μυστηριώδης φιγούρα, η οποία με ευλάβεια τελούσε μια τελετή, ανάβοντας κηροπήγιο και καντήλι, ενώ κρατούσε κι ένα στιλέτο, το οποίο μας το έδειξε και το άφησε στο πάτωμα. Όλη αυτή η ιεροτελεστία συνοδεύονταν από μια ορχηστρική και επιβλητική μουσική που πολλές φορές έμοιαζε να έχει βγει από ταινία τρόμου. Μετά από ένα εικοσάλεπτο οι Diablery ανέβηκαν στη σκηνή και εξαπέλυσαν τη μουσική τους επάνω μας. Όλα τους τα τραγούδια ήταν παρμένα από τον τελευταίο τους, πολύ καλό, δίσκο “Candles”, κάτι που ήταν και λογικό. Η εμφάνισή τους ήταν γενικά πολύ δυνατή και η επιβλητική, αλλά και υποβλητική μουσική τους γέμισε το club, που δυστυχώς δεν είχε γεμίσει. Αυτό, όμως, δεν εμπόδισε τους Diablery από το να πραγματοποιήσουν μια δυναμική και παθιασμένη εμφάνιση, που ικανοποίησε όσους ήταν εκεί για να την απολαύσουν. Η μορφή παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια στη σκηνή, όρθια, κρατώντας το καντήλι και το κηροπήγιο με τα ματωμένα χέρια της, κάτι που οπτικά ταίριαζε απόλυτα στην ατμόσφαιρα που δημιουργούσε η μουσική της μπάντας. Μετά από μία ώρα (υπολογίζοντας και την ιεροτελεστική εισαγωγή στην αρχή) οι Diablery έφυγαν από τη σκηνή απότομα χωρίς να μας χαιρετήσουν. Ήταν μια ώρα γεμάτη και σίγουρα ο καλύτερος τρόπος για να ανοίξει η συναυλία.
Setlist: Sanguine Emissions of Aeonic Ecstasy / Spiral Ascension of Becoming / The Star-Veiled Face / The Coming Fog / The Piercing Ice / Moonlit Dome Revealed
Μόλις οι Diablery αποχώρησαν από τη σκηνή, ανέβηκαν πολλοί νοματαίοι και άρχισαν να ετοιμάζουν το σκηνικό για τον Mortiis, ο οποίος δεν άργησε να ανέβει. Στην αρχή εμφανίστηκε μόνος του, παίρνοντας τη θέση του πίσω από τα post-apocalyptic πλήκτρα του, ενώ δίπλα υπήρχε ένα σετ τυμπάνων. Στην αρχή έπαιζε μόνος του, χαρίζοντας μας εξαιρετικές μελωδίες, που έτσι κι αλλιώς μας χαρίζει εδώ και σχεδόν τριάντα χρόνια, και παρουσιάζοντάς μας ολόκληρο το “Spirit of Rebellion”, που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια. Για το “Spirit of Rebellion”, ο Mortiis πήρε το “Ånden som gjorde opprør” του 1995, και άρχισε να δουλεύει πάνω σε αυτό ξανά, φτάνοντας στο σημείο να κυκλοφορήσει ουσιαστικά έναν εντελώς καινούργιο δίσκο, που έφτασε σε άλλα ύψη το είδος του dungeon synth. Ύστερα, ανέβηκε στη σκηνή και ο drummer, ο οποίος έπαιζε πραγματικά με πολύ δύναμη και πάθος. Και επειδή έπαιζε όρθιος, πολλές φορές έμοιαζε πως χόρευε με τη μουσική την ώρα που χτύπαγε τα τύμπανα. Όσον αφορά γενικά τη μουσική, τι μπορείς να πεις; Οι μελωδίες ήταν πραγματικά απίστευτες και επιβλητικές, δημιουργώντας ένα πολύ δυνατό αποτέλεσμα, το οποίο σε μαγνήτιζε και σε ταξίδευε πάνω από όμορφα ηχοτοπία. Και από τη μία τα χαμηλά φωνητικά του Mortiis δημιουργούσαν μια υποβλητική ατμόσφαιρα, ενώ από την άλλη οι συμφωνικές μελωδίες των πλήκτρων και η χορωδία που ακουγόταν έδιναν έναν φοβερό επικό τόνο στη μουσική. Έτσι, ήταν απόλυτα λογικό ο κόσμος, που τώρα πια ήταν σαφώς περισσότερος από πριν, να χειροκροτεί δυνατά έπειτα από κάθε τραγούδι. Μετά από 50 περίπου λεπτά, ο Νορβηγός μουσικός έφυγε ξαφνικά από τη σκηνή, χωρίς να έχει απευθυνθεί καθόλου στον κόσμο, αλλά έχοντας αφήσει τους πάντες ευχαριστημένους με αυτό που άκουσαν.
Setlist; A Dark Horizon / Visions of an Ancient Future
Και ήρθε επιτέλους η στιγμή που όλοι περίμεναν, κάτι που φάνηκε και από το γεγονός ότι το μέρος ήταν πλέον γεμάτο. Με το πρόγραμμα να έχει τηρηθεί απόλυτα, οι Mayhem ανέβηκαν στη σκηνή στις δέκα και μισή. Μια σκηνή, η οποία ήταν ελεύθερη από οποιοδήποτε αντικείμενο ή διακοσμητικό, έχοντας ένα μεγάλο κενό ανάμεσα στο επιβλητικό drum set και στην άκρη της. Με το που έπεσαν οι πρώτες νότες από το “Falsified and Hatred” ο κόσμος έπεσε σε παραλήρημα, φωνάζοντας και κάνοντας headbanging. Οι Mayhem έπαιζαν δυνατά και με πάθος, δίνοντάς μας το ένα τραγούδι μετά το άλλο χωρίς κενά μεταξύ τους. Το πρώτο μέρος του setlist τους είχε κομμάτια παρμένα από τον τελευταίο τους δίσκο, “Daemon”, αλλά και από τα “Chimera”, “Grand Declaration of War”, “Atavistic Black Disorder” και “Wolf’s Lair Abyss”. Ο ήχος δεν ήταν ο πιο καθαρός ήχος που είχαμε ακούσει σε συναυλία, αλλά λίγη σημασία είχε αφού black metal και αφού Mayhem.
Μετά από εφτά κομμάτια, τα φώτα σβήνουν και οι Mayhem φεύγουν από τη σκηνή. Μετά από λίγα λεπτά επιστρέφουν, έχοντας φορέσει τις μοναστηριακές κάπες τους, και αρχίζουν να ακούγονται οι πρώτες μελωδίες του “Freezing Moon”, σκορπώντας ενθουσιασμό στον κόσμο, ο οποίος ούρλιαζε από χαρά και χτυπιόταν με μανία. Το ταξίδι στο παρελθόν δεν σταμάτησε εκεί, αφού έπαιξαν και τα “Pagan Fears”, “Life Eternal”, και “Buried by Time and Dust”, από το “De Mysteriis Dom Sathanas”, ενώ ύστερα προχώρησαν και στο “Deathcrush” (αφού πρώτα μας άφησαν πάλι για να βγάλουν τις κάπες), από όπου έπαιξαν τρία κομμάτια, προς τέρψη όλων μας.
Το μόνο αρνητικό στοιχείο στην εμφάνιση των Νορβηγών (τουλάχιστον για μένα) ήταν ο φωτισμός, ο οποίος ήταν δυνατός, άλλαζε συνεχώς χρώματα και ήταν γρήγορος σε ρυθμούς επιληψίας. Και ήταν αρνητικό στοιχείο, καθώς δεν ταίριαζε καθόλου με την εμφάνιση μιας black metal μπάντας. Ειδικά όταν έπαιζαν τα κομμάτια από το “De Mysteriis Dom Sathanas” και από το “Deathcrush” και όταν φορούσαν τις κάπες, ο φωτισμός έμοιαζε εκτός τόπου και χρόνου και αφαιρούσε την όποια ατμόσφαιρα και μαγεία που δημιουργούσε η μουσική. Πέρα από αυτό, οι Mayhem μας χάρισαν μια εκρηκτική εμφάνιση, με ωραία επιλογή τραγουδιών, και αν κρίνω από την αντίδραση του κόσμου κανείς δεν έμεινε παραπονεμένος. Και σίγουρα αυτοί που ήταν παρόντες και στα τρία συγκροτήματα έμειναν ευχαριστημένοι και πέρασαν ωραία σε μία βραδιά που ήταν πραγματικά πολύ δυνατή και χορταστική.
Setlist: Falsified and Hatred / To Daimonion / Malum / Bad Blood / My Death / Symbols of Bloodswords / Voces ab Alta / Freezing Moon / Pagan Fears / Life Eternal / Buried by Time and Dust / Deathcrush / Chainsaw Gutsfuck / Carnage / Pure Fucking Armageddon
Κείμενο / Φωτογραφίες: Μίνως Ντοκόπουλος
