Insomnium, Tribulation
Σάββατο 24 Μαρτίου 2018, Principal Club Theater @ Fix, Θεσσαλονίκη
Μετά τις πρόσφατες αλλαγές στη ζωή μου και την μετακόμιση εκτός Αθηνών, η συμμετοχή μου σε συναυλιακά δρώμενα, ήταν πολύ ισχνή φέτος. Δεν υπήρχε ούτε μια περίπτωση όμως, να χάσω μια από τις αγαπημένες μου – ίσως την αγαπημένη – melodic death metal μπάντα. Τους Φινλανδούς Insomnium, οι οποίοι ήταν ένα συναυλιακό απωθημένο. Έχοντας ένα καταπληκτικό album στις αποσκευές τους, το “Winter’s Gate”, μας επισκέφθηκαν για πρώτη φορά, στο δεύτερο σκέλος για την περιοδεία υποστήριξης του τελευταίου δίσκου τους. Η αλήθεια είναι, ότι από τα βίντεο στο YouTube, οι Insomnium δεν μπορώ να πω ότι με ενθουσίαζαν και ένας δίσκος σαν το “Winter’s Gate” είναι αρκετά δύσκολο να παρουσιαστεί ζωντανά. Μαζί τους οι παντελώς άγνωστοι, σε εμένα, Tribulation, οι οποίοι αν δεν κάνω λάθος και αυτοί για πρώτη φορά επισκέπτονταν την χώρα μας.
Με μεγάλη χαρά και με το έτερον ήμισυ και συνάδελφο, κανονίσαμε την εξόρμηση μας στη Θεσσαλονίκη και στο PrincipalClubTheater, για τη συναυλία. Κατά τις 20:45 φτάνουμε στο χώρο και με χαρά διαπιστώνω, ότι υπάρχει αξιόλογος συναυλιακός χώρος και στην συμπρωτεύουσα. Πολύ ωραίο και ευρύχωρο μαγαζί, το οποίο δυστυχώς δεν φιλοξένησε πάνω από 350 άτομα σε Σάββατο βράδυ. Ακριβώς στις 21:00 και χωρίς καμία καθυστέρηση, οι Σουηδοί ανέβηκαν στην σκηνή για μας παρουσιάσουν το καθόλου ευκολοχώνευτο gothic/black metal ήχο τους. Δεν μπορώ να πω ότι μουσικά μου άρεσαν ή με ενθουσίασαν. Οι Tribulation επικεντρώθηκαν στους τρεις τελευταίους δίσκους τους, βαμμένοι και με μια ψυχεδελική παρουσία στη σκηνή, ξεκίνησαν με το “Lady Death” από το “Down Below” με μέτριο ήχο, ο οποίος σιγά σιγά καλυτερεύει. Στα καπάκια “Melancholia” από το “The Children Of The Night” και αρχίζω να ψιλό βαριέμαι με το ύφος τους. Παρατηρώ μια υπερβολή στη σκηνική παρουσία, ειδικά του Jonathan Hulten (κιθάρα) ο οποίος μοιάζει χαμένος και βασικά μαστουρωμένος πάνω στη σκηνή. Το “In The Dreams Of The Dead”, είναι το πρώτο κομμάτι που μου τραβάει το ενδιαφέρον. Ο κόσμος ανταποκρίνεται στις προσκλήσεις της μπάντας για συμμετοχή και τα παλαμάκια δίνουν και παίρνουν αρκετά συχνά. Γενικά ο λιγοστός κόσμος φαίνεται να διασκεδάζει και κανείς δεν μπορεί να πει ότι οι Tribulation δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους. Αρκετά καλός ήχος και για 45 λεπτά κράτησαν το ενδιαφέρον και ζέσταναν το κοινό για τους headliners. Οι καλύτερες στιγμές ήταν το instrumental“Ultra Silvan” από το “Formulas Of Death” και το “The Lament”, από την τελευταία τους κυκλοφορία. Αρκετά καλοί αλλά η ώρα είχε περάσει και η ανυπομονησία για τους Insomnium είχε ήδη αρχίσει να μεγαλώνει μέσα μου.
SetList: Lady Death, Melancholia, In the Dreams of the Dead, Rånda, Ultra Silvam, Nightbound, The Lament, Strange Gateways Beckon
Με μια μικρή καθυστέρηση και γύρω στις 22:30, οι άνεμοι από το “Winter’s Gate” άρχισαν να πνέουν μέσα στο Principal. Τα φώτα έσβησαν και εντάξει, τα χριστουγεννιάτικα φωτάκια που άναψαν δεξιά και αριστερά της σκηνής, μάλλον παρέπεμπαν σε σκυλάδικο παρά σε συναυλία των Insomnium. Οι Φινλανδοί βγαίνουν στη σκηνή κάτω από τις επευφημίες του λιγοστού κόσμου και ξεκινούν το ταξίδι που ο τελευταίος τους δίσκος μας προσέφερε. Από την πρώτη στιγμή η μπάντα δείχνει ότι έχει όρεξη και η απόδοση της επί σκηνής είναι πολύ καλή, αλλά δυστυχώς ο ήχος δεν είναι σύμμαχος. Το δεύτερο μέρος του “Winter’s Gate” που είναι και το αγαπημένο μου, χάνεται αφού η κιθάρα του Ville Friman ακούγεται μετά βίας. Ευτυχώς τα μέρη του Markus Vanhala είναι ευδιάκριτα και οι μισές μελωδίες φτάνουν στα αυτιά μας. Το πορωτικό τρίτο μέρος του “Winter’s Gate” έρχεται να μας αναγκάσει σε headbanging, ενώ τα καθαρά φωνητικά του Ville Friman είναι κάτι παραπάνω από καλά και δυνατά. Κάπως έτσι κυλούν τα πρώτα 40 λεπτά της εμφάνισης των Insomnium παρουσιάζοντας μας όλο το έπος του “Winter’s Gate”. Η σκηνή παραμένει αρκετά σκοτεινή, όπως και πρέπει για ένα ατμοσφαιρικό κομμάτι. Δυστυχώς και πάλι, το κλείσιμο του “Winter’s Gate”, ένα καταπληκτικό τραγούδι, χάνεται εντελώς στο μπούκωμα των ηχείων.
Η μπάντα αποχωρεί και έρχεται το δεύτερο μέρος της συναυλίας, με τα πιο παλιά κομμάτια της μπάντας. Ξεκινάμε με την εισαγωγή του “The Primeval Dark” όπου και παρατηρώ μια διαφορετική μπάντα, πιο χαλαρή και με μεγαλύτερη όρεξη. “While We Sleep” το πρώτο hit που παίζουν οι Insomnium και ο κόσμος ανταποκρίνεται αισθητά. Ακολουθεί το “Mortal Share” και τα πρώτα mosh ξεκινούν. Τα προβλήματα του ήχου συνεχίζουν και το αγαπημένο μου “Weather The Storm” δυστυχώς χάνεται και αυτό, ενώ οι Insomnium δίνουν μαθήματα επί σκηνή, στο πώς παίζεται ένα live. Οι Markus Vanhala και Ville Friman οργώνουν την σκηνή, κάνοντας χαβαλέ και όσο poser απαιτείται μεταξύ τους, ο ψηλός Niilo Sevänen είναι απλά ψαρωτικός πίσω από το μικρόφωνο και σκίζει το λαρύγγι του με κάθε κραυγή, ενώ ο Markus Hirvonen είναι ο αφανής ήρωας, αφού σαν μετρονόμος κρατάει σταθερή όλη την μπάντα.
Πριν το “Down With The Sun”, ο Niilo Sevänen προκαλεί τον κόσμο να είναι πιο τρελός και δυνατός από τους Βούλγαρους, που είχαν επισκεφθεί την προηγούμενη ημέρα και αυτός και πάλι ανταποκρίνεται με τα mosh. Άλλο ένα hit για την συνέχεια, με το “Ephemeral” να προκαλεί φρενίτιδα στους οπαδούς ενώ το “The Promethean Song” είναι μια καλή επιλογή για να κλείσει το κανονικό set της μπάντας, με επιτέλους την κιθάρα του Ville Friman να ακούγεται πιο καθαρά. Το encore αποτελείται μόνο από το “Only One Who Waits” και οι Insomnium αποχωρούν υπό τους ήχους κάποιου industrial τραγουδιού και χορεύοντας.
Μπορώ να πω ότι το διασκέδασα αρκετά, αλλά ο ηχολήπτης αδίκησε τους Insomnium αρκετά. Πολλά μέρη, ειδικά οι μελωδίες των Φινλανδών, που είναι άλλωστε και το μεδούλι της μουσικής τους, χάθηκαν. Η θετική ενέργεια όμως που έδιναν απλόχερα οι Insomnium δεν μπορούσε παρά να σε παρασύρει. Μια πολύ καλή live μπάντα με αρκετά κακό ήχο. Μου έλειψαν τα “Through The Shadows” και “Unsung” η ακόμη και κάτι από το “Since The Day It All Came Down”, και σίγουρα οι Insomnium θα μπορούσαν να παίξουν λίγο παραπάνω από το στάνταρ της 1 ώρας και 30 λεπτά, αλλά τι να κάνουμε. Ελπίζω την επόμενη φορά που θα τους δω να έχουν καλύτερο ήχο και πιο πλήρες setlist.
SetList: Winter’s Gate- Part 1, Winter’s Gate- Part 2, Winter’s Gate- Part 3, Winter’s Gate- Part 4, Winter’s Gate- Part 5, Winter’s Gate- Part 6, Winter’s Gate- Part 7, The Primeval Dark, While We Sleep, Mortal Share, Down With the Sun, Weather the Storm, Ephemeral, The Promethean Song, Only One Who Waits
Κείμενο: Δημήτρης Σταύρος
