Annihilator, Beyond Perception
Πέμπτη 25-11-2010 Gagarin 205, Αθήνα
Η πρώτη και (μέχρι πρότινος) τελευταία φορά που είχα δει τους Annihilator ήταν στο March Metal Day, 2μιση χρόνια πριν. Το γεγονός ότι η μπάντα έπαιξε στα πλαίσια φεστιβάλ, ναι μεν δεν επηρέασε την απόδοση της, αλλά δυστυχώς ο χρόνος τους επί σκηνής ήταν περιορισμένος. Εκείνη την Πέμπτη όμως το show κράτησε 2 ολόκληρες ώρες και ήταν εφ’όλης της ύλης. Supporters οι Έλληνες Beyond Perception. Η μπάντα από την Αθήνα με τις stoner επιρροές έπαιξε περίπου 1 ώρα. Η φωνή του τραγουδιστή είχε ιδιαίτερη χροιά, και κάπου-κάπου ηχούσε κάπως διαφορετικά, πιο heavy. Το συγκρότημα μουσικά, φανταστείτε πως είναι μια μίξη Monster Magnet-BLS-Kuyss και είστε μέσα. Πότε πιο stoner, πότε πιο heavy-rock, πρωτοτύπησαν με το στυλ τους και την άνεση στην σκηνή, και κοίταγαν να ξεσηκώσουν τον κόσμο και να τον προετοιμάσουν για την παρέα των Waters, Padden, Cantatore και Camputano. Ώρα 21:45. Τα φώτα σβήνουν. Είναι εκείνα τα δευτερόλεπτα που ξέρεις πως όπου να ‘ναι θα βγει στην σκηνή η μπάντα, η μπάντα της οποίας ξέρεις στίχους τραγουδιών που γράφτηκαν πριν καν γεννηθείς… Με σβηστά φώτα ακόμα, δίπλα στα drums, κάπου ανάμεσα στους ενισχυτές και τα ηχεία, ανάβει ένα μικρό φως και ξεπροβάλλει ένα χέρι. Horns up. Αυτό ήταν. Οι Annihilator ξεκίνησαν και έσπειραν πανικό. Όσοι ήμασταν μπροστινή σειρά δεν μπορούσαμε να πάρουμε ανάσα, και παρόλα αυτά τραγουδάγαμε με όλη μας την δύναμη. Η μπάντα έπαιξε με ψυχή και πραγματικά ελπίζω να κρατήσουν το τωρινό line up (αυτό βέβαια εξαρτάται από τον κύριο Waters και τις ιδιοτροπίες του…). Ήταν άριστοι. Mείον έχω να σημειώσω για τον ήχο στα μικρόφωνα ο οποίος ήταν κάκιστος, κάτι το οποίο ήταν εμφανές από το support ακόμα. Ακόμα μεγαλύτερο μείον όταν στην εισαγωγή του “W.T.Y.D.” εκσφενδονίστηκε στην κιθάρα του Jeff ένα κουτάκι μπύρας. Η μπάντα σταμάτησε να παίζει και ο manager μετά από λίγο δήλωσε πως πρέπει να βγει αυτό το άτομο από τον χώρο. Την ίδια δήλωση έκανε και ο ίδιος ο Jeff μετά από λίγο, λέγοντας πως ήρθαν από τον Καναδά για να κάνουν ένα ωραίο live για όλους μας. Δεν έμαθα ποτέ ποιός ήταν ή γιατί το έκανε, αλλά δεν του εύχομαι τα καλύτερα.. Αθάνατο ελληνικό κοινό…Ακούσαμε κάτι από όλα τα albums τους, με highlight της βραδιάς τα “King Of The Kill”, “Fun Palace”, “Phantasmagoria” και φυσικά το “Alice In Hell”, που έκλεισε και την βραδιά. Μοναδική στιγμή, επίσης, όταν έμειναν στην σκηνή Waters και Pudden και με ακουστικές κιθάρες έπαιξαν τα “Sounds Good To Me” και “Phoenix Rising”. Λίγο “άσκοπο” θεώρησα τα φωτάκια σε μία από τις κιθάρες του Jeff, αλλά ok, Jeff είναι αυτός. Το Gaggarin εκείνη την μέρα ήταν ασφυκτικά γεμάτο, και γέμισε ακόμα περισσότερο με τις μελωδίες των Annihilator. Welcome to the fun palace!!!
Μαρία Θεοδωράκη
