Steve Vai
06/11/2012 – Fuzz, Αθήνα
Μετά την τελευταία του επίσκεψη στην Ελλάδα πριν από εφτά χρόνια, ο μάγος της κιθάρας Steve Vai είναι και πάλι έτοιμος να μας μαγέψει με τις ατελείωτες και αξιοθαύμαστες δυνατότητές του στην ηλεκτρική θεά. Στις 6 Νοεμβρίου το Fuzz θα φιλοξενούσε τον Αμερικανό βιρτουόζο για ένα πολλά υποσχόμενο live.
Η ώρα ήταν 19:00 όταν ο κόσμος είχε ήδη ξεκινήσει να σχηματίζει ουρά έξω από το club, άλλοι γιατί απλά δεν μπορούσαν να περιμένουν κι άλλοι για να προμηθευτούν το εισιτήριό τους από την είσοδο. Οι πόρτες άνοιξαν περίπου μια ώρα μετά καθώς το σόου ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 21:00. Έτσι λοιπόν αφού ολοκληρώθηκε και το τελευταίο soundcheck, μετά από συνολικά μία δίωρη αναμονή μπήκαμε και πήραμε τη θέση μας μπροστά απ’ την σκηνή. Όλοι ήμασταν σε θέση να διακρίνουμε το σκηνικό που έμοιαζε να το έχουν φέρει από μία άλλη διάσταση, το οποίο ήταν έτοιμο να υποδεχτεί τον υπεράνθρωπο κιθαρίστα και τους ταλαντούχους μουσικούς που αποτελούσαν την συνοδεία του στην περιοδεία. Ένα τεράστιο πανό τοποθετημένο στο πίσω μέρος της σκηνής αποτελούμενο από πολλά ψυχεδελικά χρώματα και σχέδια και ένα μεγάλο μάτι δέσποζε στο κέντρο. Όταν λοιπόν είδαμε τον τεχνικό να κατευθύνεται εκτός σκηνής με την κιθάρα στα χέρια, καταλάβαμε πως σε λίγο μια μαγική βραδιά θα ξεκινούσε. Κι έτσι έγινε λοιπόν.
Ο Steve Vai εμφανίστηκε κάνοντας μια θεαματική είσοδο, κάνοντας της κιθάρα του να βγάζει περίεργους θορύβους, με το τρέμολο της αγαπημένης του Ibanez, προκαλώντας τον θαυμασμό του κοινού. Το κοινό δεν μπορούσε να συγκρατήσει τη χαρά του έχοντας υπ’ όψιν ότι ο Vai είναι ένας από τους πιο διάσημους και πιο αγαπητούς κιθαρίστες στον κόσμο. Καλησπερίζοντας στα ελληνικά με αρκετά καλή προφορά, ο βιρτουόζος έκανε ένα δυναμικό ξεκίνημα με το τραγούδι “Racing The World”, ένα κομμάτι προερχόμενο από την νέα του δουλειά με τίτλο “The Story Of Light”. Ένα μαγευτικό κομμάτι αποτελούμενο από πολυάριθμες χαρούμενες μελωδίες οι οποίες μαγνήτισαν το κοινό. Ο συντονισμός όλων των οργάνων, η ενέργεια των μουσικών, το υπέροχο σκηνικό, όλα αυτά μαζί αλληλοσυμπλήρωναν το τρομερό αυτό θέαμα που τα μάτια μας είχαν την τιμή να παρακολουθήσουν. Χωρίς να χαθεί καθόλου χρόνος η συναυλία συνεχίστηκε με ένα ακόμα καινούριο κομμάτι, το “Velorum”, ένα groove-άτο και παράλληλα συναισθηματικό κομμάτι. Το ντουέτο απ’ τις κιθάρες, τα χτυπήματα του μπάσου, οι γλυκές μελωδίες της άρπας και το ψυχεδελικό drumming ήταν αυτά ακριβώς που περιμέναμε να δούμε από μια τέτοια σύνθεση. Αφού συνέχισε παίζοντας μας κομμάτια από τη νέα του δουλειά, είχε έρθει η στιγμή να ακούσουμε και μερικά κλασσικά κομμάτια όπως “Building The Church” και “Tender Surrender”. Πραγματικά δεν ξέρω από που να ξεκινήσω, αυτό που μπορώ με σιγουριά να πω είναι πως η κιθάρα αυτού του ανθρώπου αποτελεί προέκταση των άνω άκρων του, καθώς σε σχέση με άλλους βιρτουόζους κιθαρίστες ο Vai μοιάζει λες και πραγματικά προσπαθεί να μιλήσει μέσω της κιθάρας του. Μπορεί να εκφραστεί απόλυτα μέσω αυτής, δημιουργώντας έτσι την δικιά του σχολή, καταφέρνοντας να συνδυάσει άψογα τεχνική και συναίσθημα.
Κάπου εκεί, καθώς το live συνεχιζόταν και τα κομμάτια διαδέχονταν το ένα μετά το άλλο, όπως και οι κιθάρες (άλλαξε τουλάχιστον 6 κιθάρες) είχε έρθει η ώρα για να κάνει ένα μικρό διάλειμμα, δίνοντας την ευκαιρία στον άλλο κιθαρίστα να μας κρατήσει παρέα παίζοντας ένα ακουστικό σόλο. Μια πραγματικά όμορφη μελωδία, από τον κιθαρίστα Dave Weiner, ένα εξαιρετικό μουσικό ο οποίος κέρδισε το εγκάρδιο χειροκρότημα του κοινού με την αξία του.
Επιστρέφοντας στην σκηνή ο Vai (κρατώντας διαφορετική κιθάρα) μας χάρισε περίπου άλλη μία ώρα γεμάτη από παλιά και νέα κομμάτια όπως “Weeping China Doll”, “The Moon And I”, “Gravity Storm”, “The Animal” και το κορυφαίο κομμάτι “Whispering A Prayer”. Μετά από τέτοια κομμάτια είχαμε την τιμή να ακούσουμε ένα από τα πιο γλυκά shreds που ακούσαμε ποτέ παιγμένο στην άρπα της Deborah Hanson. Μετά από αυτό το σόλο άρπας (το οποίο δεν είναι κάτι που ακούς και κάθε μέρα) ακολούθησαν κάποια πιο ακουστικά κομμάτια, όπως το “Treasure Island”, στο οποίο ο Vai αστειευόμενος με τον drummer Jeremy Cοlson (που ήταν ζωσμένος με μια κατασκευή αποτελούμενη από διάφορα είδη κρουστών), μας χάρισαν μία ιδιαίτερη εκτέλεση του συγκεκριμένου κομματιού. Πάντως γενικότερα τα αστεία του Vai δεν έλειψαν από το σόου δημιουργώντας έτσι μια ζεστή ατμόσφαιρα. Δεν πρόλαβε καλά-καλά να τελειώσει το κομμάτι κι ο Jeremy δεν έχασε λεπτό για να σολάρει με τα διάφορα κρουστά που τον περιέβαλαν, παίζοντας πολλούς περίπλοκους ρυθμούς σε διαφορετικές ταχύτητες. Ένας συνδυασμός από samples και κρουστά, που μεταφέρθηκαν στο drum kit δημιουργώντας έτσι ένα από τα πιο άρρωστα drum solos που έχω ακούσει ποτέ μου. Βέβαια μετά από κάτι τέτοιο, μόνο κάτι ακραίο θα ήταν άξιο να ικανοποιήσει το ξεσηκωμένο κοινό, όπως και έγινε καθώς η επόμενη εμφάνιση του Steve Vai δεν ήταν καθόλου αναμενόμενη, μεταμφιεσμένος σε ρομπότ, στολισμένος με φωτάκια led και πολύχρωμα lasers τα οποία σκορπίζονταν δε διαφορετικές κατευθύνσεις. Το credit της αμφίεσης θα έλεγα ότι πάει στην κιθάρα που συνόδευε αυτό το concept, αφού ήταν πραγματικά λες και έπεσε από το διάστημα. Με περίεργο, εξωγήινο σχήμα και επίσης αρκετά φωτάκια να τη στολίζουν, αντιπροσώπευε τέλεια αυτά που θα παίζονταν με τη συνοδεία της: υπερ-διαστημικά, διεστραμμένα σόλο.
Όταν η εμφάνιση αυτή έλαβε τέλος και ο Vai επέστρεψε στην σκηνή ως άνθρωπος πλέον, μας ανακοίνωσε μια περίεργη ιδέα του, να συνθέσει ένα καινούριο κομμάτι on stage, το οποίο θα παιζόταν εδώ και τώρα! Για να γίνει αυτό, ζήτησε 3 εθελοντές απ’ το κοινό, κι αφού ανέβηκαν στην σκηνή τους ζήτησε να δώσουν τις ιδέες τους στους μουσικούς για να τις πραγματοποιήσουν. Αφού οι ιδέες έπεσαν στο τραπέζι, ο Vai έδωσε τις τελευταίες οδηγίες και μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς κατάφερε να δημιουργήσει ένα καινούριο κομμάτι εμπνευσμένο από τις ιδέες των εθελοντών. Πρέπει να σημειώσουμε ότι για επιτευχθεί κάτι τέτοιο χρειάζονται μουσικοί με μεγάλες ικανότητες, κάτι που ο ίδιος είχε φροντίσει και μάλιστα πολύ καλά, έχοντας επιλέξει τους καλύτερους. Τελειώνοντας πιστεύω δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερο τραγούδι για να ολοκληρωθεί η βραδιά από το “The Love Of God”, ένα από τα μεγαλύτερα “hit” του Steve Vai καθώς έχει μέσα μία από τις πιο συναισθηματικές μελωδίες που γράφτηκαν ποτέ σε instrumental κομμάτι. Και ενώ όλοι νομίζαμε ότι έχει έρθει η ώρα για το τέλος αφού ο Vai μας αποχαιρέτησε στα ελληνικά κι αποχώρησε μαζί με τους υπόλοιπους μουσικούς, έκανε την έκπληξη, καθώς σε δευτερόλεπτα ο καθένας είχε πάρει πάλι τη θέση του για να παίξουν ένα ακόμα κομμάτι. Ένα πολύ καλό encore με το κομμάτι “Taurus Bulba”, το οποίο επιλέγει σχεδόν σε κάθε περιοδεία για τελευταίο κομμάτι.
Πιστεύω πως ότι και να πω είναι λίγο σε σχέση με αυτό που είδα εγώ μαζί με όσους κατάφεραν να παραστούν στο live το οποίο παραδόξως πήγε καλά όσον αφορά την προσέλευση του κόσμου, και λαμβάνοντας υπ’ όψιν την 24ωρη απεργία που είχε παραλύσει την Αθήνα, κάτι που απ’ ότι φάνηκε δεν πτόησε ιδιαίτερα τους λάτρεις του είδους. Ήταν ένα εξαιρετικό σόου, γεμάτο φαντασία, το οποίο σε κάθε περίπτωση άξιζε και το τελευταίο ευρώ του αντιτίμου του εισιτηρίου (30ευρώ). Ελπίζω να έχουμε σύντομα την ευκαιρία να φιλοξενήσουμε πάλι στην χώρα μας ένα τέτοιο ταλέντο όπως είναι ο Steve Vai. Για ακόμα μία φορά, ήταν μεγάλη μας τιμή.
Set list
Racing the World / Velorum / Building the Church / Tender Surrender / Gravity Storm / Dave’s Solo / Weeping China Doll / The Moon and I / The Animal / Whispering a Prayer / The Audience Is Listening / Deborah Solo / Rescue Me or Bury Me / (Vai song) / Sisters / Treasure Island (with The Beast) / Salamanders in the Sun / Pusa Road / Drum Solo / The Ultra Zone / Frank / Build Me a Song / For the Love of God / Taurus Bulba
Δημοσθένης Βαρίκος
